Bakterilerin, Diğer Mikropların ve Parazitlerin Hastalık Yaptığı İddiasının Sonu Geldi, Tıp Tarihinin En Büyük Palavrası Olan Mikrop Teorisi ve Ona Yaslanan Şarlatan Düzen Bilimsel Kanıtlarla Yıkılıyor!

Bakterilerin, Diğer Mikropların ve Parazitlerin Hastalık Yaptığı İddiasının Sonu Geldi, Tıp Tarihinin En Büyük Palavrası Olan Mikrop Teorisi ve Ona Yaslanan Şarlatan Düzen Bilimsel Kanıtlarla Yıkılıyor!

Bu konuyu 3 ana bölüme ayırıp anlatacağım:
1-) Bakteriler, Diğer Mikroplar ve Parazitler Bizim Dostlarımızdır; Onlarla Birlikte Yaşarız, Onlarsız Var Olamayız.
2-) Kanıtlar – I ve II
3-) Ivermectin, Antiparaziter İlaçlar ve Antibiyotikler Canlılık Karşıtı Zehirdir.

Hadi başlayalım!

1-) BAKTERİLER, DİĞER MİKROPLAR VE PARAZİTLER BİZİM DOSTLARIMIZDIR; ONLARLA BİRLİKTE YAŞARIZ, ONLARSIZ VAR OLAMAYIZ

İnsan vücudu, insan mikrobiyotası olarak bilinen çok sayıda çeşitli yaşam formuyla doludur. Bunları bakteriler en yoğunlukta olmak üzere, mantar gibi diğer mikroplar izler. Bakterilerin sayısı, insan hücre sayısına oranla 10:1 (insan hücrelerinden 10 kat fazla), 100:1 (insan hücrelerinden 100 kat fazla) ya da 1:1 (insan hücre sayısıyla bire bir aynı sayıda) gibi ifadelerle tartışılsa da insan vücudunun 100 trilyon veya daha fazla sayıda bakteri içerdiğini söyleyebiliriz.
https://journals.plos.org/plosbiology/article?id=10.1371/journal.pbio.1002533

Vücut içinde akla hayale gelebilecek her yerde; kolonda, gastrointestinal sistemde, akciğerlerde, beyinde, meme bezleri, plasenta, seminal sıvı, rahim, yumurtalık folikülleri, tükürük, ağız mukozası, konjonktiva, safra dahil olmak üzere bir dizi insan dokusu ve biyolojik sıvının üzerinde yaşarlar. Vücut dışında ciltte, göbek deliğinde, koltuk altlarında vs. her alandadırlar.
Neredeyse bir iğnenin ucu kadar alan boş değildir ki bakterisiz olsun.
Onlar dış dünyada, tüm organizmaların içinde ve yüzeyindedirler.

İnsan vücudundaki bakterileri esas alıp konuşursak, bakterilerin ne gibi bir görevi vardır?
Canlılığın başlangıcından bu yana bakterilerin ve aslında tüm mikropların esas görevi atıkları parçalamak, kirleticileri süpürmek hatta onları organizmalar için kullanışlı, işlenebilir formlara dönüştürmek ve daima bir ortam temizliği yapmaktır. Midede yer alan birçok bakteri, gıdaları bağırsakların sindirimine hazır hâle getirmek üzere parçalar. -Gıdalar mide asidi ile ilk etapta parçalanır, bakterilerin buradaki rolü mide asidi kadar değildir.- Yine bağırsaklardaki sayısız bakteri, besinlerin kana karışmasından hemen önce bir nevi ayrıştırma yaparak, çöpleri yiyerek ortadan kaldırır. Bu sayede bakteriler, sindirim sisteminin sağlıklı işleyişinde demirbaş görevdedir.
Yanlış beslenmede (yoğun bir şekilde unlu mamuller, aşırı şeker ve rafine şeker, pastörize süt ve pastörize süt ürünleri -pastörize sütte besin değeri neredeyse sıfırdır- asitli içecekler, trans yağlar, endüstriyel antibiyotikli tavuk eti ve yumurtaları, ağır metallerle kirlenmiş yiyecekler, koruyucu kimyasallar ihtiva eden paketli market ürünleri, glüten, MSG, rafine tuz vb. tüketimi) ısrar edilmesi durumunda ise mide ve özellikle bağırsaktaki bakterilerin işi bir hayli zorlaşacaktır. Bu “zehirler” sindirimi güç, işlevsiz bir çöp olarak zamanla bağırsak duvarında birikinti yapmaya başlayacak ve mevcuttaki bakteriler toksik birikim alanına doluşacak ve onlara destek kuvvet olarak kolonda gizlenen birtakım diğer yaşam formları, parazitler imdada yetişecektir. Bakteriler ve parazitler böylece oradaki toksisiteyi gidermek, ortam temizliği yapmak için canla başla çabalayacaklar. Bağırsak parazitleri dışarıdan gelmiyor, zaten oradaydılar!

Şimdi diğer toksisite maruziyetlerinde vücudun savunma sistemine büyük destek olan bakterileri, tüm mikropları konuşalım. Yukarıda saydığım yanlış beslenme ile toksik malzemelerin kana karışarak dolaşıma katılması ve belli organlarda birikmesi; kimyasalların, EMR (elektromanyetik radyasyon) maruziyetine uğramak, kötü gazlara maruz kalmak, ilaç kullanmak, sistemik dolaşıma doğrudan alüminyum, cıva, polisorbat 80, formaldehit, hücre kültüründen gelen filtrelenmemiş ölü hücreler (insan fetüs hücreleri, çeşitli hayvan hücreleri) barındıran aşıları almak vb. zehirlenme durumlarında toksik birikim nerede ise bakteriler ve diğer mikroplar o alanda yoğunlaşacaktır. Toksik birikim, asidik ortamı; aşırı asidik ortam seri hücre ölümlerini beraberinde getirir. Başta toksik malzemeleri ve ölü hücre atıklarını ortamdan temizleyecek olan ise bakterilerin, diğer mikropların ta kendisi olacaktır. Yine bağırsaklardaki bakterilerin durumunda olduğu gibi, toksik birikim ve ölü hücre atıklarının yoğunlaştığı bölgelerde bakteriler de yoğunlaşacak toksik malzemeleri ve ölü hücre atıklarını yiyerek ortam temizliği yapmaya çalışacaktır.
O bakteriler, mikroplar dışarıdan gelmiyor, zaten oradaydılar!

Eğer bakteriler, diğer mikroplar ve parazitler bunu yapmasaydı ya da görevlerinin dışına bir an olsun çıksaydı neler olabileceğini hiç düşündünüz mü?
Vücutta toksisite son hızla artar, ölü hücre atıkları bir çöp dağı gibi birikir, canlı hücreler sağlıklı işleyemez hâle gelir, organlar iflas etmeye ve vücut kısa bir süre sonra çürümeye başlardı. Ve belki de ani ölüm gelirdi.

100 trilyonu aşkın bakteriden biri dahi kötücül amaçlarla insan vücudunda yer almıyor! Onların bir görevi var.
Vücudu hasta etmek için değil, hastalık zamanında vücuda sağlığını geri kazandırmak için oradalar.

Buna karşılık modern tıp tarafından ısrarla “hastalığa sebep olabiliyorlar” suçlamasına uğruyorlar.

SITMA: Suçlanan parazitler ya da kan hücrelerinin kandaki aşırı asitlenmeye karşı geliştirdiği tepki mekanizmasını “parazit” diyerek servis etme aldatmacası…

Tarihten bu yana (özellikle Afrika’da hâlâ görülüyor) sıtma vakalarının (aşı ve ilaç hasarlarının, ya da birtakım başka zehirlenmelerin taklit ettiği semptomlar hariç) neden hep bataklık bölgelerinden çıktığını düşündünüz mü?

Biz Türkçe’de “sıtma” diyoruz. “Malaria” orijinal ismi, Latince kökenli olan…
“Mal” – “kötü”, “aria” – “hava/gaz” demektir. “Malaria” Türkçe anlamıyla “kötü hava/gaz” demek. Bataklık çevresinde yaşayan halkta sıklıkla baş gösteren “ateş, titreme, kusma vs.” gibi hâllerin nedenini aslında o halk çok iyi bilirdi, bu bildiğiniz hidrojen sülfür (bataklık gazı) zehirlenmesiydi.
https://haliccevre.com/hidrojen-sulfur-ve-maruziyeti/

Pek çok zaman sonra, bu gaz zehirlenmesine uğrayan birinin kanına baktılar ve orada “parazit” gördüler. “Kırmızı kan hücrelerinin arasında bana parazit gibi görünen elementler fark ettim. O zamandan beri 44 sıtma hastasının kanını inceledim; 26 vakada aynı elementler mevcuttu. Bu beni bunların parazitik doğasına ikna etti.” Alphonse Laveran, 1880, https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/6750753/

Gerçekten parazit gördüler ise, gaz zehirlenmesinden sebep kandaki toksisitenin aşırı artması sebebiyle ortam temizliğine bazı parazitlerin katıldığını düşünebiliriz. Fakat böyle olsa bile Laveran ve onu izleyenler, altta yatan gerçek nedenle ilgilenmeyip “bu probleme işte bu parazit sebep oluyor” dediler. Parazitlerin orada, o hastalığın/zehirlenmenin nedeni olarak değil, hastalığın/zehirlenmenin sonucu olarak bulunabileceği gerçeğini göz ardı ettiler. Taşıyıcı olarak da aynı parazitleri taşıdığını düşündükleri sivrisinekleri gösterdiler. (Ronald Ross,1897)

Bir parazitin dışardan taşınmış olabileceği düşüncesi, hiçbir şekilde deneylenebilir ve gözlemlenebilir değildi, bir varsayımdı sadece. Oysa sivrisineklerin tek suçu larvalarını durgun su birikintilerine/bataklıklara bırakıyor olmasıydı. Ne sivrisineklerin ilgili paraziti insana taşıdığı, ne de parazit taşınsa bile ilgili parazitin hastalığa sebep olabileceği kanıtlanabilirdi. Sadece sivrisinekler üzerinden hikâye yazmak kolaydı ve öyle de oldu.

Aslında sıtma hastası kişinin kanında gördükleri gerçekten bir parazit dahi olmayabilirdi. Aynı tarihlerde Dr. Thin ve Dr. Bland-Sutton, sivrisineklerin midesinde sözde ilgili parazitin olduğunu söyleyen Ross’a eleştiri getirir ve onların normal “epitel hücreleri” olduğunu, yani Ross’un sivrisineğin kendi hücrelerini “parazit” olarak tanımladığı hatasına düştüğünü söyler.

Önemli not: Kırmızı ve beyaz kan hücrelerinin belli koşullar altında hücre formundan çıkıp kamçılı bir forma bürünebildiği (sıtma parazitini “kamçılı” olarak tanıtmışlardı) ve hareket edebildiği gözlemlenebilir. Misal, bir insandan kırmızı kan hücreleri alınıp daha sonra bunlar çeşitli reaktiflere maruz bırakıldığında, -antikoagülanlar, keratin sitrat, sodyum oksalat, heparin ve ringer solüsyonu gibi şeylere- kamçı geliştirebilir ve hareketli hale gelebilir.

Muhtemel ki beyaz ve kırmızı kan hücreleri bu davranışı vücutta da kanın pH’ını korumak için (hafif alkalide tutmak için) bir tür savunma mekanizması olarak kullanır.

Dr. Edward Lawrie ve Dr. Martyn Jordan’ın aralarında olduğu bir grup araştırmacı; Laveran’ın ve Ross’un “parazit tanımına” tamamen karşı çıkar ve parazit diye gördükleri şeylerin zaten vücuda ait kan hücrelerinin form değişikliğinden başka bir şey olmadığını açıklar. Dr. Edward Lawrie, araştırmalarını kaleme aldığı makalelerinin birinde, bir sıtma hastasının kanında gördükleri “parazitler”in ise tüm gözlem boyunca önce hücre olmaktan bağımsız gibi hareket ettiğini, sonra hücre duvarının belirip tekrar eski formuna döndüğünü, kan hücrelerinin şekil olarak gerçekleştirdiği bu geçişi Laveran’ın “hastalık ajanı” olarak yorumladığını belirtir.
https://online.fliphtml5.com/wompk/bsvd/#p=1

Yine Dr. Edward Lawrie bir diğer makalesinde kırmızı kan hücreleri üzerine yaptığı inceleme üzerine bu kan hücrelerinin şekil değişikliklerine gittiğini açıklar ve şunları ekler: “Plasmodium’cular iddia ettikleri paraziti, sıtmalı kandan başka hiçbir yerde gösteremezler ve bu kesinlikle sıtmalı ateşin her vakasında geçerli değildir, çünkü Laveran’ın iddia ettiği ‘parazit gövdesi’ dalağın çok dejenerasyona uğradığı hastalığın o kökleşmiş formlarında asla bulunmaz. O bahsettikleri ‘paraziti’ insan kanından başka bir ortamda gösterebilene kadar, onun bir parazit olduğu varsayımının tamamen yanlış ve yanıltıcı olduğu görüşünü sürdüreceğim. Tüm kanıtlar, Laveran’ın iddia ettiği ‘parazit gövdelerinin’ lökositle yakın ilişkili olan değişmiş kan hücreleri olduğunu ve onlar gibi kanın ürünleri olduğunu göstermektedir. Laveran’ın iddia ettiği ‘parazit gövdeleri’ parazit olarak kabul edilecekse lökosit de bir parazit olarak kabul
edilmelidir. Bu bizi tüm mevzunun anahtarına getiriyor. Lökositin gerçek fizyolojisi hakkında çok az şey biliniyor veya hiçbir şey bilinmiyor… Büyük Britanya’daki fizyologlar, tehlikeli bir kloroform uygulama yöntemini desteklemek için patentli kalpleri avlamak için harcadıkları zamanın bir kısmını lökositin fizyolojisi üzerine gerçek bir araştırmaya ayırırlarsa, sıtma parazitolojisinin sahte biliminin temeli çok yakında yıkılırdı.”
https://sci-hub.se/10.1016/s0140-6736(01)98250-9

Özetle Edward Lawrie’nin söylediği, Laveran’ın gözlemlediği ve parazit olduğunu iddia ettiği şeylerin aslında sadece normal hücrelerimiz, hastalığa yanıt olarak değiştirilmiş kırmızı ve beyaz kan hücreleri olduğudur. 

Ve sonuç olarak, parazitler ya da kan hücreleri “parazit” sanılıp suçlandı, sivrisineklerin hastalık taşıdığı yalanı ortaya atıldı ve hastalığa sebep olan esas neden/açıklama, perdelenmeye devam etti.  

Çünkü bir gerçekti ki, esas neden, ilaç üreticilerine kazandırabilecek bir neden değildi.

“LYME”: Bir kene ısırığından huylanıp hastaneye gidenlerin, enfeksiyoncuların eline düşenlerin -iki anlamda- hapı yutma durumu…

Denir ki, “Lyme”, bir kene ısırığıyla Borrelia burgdorferi adındaki bir bakterinin enfeksiyona sebep olmasıdır. Gerçek şu ki, insanlar bu bakterileri zaten vücutlarında da taşır. Bu bakteri isimlerinin hiçbir önemi yoktur, bu ismi taşıyan bir bakteri grubu özellikle hastalık yapma amacı olan kötücül bakteriler değildir. Modern tıp sadece, gerçek nedenlerle/toksisite maruziyetiyle ilgilenmeyip, suçu üzerine atacağı bir unsur arama peşindedir. Bir kene sizi ısırdığında yapacağı en büyük kötülük cildinizin bir miktar derinliğine kadar toksin boşaltmak olacaktır. Vücudunuzun her alanının bakterilerle dolu olduğunu tekrar ve tekrar hatırlayın. Toksin boşaltımı ile ne olacak? O bölgedeki hücreler zehirlenecek ve hücre ölümleri yaşanacak. Bakterilerinizden bir kısmı o bölgede yoğunlaşacak, ölü hücre atıklarını yemek ve toksinleri süpürmek üzere faaliyete geçecek. Eğer savunma sisteminize güvenirseniz bir kenenin ısırığı sonrası kayda değer hiçbir zarar almadan kurtulabilirsiniz. Fakat panikle hastane yoluna ve bir enfeksiyoncunun eline düşerseniz, işte problem o zaman baş gösterecektir. Size antikor testi yapacak (Lütfen Stefan Lanka’nın “Antikorların Yanlış Yorumlanması” makalesini okuyunuz: https://viroliegy.com/wp-content/uploads/2022/08/stefan-lanka-the-misinterpretation-of-the-antibodies-english-translation.pdf. Buna göre hiçbir antikor testi “spesifik ve özgül” yani ilgili sözde antijenlere bağlanan antikorları tespit edemez. Antikorlar hücrelerin zehirlenmesi sonucu hücrelerin bizzat geliştirdiği bir “savunma mekanizmasıdır.” İlgili makaleden bir bölüm: “Vücutta antikor artışı vücudun zehirlenmeye tepkisinden başka bir şey değildir. Vücut zehirlendiğinde bu zehirler hücrelerde delikler açar ve hücreleri parçalar. Hücreler parçalandığında vücudun tepkisi, diğer protein ve diğer şeylerle ağ oluşturmak için, asidik koşullarda hemen genişleyen, düz hale gelen ve enerjinin depolandığı sızdırmaz maddeler -globülinler- yani küçük protein gövdeleri oluşturmaktır… Bunlara spesifik antikor dense de bu doğru değildir, bunlar vücuttaki asit – baz durumuna göre konumlanır ve laboratuvar ortamında da istedikleri gibi manipüle edebilirler.”) herhangi bir sebepten dolayı, altta yatan başka bir toksisite maruziyeti varsa bunu, sizi “pozitif” çıkarmak için kullanacak ve sonra 10 ila 14 gün arasında değişen antibiyotik tedavisi(!) ile bakterilerinizin görevini yapmasını engelleyecek dolayısıyla maruziyetlere daha açık hâle getirileceksiniz.

Kimse hastaneye düşüp o testleri yaptırmadan bir kene ısırığı sonrası gerçek bir hastalığa maruz kalmaz!

Buradaki aldatmacayı artık görebiliyor musunuz?

Bu noktada bakteriler ve parazitler hakkında öğrendiklerinizi, ezberlerinizi bir kenara koyup olabildiğince temiz ve şeffaf bir akılla düşünmeye başlayın. İnsan bedeni, benzetme yaparsak bakteri ve diğer tüm mikropların havuzunda yüzüyorken, neredeyse bir iğne ucu kadar alan dahi boş değilken, nasıl olur da, yine bizim gibi tüm bedeni ve beden yüzeyi bakterilerle, mikroplarla dolu olan bir sivrisinek, bir kene bize bakteri/mikrop/parazit taşıyabilir/bulaştırabilir?

İnsan vücudu ASİT-BAZ dengesi ve Tampon Sistemlerle pH ayarlaması üzerine en temel mekanizmasını kurduğu için dışarıdan gelerek doğal bakteri florasını bozacak ve asidik katkı fazlalığı oluşturacak bakteri girişi olsa dahi diyelim, bunu zaten doğru beslenen ve ağırlıklı olarak vücut suyunu alkali tutan insanların uygun pH’ı sayesinde nötrleyecektir ve bakteri florasını vücut gene dengeleyecektir. Size bakteri odaklı hastalık anlatanlara dikkat edin, o “hastanın” yanlış beslenerek vücudunu asitlediğini, asitlenmenin ise hücrelerde uygun çalışma pH’ını bozduğunu söylemeyen kişilerdir yani, bakteriler en zor durumlarda, asitli durumlarda üzerine düşeni yaparken, asıl kendi üzerine düşeni yapmayıp yanlış beslenen o hastanın bu yanlışını anlatmadan olayı sadece olay mahallindeki bakterilerin üstüne yıkarlar. Bu, her yangın yerinde itfaiye eri görüp demek ki yangını itfaiye eri, çıkartıyor sonucuna vardırmak gibidir.

İşte modern tıp böylesine akla zarar bir sonuca varıyor, zira geri planda, parazit ilaçlarıyla, antibiyotiklerle, savunma sisteminin demirbaşı, dost organizmalara zarar vermeyi hedefleyen ilaç şirketlerine hizmet ediliyor!

HAYIR bir sivrisinek sizi hasta etmez.
HAYIR bir kene sizi hasta etmez.
HAYIR bir kum sineği sizi hasta etmez.
HAYIR bir kedi tırmığı sizi hasta etmez.
HAYIR bir köpek salyası sizi hasta etmez.
HAYIR, bakteriler, diğer tüm mikroplar ve parazitler sizi hasta etmez.

Bakteriler, diğer mikroplar ve parazitler bizim dostlarımızdır. Onlarla birlikte yaşar ve onlarla birlikte canlılığımızı idame ettiririz.
Bu, insanın ve tüm canlılığın mükemmel dizaynının göstergesidir.
Görebilenler için, korunma prensibidir.

İlaç şirketleri ve sahipleri, asıl hastalık nedeni olan toksisite maruziyetiyle kasten ilgilenmez.
Çünkü o zaman ne satabilecekleri aşı ne de ilaç kalır.
Özellikle ki enfeksiyoncular doğruyu söylemiyor, doğruyu söyleseler ne enjekte edebilecekleri aşı ne de reçete edebilecekleri ilaç olur.

Anlıyorsunuz değil mi?


2-) KANITLAR – I

Bakterilerin ve Diğer Mikropların Bulaşa/Hastalığa Sebep Olup Olmadığını Anlamak İçin Yapılan Çeşitli Deneyler:

“Mikropların canlı vücudun dokularına başarılı bir şekilde saldırmaktan tamamen aciz olduğunu; hastalığın nedeni değil sonucu olduklarını, vücudun yaşamına veya sağlığına en ufak bir şekilde düşman olmadıklarını tam tersine, canlı organizmayı ister insan ister hayvan olsun, yaklaşan yaralanmadan veya yıkımdan kurtarmaya çalıştıklarını deklare ediyorum. Bunu, hastalığa yatkınlık oluşturan engelleyici maddenin ayrışmasını sağlayarak ve kan yoluyla dışarı atılmasını sağlayarak gerçekleştirirler. İlk olarak insan vücuduna bu mikropları enjekte ederek deney yapmaya karar verdim… Kendime elde edilebilecek en virülan tifo basilini enjekte ettim… Sonra tifo basilini sistemime aldım ve tifo ateşi ortaya çıkmadı, deneyi difteri mikroplarıyla tekrarladım, en ufak bir fark edilebilir etki olmadı… Deneyleri daha da tamamlamak için, difteri ve ruam mikroplarını, canlılıklarından şüphe duyulmayacak kadar büyüttüm ve iki saygın doktorun huzurunda sistemime aldım. Sonuç öncekiyle aynıydı. Sonra en büyük denemeyi yaptım. Yirmi beş hekimin huzurunda, önce, jelatin kapsüller içinde mideye tifo basili verdim ve ikinci olarak hem enjeksiyon yöntemi yoluyla difteri basilini aldım… Tüm bunlar su içme etkisi ne ise onun kadar etki verdi… Sonra hastalarım arasından benzer deneyler için uygun görünen iki kişiyi seçtim ve onları, rızalarını alarak, benim geçirdiğim aynı süreçten geçirdim. Sonuçta, hesaplamalarımın yerinde olduğunu, onların rahatlığının benimki gibi olduğuna emin olarak kanıtladım.”
Dr. Thomas Powell’in 21 Kasım 1897 basımı Los Angeles Herald’da yayınlanan makalesinden…
https://cdnc.ucr.edu/?a=d&d=LAH18971121.2.200&e=——-en–20–1–txt-txIN——–

Dr. Thomas Powell, mikropların hastalığa sebep olmadığını kanıtlamak için hem kendisi hem de gönüllüler üzerinde onlarca sene, sayısız deneyler yapmasıyla tanınır. Binlerce mikrobu hem kendisi içerek hem gönüllülere içirerek, bu mikropları hem doğrudan vücuda enjekte ederek çok çeşitli deneyler yapmış, kendisinde ve gönüllülerde mikroplara atfedilen hastalıklar hiçbir zaman gelişmemiştir.

Dr. E. Klein ve Dr. Heneage Gibbes’in “Asya Kolerasının Etiyolojisi Üzerine Bir Soruşturma” başlıklı raporunu dikkate almak amacıyla Hindistan Devlet Sekreteri tarafından toplanan bir Komite’nin hazırladığı “Dr. Robert Koch’un Kolera ve Virgül Teorisinin Resmi Olarak Çürütülmesi” adlı muhtıradan çok önemli notlar:

“…Bu suyun bir örneği, kolera vakasının meydana geldiği evden yaklaşık yirmi yard uzaklıkta, kıyıya yakın bir yerden, özellikle kirli göründüğü yerden alındı ​​ve mikroskobik inceleme, kolera dışkılarında bulunanlarla her bakımdan aynı olan şüphesiz virgül basilleri (koleraya sebep olduğu iddia edilen ince uzun, virgül formdaki bakteriler) ortaya çıkardı. Bu suda bulunmalarına ve 200 ailenin sürekli olarak onu yoğun bir şekilde kullanmasına rağmen, kolera salgını olmadı. Şimdi, bu durumda doğanın mutlak ve kesin bir deney olarak hizmet edecek kadar büyük bir ölçekte gerçekleştirdiği bir deneyimiz var. Bu su, kolera boşaltımlarıyla ve elbette virgül basilleriyle kirlenmişti ve birçok insan tarafından birkaç hafta boyunca yoğun bir şekilde kullanıldı. Koch’a göre, virgül basilleri koleranın nedeni ve özü ama Aralık ayının ortasına kadar bu kadar çok kişiden BİRİ DAHİ HASTALIĞA YAKALANMADI. Açıkça çünkü sudaki o şey hastalığa sebep olmuyordu ve BUNUN VİRGÜL BASİLİYLE HİÇBİR İLGİSİ YOKTU.”

“Mısır ve Kalküta’dayken Robert Koch, kemirgenler, etobur hayvanlar ve maymunlar üzerinde besleme, deri altı ve damar içi enjeksiyon ve pirinç suyu dışkılarıyla duodenuma enjeksiyon ve virgül basilinin saf kültürleri ile çok sayıda deney yaptı ve hiçbir sonuç elde edemedi ve halk arasında yaptığı soruşturmalar onu, evcil bir hayvanın kolera kaptığına dair bilinen bir vaka olmadığı sonucuna götürdü ve bu nedenle koleranın alt hayvanlara bulaşmadığı sonucuna vardı. Ancak, hayvanların (kemirgenlerin) pirinç suyu dışkılarıyla aşılandıktan sonra kan zehirlenmesi nedeniyle ölebileceği ve virgül basilinin aşılanan hayvanlar içinde çoğalabildiği, ancak KOLERA ÜRETMEDİĞİ GÖZLEMİNİ YAPTI.”

“Bütün bu deneylerden, akut kolera vakalarının ileum’undan alınan mukus pullarıyla, yeni ve eski dışkılarla, ya da virgül basili veya küçük basil kültürleriyle, hayvanlarda (fareler, sıçanlar, kediler, tavşanlar ve maymunlar) beslenme yoluyla, şah damarına deri altı enjeksiyonla veya bağırsak boşluğuna enjeksiyonla sisteme sokularak HERHANGİ BİR HASTALIK ÜRETMEK MÜMKÜN DEĞİLDİR.”
https://journals.biologists.com/jcs/article/s2-26/102/303/62010/The-Official-Refutation-of-Dr-Robert-Koch-s-Theory

“Dr. Robert Koch, insan gözüyle görülemeyen patojenik mikropların etkisi hipotezi üzerine belirli hastalıkların nedenini açıklamaya çalışmıştır. Kolera vakalarının dışkılarının mikroskobik incelemesi üzerine, farklı formlarda ve türlerde mikroplar bulmuş ve bunların arasında, bu hastalığın nedeni olduğunu düşündüğü virgül şeklinde olan bir tanesini suçlamıştır. Alt hayvanlar üzerinde yaptığı ‘kültür’ ve ‘deney’ süreciyle, bu mikrobun bu hastalığın nedeni olduğunu gösterdiğini iddia ediyor.”

“Ancak KOLERA İÇİN VİRGÜL ŞEKLİNDEKİ BASİL TEORİSİNİN BAŞARISIZ OLDUĞU KANITLANDI. Bu görünmez virgül şeklindeki MİKROPLARIN EVRENSEL VE ZARARSIZ OLDUĞU BULUNDU. Dr. Koch, virgül şeklindeki mikropların yaz mevsiminde yaygın olarak görülen ishallerde her yerde bulunduğunu kabul ediyor ve bize şunları söylüyor: ‘Herhangi bir kaynaktan gelen su, çok sıklıkla, hatta her zaman virgül şeklinde organizmalar içerir.’
Bu organizmalar sağlıklı kişilerin ağız ve boğaz salgılarında ve her yerdeki yaz aylarındaki yaygın ishallerde bulunurlar – sağlıklı kişilerin bağırsaklarında uçuşurlar ve sertleşmiş dışkı akıntılarında da görülürler… Bu hastalık konusunda uzman olan Münihli Dr. Pettenkofer ve Berlinli Dr. Emmerich, bu basilleri içeren birer santimetreküp ‘kültür suyu’ içtiler ve KOLERA HASTALIĞINA ÖZGÜ TEK BİR BELİRTİ BİLE YAŞAMADILAR… Hasterlik, herhangi bir görünür sonuç olmaksızın aynı türden altı vakayı daha bildiriyor. Böylece Dr. Koch virgül basilinin, bu hastalığın tanısal kanıtı olarak tamamen değersiz olduğu tam olarak ortaya konmuştur.”
Dr. Henry Raymond Rogers, “Dr. Robert Koch ve Kolera Mikrop Teorisi” ve “Kolera; Doğası ve Tedavisi” başlıklı makaleleri,
https://jamanetwork.com/journals/jama/article-abstract/453342
https://online.fliphtml5.com/wompk/zenn/#p=1
https://jamanetwork.com/journals/jama/article-abstract/443180?resultClick=1

“Tifo hastalığının iddia edilen nedeni olan BASİL TİFOSUS SAĞLIKLI KİŞİLERDE BULUNUR ve Major Horrecks’e göre (British Medical Journal, 6 Mayıs 1911) hiçbir şekilde belirli bir özelliği yoktur.  Kültür yoluyla kolayca başka formlara (B. Coli, B. Alcaligencs, vb.) dönüştürülebilir. Tanınmış Sağlık Memuru Dr. Thresh, “Malvern Hydro” davasında jüriye, virülan tifo basilinin “saf kültürünün” bir şarap kadehi kadarını yuttuğunu ve en ufak bir kötü sonuçla karşılaşmadığını söylemiştir.”
“Benzer sonuca varan deneyler hakkında Dr. JW Hodge şunları söylüyor: ‘Tıbbi literatürde, görünüşte sağlıklı insan vücudunun, tifo ateşinin varsayılan nedeni olan aktif basil tifosusun saf kültürleriyle tekrar tekrar deri altına aşılandığına dair kayıtlı birçok örnek buldum. Bu tamamen virülan kültürler ayrıca insan vücudunun rektumuna enjekte edilmiş ve kütikülün çıkarıldığı geniş aşınmış bölgelere uygulanmıştır, delme veya aşınmadan kaynaklananlardan başka bir etki olmadan.’ Hodge, Anthrax basili hakkında da benzer bir açıklama yapıyor ve bilgisinin yettiği kadarıyla, patojenik olduğu bilinen diğer mikroplarla yapılan TÜM BU DENEYLERİN SONUCUNUN NEGATİF OLDUĞUNU söylüyor.  (American Journal of Neuropathy, Şubat, 1911.)”
Dr. Herbert Snow, “Hastalığın Mikrop Teorisi“ başlıklı makalesinden…

Ayrıca Dr. Herbert Snow bu makalesinde Koch postülatlarının geçersizliğini ortaya koymuş; tifo, tetanoz, tüberküloz, difteri vs. hastalıklar için, hiçbir kanıt gösterilemeden bakterilerin ve mikropların suçlandığını, bakterilerin ve mikropların hastalığa sebep olmadığı gerçeğine dair dönemin bilim adamları tarafından getirilen kanıtların ısrarla göz ardı edildiğini açıklamıştır. Dönemin tıp camiasına mikrop teorisinin kabul ettiirilmesinin gerisinde büyük bir lobicilik faaliyetlerine girişildiğini ve tüm bu çabaların motivasyonunun tedavi adı altında ölümcül ilaçlara ve aşılara insanları mahkum etmek olduğunu anlatmıştır.
https://www.atsu.edu/museum-of-osteopathic-medicine/wp-content/uploads/2019/04/JO-1913/TheJournalofOsteopathyApril1913.pdf
https://chroniclingamerica.loc.gov/lccn/sn88084272/1913-05-03/ed-1/seq-25/

İlk test, Klebs-Loffler basilinin difteriye neden olup olmayacağını anlamak için yaklaşık 50.000 basil herhangi bir sorun olmadan yutuldu, sonra 100.000, 500.000 ve bir milyon ve daha fazlası yutuldu ve hiçbir durumda herhangi bir kötü etkiye neden olmadı.

İkinci test serisi, Eberth basilinin tifoya neden olup olmayacağına karar vermekti, ancak her test negatifti; milyonlarca mikrop yutulduğunda bile. Üçüncü seri testler, zatürreye veya herhangi bir rahatsızlığa kapılmadan bir milyon (ve daha fazla) pnömokok bakterisinin yutulabileceğini gösterdi.

Araştırmalar yaklaşık iki yılı kapsıyordu ve her biri ortalama 15 test olmak üzere 45 farklı test yapıldı… Deneylere katılan HİÇ KİMSEDE HERHANGİ BİR HASTALIK BELİRTİSİ ORTAYA ÇIKMADI… Testler son derece dikkatli bir şekilde yapıldığından, bakteriyologların iddia ettiği gibi mikrop tehlikesinin bulunmadığını kanıtlıyor.”
Dr. John Bell Fraser, 1916, The Canada Lancet, Cilt 49, No 10
https://www.canadiana.ca/view/oocihm.8_05199_550/15

 
Dr. John Bell Fraser, tıpkı Dr. Thomas Powell gibi yıllarca mikropların hastalık yapmadığını sayısız deneylerle göstermiş, deneylere katılan gönüllülerin yıllarca takibini yaparak gerçek tıbba belki de en titiz ve bilimsel proseslere yaraşır çalışmalarla katkı sağlamıştır. MİLYONLARCA, MİLYARLARCA MİKROP ÜZERİNDE YAPTIĞI DENEYLERİN SONUNDA HİÇ KİMSE HİÇBİR ZAMAN MİKROPLARA ATFEDİLEN HASTALIKLARI ALMAMIŞTIR.

Fraser, 3 Ağustos 1919 tarihli The Sunday Times’da yayınlanan makalesinde “mikrop teorisi”nin terk edilmesinin 12 faydasını sunmuştur. En önemlisi toplumlar korkutulmayacak, hastalıkların gerçek kimyasal nedenleri incelenebilecek ve doğru beslenmeye, sanitasyonun önemine vb. dikkatler verilebilecektir. Yani buna göre hastalıkların gerçek nedenleri araştırılacak ve doğru çözümler getirilecektir.
https://ibb.co/j8YvN4p

Not: İlginçtir ki yıllar sonra “mikrop teorisi”ne yaslanan mevcut sistem içinden bazı yazarların “bulaşıcı hastalık” demeye eli mahkûm bir şekilde olsa da gerçek çözümlerin neler olduğunu/olması gerektiğini itiraf ettiği görülür: “Bulaşıcı hastalıkların neden olduğu morbidite ve mortalitedeki en büyük tarihsel düşüş, modern antibiyotik ve aşı çağında değil, temiz su, doğru beslenme ve sanitasyon programının kullanılmasından sonra yaşanır.” The Journal of Pediatrics, Aralık 1999 https://www.jpeds.com/action/showPdf?pii=S0022-3476%2899%2970080-6



“Toronto Biyokimya Derneği, birkaç yıl önce mikroplarla ilgili çok ilginç deneyler yaptı ve mikrop teorisini test etme fikri ortaya çıktı. Ontario’daki herhangi bir mikrop teorisyenine, mikropların hastalığa neden olduğuna dair inancı test etmesi için bir meydan okuma yapıldı. Ancak hepsi de aynı şeyi söyledi. Bu testler tifo, difteri, zatürre, tüberküloz, menenjit ve ‘karışık mikroplar’ ile yapıldı. Milyonlarca sözde hastalık mikrobu, akla gelebilecek her şekilde yiyeceklerde kullanıldı; boğazda, burunda, mukoza zarlarında, bademciklerde vb. ANCAK GÖNÜLLÜLERİN HİÇBİRİ, HASTALIĞA SEBEP OLDUĞU SÖYLENEN MİKROPLARDAN ALMALARI GEREKEN HASTALIĞI ALMADILAR.”

“Pasteur zamanından bu yana teorinin bir bilim haline geldiği asla doğru değil. Muhabiriniz daha fazla araştırırsa, kesinlikle bunun bilimsel olmadığını görecektir!”
The Victoria Daily Times, 25 Kasım 1922, sayfa 4
https://www.newspapers.com/image/505111475/?match=1&terms=germ&clipping_id=141055728
https://ibb.co/yRJdLnf


San Francisco’daki Boston Harbor ve Angel Island’daki karantina istasyonlarında Halk Sağlığı Servisi ve ABD Donanması tarafından yürütülen deneyler:

– Grip geçmişi olmayan Donanmadan 100 gönüllü
– Gönüllülerin bir kısmına önce bir suş, ardından birkaç suş Pfeiffer basil atomizer (Basil: Bakterilerin ince uzun formuna verilen isim) ve swab ile burunlarına ve boğazlarına ve sonra gözlerine püskürtüldü.
– Yakın zamanda gripten ölenlerin akciğerlerinden ekstraksiyonlar elde edildi. Daha sonra grip ekstraksiyonlarının süspansiyonlarını 19 gönüllünün burunlarına ve gözlerine ve tekrar boğazlarına püskürtmek için bir atomizer kullandılar. 
– Diğerleri grip hastalarının ağız, burun, boğaz ve bronşlarından alınan mukus salgılarından yapılan karışımlarla aşılandı.
– Daha sonra, bazı gönüllülere grip hastalarından kan enjeksiyonları yapıldı.
– Gönüllülerden 13’ü bir grip servisine alındı ve her biri 10’ar grip hastasına maruz bırakıldı. Her gönüllü, her hastayla el sıkışarak mümkün olduğunca yakınlaşacak, hastayla 5 dakika yakın mesafeden konuşacak ve hastanın nefes almasına ve doğrudan yüzüne öksürmesine izin verecekti.
– Karşı taraf öksürürken, öbür taraf nefes alıp içine çekti. Bu işlem 10 hastanın her biri ile 5 kez tekrarlandı.

BU DENEYLERDEKİ GÖNÜLLÜLERİN HİÇBİRİ AMA HİÇBİRİ GRİP GELİŞTİRMEDİ, HASTA OLMADI.

“Salgına, hastalığın nedenini bildiğimiz ve insandan insana nasıl bulaştığını bildiğimizden oldukça emin olduğumuz düşüncesiyle girdik. Belki bir şey öğrendiysek, o da hastalık hakkında ne bildiğimizden tam olarak emin olmadığımızdır.” Milton Rosenau

https://zenodo.org/record/1505669/files/article.pdf?download=l
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2862332/#!po=60.7527

Aralık 1919’da McCoy ve diğerleri tarafından 8 deneyden oluşan bir set yapıldı. 50 kişide bulaşmayı denemek ve kanıtlamak istendi.
Bir kez daha, 8 deneyin tümü, gripli kişilerin veya vücut sıvılarının hastalığa neden olduğunu kanıtlayamadı. 50 kişiden HİÇBİRİ HASTALANMADI.

1919’da Wahl ve arkadaşları, 6 sağlıklı kişiyi hasta insanlardan mukus salgılarına ve akciğer dokusuna maruz bırakarak bu kişilere grip bulaştırmayı denemek için 3 ayrı deney yaptı.

3 çalışmanın herhangi birinde 6 kişiden HİÇBİRİ GRİBE YAKALANMADI.
https://www.jstor.org/stable/30082102?seq=1#metadata_info_tab_contents

1921’de Williams ve arkadaşları 45 sağlıklı erkeği, hasta insanlardan mukus salgılarına maruz bırakarak, soğuk algınlığı ve grip ile deneysel olarak enfekte etmeye çalıştı. 45 kişiden KİMSE HASTALANMADI.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19869857/
Tüm pdf: https://vk.com/doc211304170_645022319?hash=lLYwz54pRpgdoEWfLRqtgEMxbEWvUkLcnK4SrxUwcED

1924’te Robert Robertson & Robert Groves, 100 sağlıklı kişiyi grip olan 16 farklı kişinin vücut salgılarına maruz birakti. Deney sonucu: 100 KİŞİDEN HİÇBİRİ hasta kişilerin vücut salgılarına maruz kalma sonucu HASTALANMADI.
https://academic.oup.com/jid/article-abstract/34/4/400/832936?redirectedFrom=fulltext&login=false

1937’de F. M. Burnet ve Dora Lush, 200 sağlıklı insanı grip olan insanların vücut salgılarına maruz bırakan bir deney yaptı: 200 kişiden HİÇBİRİ HASTALANMADI.
https://ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2065253/

1940’ta Burnet ve Foley, deneysel olarak 15 üniversite öğrencisine grip bulaştırmaya çalıştı. Yazarlar deneylerinin başarısız olduğu sonucuna vardı.
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.5694/j.1326-5377.1940.tb79929.x

2003’te Carolyn Buxton Bridges ve arkadaşları grip bulaşmasını tekrar gözden geçirdi.
“Literatürde insandan insana grip bulaşmasını doğrulayan hiçbir insan deneysel çalışması bulamadık.”
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/14523774/

Her nasılsa, bakteriler ve diğer mikroplar, insan ve hayvan vücudunu, içini ve dışını, neredeyse zerre boşluk bırakmayacak denli ağ gibi kaplamışken, sözüm ona bunlardan birkaçının hastalık çıkaracağı tutuyor ama hasta insanlardan alınan mikrop örneklerini sağlıklı insanlara çeşitli şekillerde maruz bırakmalarına rağmen o mikroplar bu defa hastalık yapmayı reddediyor!
Buradaki her deney, mikropların hastalık yapmadığının en kesin ispatıdır.

Ve daha bu yönde gerçekleştirilmiş birçok deney sayılabilir….
Temiz akıl sahipleri için, fiyasko ile sonuçlanmış bu deneylerin biri dahi tüm mikrop teorisini çökertmeye muktedirdir.

Mikrop teorisi insan aklına, her şeyden önce onuruna büyük hakarettir!

Geçmişte, mikropların hastalık nedeni olabileceğine dair hatta bu ihtimale yaklaşan tek bir kanıt getirilemedi, bugün ve yarın da bu yönde hiçbir kanıt getirilemeyecek.

Mikrop teorisi ölü doğdu, ortaya atıldığı an çürümüştü esasta.
Çünkü gerçek bilim bu şarlatanlığı asla desteklemedi.
Destekleyenler belliydi.
Ve onlar, mikrop teorisinin bir sahtekârlıktan ötesi olmadığını da aslında herkesten daha iyi biliyordu.

Hiçbir Mikrobun Hastalık Nedeni Olmadığını Bilakis Hepsinin Canlılığın Sağlığı ve Sürekliliği İçin Son Derece Gerekli Görevlerinin Olduğunu Belirten Bilim Adamlarının Beyanları:


“Eğer hayatımı yeniden yaşayabilseydim, mikropların kendi yaşam alanlarını aradıklarını en başında kanıtlamak isterdim, yani onların hastalıklı ve ölü dokuları aradığını… Mikropların o hastalıklı ya da ölü dokuların sebebinin olmadığı gerçeğini anlatırdım. Tıpkı sivrisineklerin bataklığı/pis suyu araması gibi… Sivrisinekler de asla o pis suyun sebebi değildir.”
Dr. Rudolph Virchow, (1821–1902), Modern Patolojinin Babası


“Mikrop teorisi doğru olsaydı, buna inanacak kimse hayatta olmazdı.”
Bartlett Joshua Palmer (14 Eylül 1882-27 Mayıs 1961) Kiropraktiğin kurucusu Daniel David Palmer’ın oğlu ve kiropraktiğin geliştiricisi


“Hastalıkların mikrop teorisinin tüm yapısı, yalnızca kanıtlanmamış olmakla kalmayıp, kanıtlanması da mümkün olmayan varsayımlara dayanmaktadır ve bunların birçoğunun gerçeğin tam tersi olduğu kanıtlanabilir. Tamamen Pasteur’e ait olan bu kanıtlanmamış varsayımların temeli sözde bulaşıcı ve bulaşıcı rahatsızlıkların hepsinin mikroplar tarafından meydana getirildiği hipotezidir.”
Dr. Montague L. Leverson, İngiliz avukat ve homeopatik hekim
https://www.life-enthusiast.com/articles/dream-and-lie-of-louis-pasteur-part-6/?v=ebe021079e5a


1887’de British Medical Journal’da yayınlanan bu makalede Birmingham ve Midlands Hastanesi Baş Cerrahı Dr. Lawson Tait, bakterileri hastalık etkeni değil, ayrıştırıcılar olarak tarif etmiştir. BAKTERİLER ASLA CANLI DOKUYA SALDIRMAZ, onlar sadece atık maddeleri temizlemektedir. Dr. Tait, mikropların bir hastalık nedeni olduğu iddialarının “yanlışlığına dair en iyi kanıtın” “mikrop olgularını bir hastalık mikrop teorisine yükseltmeye yönelik her girişimin acınacak bir şekilde başarısız olması” olduğunu belirtir. Yine Tait, ne zamanki tüberküloz hastalarının bakterilerine zarar verme girişiminde bulunmayıp, bakterilerin, hasta vücudundaki atık maddelerden arındırmalarına destek olan tedavi uygulamaları sağlandığında iyileştiklerini söyler. “Mikrop teorisi gerçekleşlerle bağdaşmıyor. Mikrop teorisi eğer doğru olsaydı ‘tüberküloz basili’ne her yerde rastlanacağı için emin olun kimse güvende olmazdı.”
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2534970/


“Mesleğin, tüberküloza hiçbir mikrobun neden olmadığını savunan üyelerine katılıyoruz. MİKROPLAR HİÇBİR HASTALIĞA NEDEN OLMAZ. Dahası, mikroplardan korkmanın mikropların kendisinden daha fazla zarar verdiğini kabul ediyoruz. Mikrop olmadığını iddia etmiyoruz, ancak mikrobun hastalığın nedeni olarak görülmesinin büyük bir saçmalık olduğunu savunuyoruz. Günümüzde mikropların yıkıcılığı hakkındaki düşünceler doğru olsaydı, insan ırkı bir saat bile var olamazdı. Mikroplar her
yerdedir… Ve tüm insanlar hastalığa yatkın olsaydı, gün batımından önce hepimiz ölüm döşeğinde olurduk… Mikropların bu veya başka herhangi bir hastalığın tek veya başlıca nedeni olduğu yönündeki iyi niyetli birçok hekimin görüşüne katılmıyoruz.”
Dr. Simon Louis Katzoff, İnsan Sağlığı Üzerine Zamanında Gerçekler adlı kitabı, 111. Sayfa.
https://archive.org/details/timelytruthsonh00katzgoog/page/n135/mode/1up


“Bazı tıp doktorları hastalıkların mikrop teorisi üzerinde çalışıyorlar… Ancak mikrop teorisi zaten zayıflıyor ve bir kenara atılma zamanı geldi. Kanada’dan Dr. Fraser ve Kaliforniya’dan Dr. Powell her çeşitten milyarlarca mikrop üzerinde deneyler yaptılar, ancak mikropları insanlara enjekte etmelerine rağmen tek bir hastalık bile üretemediler. Dr. Waite yıllarca mikrop teorisini kanıtlamaya çalıştı, ancak başaramadı. Dünya Savaşı sırasında Massachusetts’teki Gallop Adası’nda milyonlarca ‘grip mikrobu’ hükümet hastanesinde yüzlerce adama enjekte edildi ve hiç kimse gribe yakalanmadı. MİKROPLAR HASTALIĞA SEBEP OLMAZ. MİKROPLAR LEŞ YİYİCİLERDİR.”
Tıp doktoru Ernest W. Cordingley, 1925, Naturopati İlkeleri ve Uygulamaları kitabı
https://www.scribd.com/document/626957695/EW-Cordingley-Principles-and-Practice-of-Naturopathy


“Mikroplar hastalığın sonucudur ve hastalıklı bir durum ortaya çıktıktan sonra hastalıklı maddeyi yok etmek ve vücudu sağlığa kavuşturmak amacıyla aktif hale gelirler. MİKROPLAR İNSANLIĞIN SAHİP OLDUĞU EN İYİ DOSTLARDIR. Şimdiye kadar hiç kimse bir mikrobunun hastalığa sebep olabileceğini kanıtlayamadı.” 
Dr. Walter Robert Hadwen, İngiliz pratisyen hekim, farmasötik kimyager ve yazar.

Kendisi ayrıca, Pasteur’ün uygulamalarıyla bilinen ve neredeyse geneli Rockefeller Enstitüsünde gerçekleştirilen gaddar hayvan deneyleri, (kedi ve köpeklerin bağlanıp midelerine kaynar su dökülmesi, hayvan henüz canlıyken bazı uzuvlarının yakılması, hayati organlarının ezilmesi vb.) canice uygulamalar bütünü olan “vivisection”a tamamen karşıydı ve “Vivisection”ın Kaldırılması İçin İngiliz Birliği’nin başkanıydı.

Dr. Walter Robert Hadwen’in 7 Ekim 1922 tarihli The Victoria Daily Times’da ve 29 Ocak 1938 tarihli The VOICE’da yayınlanan makalelerinde, Hadwen, mikrop teorisinin baştan sona yanlışlığına dair birçok kanıt getirir. Koch postülatlarının yapılan birçok deneyle çürütüldüğünü, mikropların hastalığa sebep olabileceğine bilimsel kanıt getirilemeden ısrarla uygulanan aşı ve serumların işe yaraması şöyle dursun, kan dolaşımını zehirleyerek hastalıkları ve ölümleri artırdığını detaylarıyla anlatır. Hadwen zorunlu anti-tifo aşısının Fransız ordusuna yapıldıktan sonra bunun 113.498 vaka, 12.000 ölümle sonuçlandığını da bildirir.
Dr. Walter Robert Hadwen’in bu makalelerinden Pasteur’ün kuduz aşısının yol açtığı felaketleri de öğrenmek mümkündür. Hadwen, sadece Pasteur Enstitüsü’nün kayıtlarında Pasteur aşısını aldıktan sonra ölen 3.000 ila 4.000 kişinin isim listesinin olduğunu söyler.
“Pasteur’ün, korkunç bir işkence süreci altında çıldırttığı köpeklerin omuriliklerinin emülsiyonlarını insanlara enjekte etme uygulamasının ciddi ölüm oranlarına yol açtığına şüphe yoktur.”
Bu bilgi, bizzat o dönemi yaşayan bir doktorun, “şahitli” kaleminden günümüze kadar gelebildiği için, çok kıymetlidir. Bizlere ulaşabilen, henüz karartılmamış bilgilerdir bunlar…

“Aşılama; aptal bir teoriyi tatmin etmek için yapılan, bilimle uzaktan yakından alakası olmayan, aynı zamanda sağduyuya da hitap etmeyen bir vahşiliktir.”
https://ibb.co/1J6rDbN
https://ibb.co/k0pfZny


“Mikroplar dışkılarla beslenir. Onlar leş yiyicilerdir. Hiçbir zaman başka bir şey olmadılar ve hiçbir zaman başka bir şey olmayacaklar. Dokulardan gelen akıntıyı parçalayıp tüketirler. Bu, vücudun dışında doğada her yerdeki mikroplara atfedilen işlevdir ve hastalıktaki gerçek ve tek işlevleridir. ONLAR ARINDIRICI VE FAYDALI ETKENLERDİR. Tıp mesleği mikrop teorisi konusunda histeriye kapılmış durumda ve bunu çok saf bir halkı sömürmek için kullanıyor.  Mikroplar her yerdedir. Soluduğumuz havada, yediğimiz yiyeceklerde, içtiğimiz suda bulunurlar. Onlardan kaçamayız.  Onları yalnızca sınırlı bir ölçüde yok edebiliriz. Mikropları yok etmeye veya onlardan kaçmaya çalışarak hastalıktan kaçmaya çalışmak aptallıktır.”
Dr. Herbert Shelton, Naturopat ve günümüzün Doğal Hijyen Hareketinin kurucusu, İnsan Hayatı: Felsefesi ve Yasaları kitabı, sayfa 189-190.
https://books.google.com.tr/books?id=dcssshFW7REC&pg=PA189&lpg=PA189&dq=%22Warmth,+moisture,+food-these+are+the+causes+that+%0D%0Aactivate+latent+germs+and+arouse+them+to+activity.&source=bl&ots=I49WnqK0r3&sig=ACfU3U28MGqDWuQPQvGIjikRvl7z354_jw&hl=en&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=%22Warmth%2C%20moisture%2C%20food-these%20are%20the%20causes%20that%20%20%20activate%20latent%20germs%20and%20arouse%20them%20to%20activity.&f=false



“Tıp mesleği mikrop teorisi konusunda histeriye kapılmış durumda ve bunu çok saf bir halkı sömürmek için kullanıyor” diyor Dr. Herbert Shelton. Bu teorinin (sadece bir iddia aslında) ardında bilimin değil, insanlığa ve tüm canlılığa bir kasıt olduğunu görebilenler için üzerine pek de bir şey söylemeye lüzum yoktur. Bu iddia, bilimle alakası olmayan, finans ve lobicilik yönünden güçlü bir grup canlılık düşmanı öjenist tarafından ortaya atılıp desteklendi. İlaç şirketlerini bu iddia üzerine kurdular ve yine bu iddia üzerine yüzyıllardır insanları ve hayvanları ilaç ve aşılarla zehirliyorlar. Bu iddia hem sağlık, hem de bir ekonomik sömürü sisteminin temelidir. Onu ayakta tutan sadece “o saf halkın” kör inancıdır. Halk, kendi bedenine ait organizmalarıyla aslında bakterileriyle, mikroplarıyla, parazitleriyle, eksozomlarıyla (virüs diye servis edilen veziküller) bir bütün olan bedeniyle barışmayı bilse, gerçek düşmanlarını görecek ve bu sömürü sistemi temelinden çürüyerek, yıkılıp gidecektir.


“Hastalıkların mikrop teorisi, bu yarı-medeni çağda bilimin karşılaştığı en büyük rezalettir; insan kitlesinin rol aldığı en korkunç tıbbi saçmalıktır; tıp mesleğinin tereddüt etmeden ve çiğnemeden kabul ettiği en büyük aldatmacadır!”
Dr. Royal E. S. Hayes, Tıbbi Yaramazlık Diyeceksiniz: Mikropların Çimlendirilmesi Teorisi, sayfa 35.
https://books.google.com.tr/books?id=C06b0ZgrA4MC&pg=PA35&lpg=PA35&dq=The+germ+theory+of+disease+is+the+greatest+travesty+on+science+that+was+ever+stumbled+over+during+this+semicivilized+age&source=bl&ots=Qku6AG87xi&sig=ACfU3U0AOmI-qG-DhdJhZJuUwYlrGL2Pxw&hl=en&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=The%20germ%20theory%20of%20disease%20is%20the%20greatest%20travesty%20on%20science%20that%20was%20ever%20stumbled%20over%20during%20this%20semicivilized%20age&f=false


“Doktorların hastalıkları bakterilere, mikroplara ve var olmayan virüslere bağlaması yeterince kötüyken, maruz kaldıklarında ‘hastalık kapmayan’ sağlıklı insanları seçip , ‘taşıyıcı’ olduklarını ve başkalarını enfekte edebileceklerini iddia etmeleri gülünçlüğün zirvesidir.”
Dr. Eleanora McBean


“Mikroorganizmaların hastalıklarla nedensel ilişkisine dair bilimsel bir kanıta yaklaşan hiçbir şey olmamıştır ve böyle bir ilişkinin iddia edildiği çoğu durumda, bu görüşü kesin bir şekilde çürüten bol miktarda kanıt vardır.  Ancak ne yazık ki BU SAKAT VE EKSİK TEORİ, milyonlarca sermayenin yatırıldığı ve kamuoyunu Tıp Fakültesi’nin daha saf üyeleriyle kandırmak için hiçbir masraftan kaçınılmayan çok kapsamlı BİR ŞARLATANLIK SİSTEMİNİN TEMELİ HALİNE GELMİŞTİR.”
Dr. Herbert Snow


“Mikroplar her yerde, her zaman mevcuttur, hem sağlıklı hem de hasta insanlarda birçok farklı formda… Bu mikroplar, ortam toksik olduğunda ve temizliğe elverişli olduğunda, modern bilim insanlarının ‘patojenler’ dediği şeye dönüşür. Bir iyileşme krizine girdiğinizde ve vücudunuz toksinleri attığında, bu mikroplar sizin özünüzden çıkarak bu toksinleri ortadan kaldırmaya, işlemeye ve parçalamaya yardımcı olur. Mikropların hastalıkla kesinlikle hiçbir nedensel ilişkisi yoktur. Ancak mikroplar temizlenmenize yardımcı oluyor gibi görünüyor, çünkü oldukça basit bir şekilde ifade etmek gerekirse, hastalığınız sizin tedavinizdir!”

“Ancak suçlu mikrop değildir. Kendi kan dolaşımınızdaki toksisite seviyesidir.”
Dr. William P. Trebing, Güle Güle Mikrop Teorisi, sayfa 154

“Bakteriler sağlıklı canlı hücrelere saldırmazlar. Bunun yerine, hasta, hasarlı ve ölü hücrelerin parçalanmasına yardımcı olurlar . »
Dr. Thomas Cowan


Ve daha sayısız gerçek bilim adamlarının beyanlarını buraya aktarmaya kalksam sanırım yazı bir hayli uzayacak. Burada bırakmanın doğru olduğunu, tüm bunların yeterli kanıtlar olduğunu düşünüyorum.


KANITLAR – II

Yakın zamanda Dr. Thomas Cowan, yazar ve doğal tıp öğretim görevlisi olan Daniel Roytas’ı parazitler hakkındaki bulgularını tartışmaya davet ettiği bir web semineri düzenledi. Bu web seminerinde Roytas parazitlere atfedilen hastalıkların altında bir toksisite maruziyetinin yattığını; parazitlerin esas amaçlarının ağır metaller gibi toksik maddeleri biriktirip tüketmek böylece dokuların hasar almasının önüne geçmek, ortam temizliği yapmak olduğunu ve parazitlerin sağlığa sayısız harika katkıda bulunduğunu kanıtlarıyla anlatmıştır.
Konuşmanın tamamı: https://x.com/drtomcowan/status/1833976686485913730

Şimdi Roytas’ın parazitler üzerine inançları sorgulatan, ezberleri bozan her biri çok değerli slaytlarından buradaki anlatıma uygun olduklarını düşündüğümü seçip, destekleyici kaynaklarla birlikte paylaşacağım.

Tıpkı bakteriler, mikroplar gibi parazitlerin de 3 ana görevinden bahsedebiliriz:
– Biyotransformasyon (Toksik maddeleri toksik olmayan maddelere dönüştürme)
Biyoremediasyon (Biyolojik iyileştirme/kirliliği temizleme)
Biyosekestrasyon (Biyolojik karbon döngüsü)

Ağır Metal İyileştirmesi/Koruma Mekanizması

– Parazitler ağır metalleri biyolojik olarak biriktirir/topaklar ve onları biyolojik olarak parçalayıp çözerek/tüketerek dokuların ağır metalleri absorbe etmesini engeller.
– Nöbetçi olarak anılırlar. (Nöbet tutan bir asker veya gözetleyici/Parazitler özellikle bağırsak sınırında bir nöbetçi gibi davranmak için gelir ve toksik maddelerin içeri girmesini engeller, onu yer ve onu toksik olmayan bir maddeye dönüştürür.)
– Çevre kirliliği ve toksisitenin dikkate alınan biyo-göstergeleridir. (Toksisite bölgesinde, toksik maddeleri yemek için toplanırlar)
– Balıklarda ağır metallere karşı biyo-iyileştiricidirler.
– Sıçanlardaki tenyalar, “konakçı” dokuya kıyasla ağır metalleri 3:1 – 10:1 oranında biriktirir.
– Kuşlardaki yuvarlak kurtlar ağır metalleri biriktirir.
– Tilkilerdeki tenyalar ağır metallerin organ konsantrasyonlarını azaltır.

Parazitlerin ancak toksik bir ortamda bulunduğu, hatta toksik bir ortamın biyo-göstergesi sayılmalarına neden olacak denli bu durumun şaşmadığı artık kabul edilmektedir. O toksik ortama hiçbir olumsuz etkilerinin olmadığı da, toksik ortamı meydana getiren ağır metaller gibi kirleticileri biriktirip, parçalama görevinde bulunmaları üzerine bellidir. O ortamda belli bir görevle bulunurlar ve bu görevin dışına çıkmazlar.
https://parasitesandvectors.biomedcentral.com/articles/10.1186/s13071-017-2001-3


“Balıkların bağırsak helmintleri, sucul ortamlarda ağır metal kontaminasyonu için potansiyel biyoindikatörler olarak giderek daha fazla ilgi görmektedir. Bu parazitler arasında özellikle sestodlar ve akantosefaller, yerleşik serbest yaşayan nöbetçilerin kapasitesini aşan muazzam bir ağır metal biriktirme kapasitesine sahiptir. Saha ve laboratuvar çalışmalarında, akantosefallerde konak dokularına göre birkaç bin kat daha yüksek metal konsantrasyonları tanımlanmıştır.”
https://typeset.io/papers/accumulation-of-heavy-metals-by-intestinal-helminths-in-fish-2tx9zrppju


Parazitler ağır metalleri biriktirip, parçalayıp tüketmektedir böylece dokuları ağır metal zehirlenmesinden korumaktadır. Her ne kadar bu tarz çalışmalarda parazitler vücuda “dışarıdan gelen” gibi lanse edilse de, parazitler üzerine burada verilen bilgiler son derece önemlidir. Bu bilgiler eşliğinde anlaşılmalı ki, parazitler üzerine kendi literatürlerinde yer alan “parazitler konakçıyı sömürür ve ona zarar verir/hastalığa sebep olur” gibi kanıtsız iddialar kendiliğinden çürütülmektedir zira parazitlerin vücut içinde son derece faydalı faaliyetlerde bulunduğu görülmektedir. “Bulaşan/enfekte eden unsur” bu faaliyetlerde bulunmaz. Parazitler dışarıdan gelmiyor, zaten oradaydılar ve vücudu toksisite maruziyetinden korumak için çalışıyorlar.

“Balıkların kaslarındaki ilgili metal konsantrasyonları, balıkların taşıdığı iki tür tenyanın dokusunun metal konsantrasyonları ile karşılaştırıldığında, tenyalar konak dokularına kıyasla 12,5-18,9 kat daha fazla kurşun, 2,3-3 kat daha fazla kadmiyum ve 4,4-14,1 kat daha fazla krom biriktirmiştir.”
https://actavet.vfu.cz/media/pdf/avb_2012081030313.pdf


“Helmintlerde konak dokularına kıyasla daha yüksek bir ağır metal konsantrasyonu ortaya çıkarıldı. Hem kadmiyum hem de krom emilimi için biyokonsantrasyon faktörü ‘moniliformis moniliformis’ isimli parazitte, karşılaştırılan üç konak dokusuna kıyasla 10 kattan daha fazlaydı.”
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25988090/

Yani bu parazitler, ağır metalleri biriktirip ortamdan temizlemeye çalışarak, dokuların ağır metal emiliminin önüne geçmektedir. Parazitler dokuları ağır metal zehirlenmesinden koruyorlar.

“Sonuçlar, Hymenolepis spp.’nin (bir çeşit tenya) son konakçılarına kıyasla ağır metalleri biyolojik olarak biriktirme konusunda çok daha büyük bir yeteneğe sahip olduğunu ortaya koydu.”
https://www.researchgate.net/publication/349367758_Heavy_metals_accumulation_in_the_system_Rattus_norvegicus_-Hymenolepis_diminuta_from_industrial_area_in_Bulgaria

“4 parazit – konakçı sisteminin hepsinde, yetişkin tenyaların kurşun ve kadmiyum biriktirme yeteneği, konakçı dokularındakinden daha fazlaydı. Parazitlerdeki kurşun konsantrasyonunun konak kaslarındaki kurşun konsantrasyonuna oranı 2,38 ile 5,95’e 1 arasında; karaciğer dokusunda ise bu oran 1,19 ile 10,07’ye 1 arasında değişmiştir.”
https://www.cabidigitallibrary.org/doi/full/10.5555/20003008494

“Bu çalışmanın amacı tilkilerde birikmiş ağır metal seviyelerini parazitli ve parazitlerden arındırılmış bağırsaklar kıyası üzerinden karşılaştırmaktı. Ayrıca araştırmamız tilki bağırsaklarındaki ağır metal içeriği ile bağırsak parazitleri arasındaki ilişkiyi anlamaktı. 34 tilkinin bağırsakları, parazit varlığını tespit etmek için parçalara ayrıldı. 15 bağırsak örneğinde parazitik bağırsak helmintleri bulundu. Ağır metal içeriği ince bağırsak dokusunda ve parazitlerde atomik absorpsiyon spektrometresi (AAS) kullanılarak belirlendi. Parazitli bağırsaktaki ağır metal konsantrasyonu, parazitsiz bağırsaktaki ağır metal konsantrasyonundan anlamlı ölçüde çok daha düşüktü.”
https://pdfs.semanticscholar.org/0991/b9049d233178ed29fc7d29fb5c61b41d1be3.pdf


Ağır metalleri, toksik materyalleri, çeşitli kirleticileri vs. parçalayan, çözen, onları toksik olmayan formlara dönüştüren bakteriler ve diğer mikroplar:

“Atıklarla başa çıkmanın umut vadeden stratejisi onu parçalayabilen mikroplar bulmaktır. Araştırmacılar, deve cırcır böceklerinde bir dizi mikrobiyal organizmayı tanımladı ve test etti ve özellikle ilgi çekici olan Cedecea lapagei adlı bir bakteri türüne odaklandı… Bu mikroorganizmanın, odunu sert yapan bitki hücrelerindeki polimerler olan lignini parçalayabildiğini buldular… Bu çalışmalar, bu bakterilerin lignin üzerinde büyüme ve onu parçalama konusundaki benzersiz yeteneklerinden sorumlu olabilecek bazı genlerini ve enzimlerini tanımlamayı içeriyordu… Potansiyel olarak kağıt hamuru atıklarını enerjiye dönüştürebilen ve dolayısıyla bir kirleticiden kurtarabilen bakterileri tanımlamanın yanı sıra, diğer atık türlerini parçalayabilecek organizmalar üzerine tekrarlanabilir bir yaklaşım belirledik… Bu, büyük kirlilik sorunlarına yol açan plastik veya diğer ürünler için de geçerlidir.”
https://physicsworld.com/a/cricket-bacteria-break-down-recalcitrant-waste/

“Mikroorganizmalar, kirleticileri parçalamak için biyokimyasal reaksiyonun ilerlemesini kolaylaştırmaya yardımcı olacak biyokatalizörler olarak hareket ederek orijinal doğal çevreyi geri yüklemek ve daha fazla kirliliği önlemek için kullanılır. Sadece kirleticiyi toplayıp depolamakla kalmaz, aynı zamanda kirleticileri parçalar ve onları daha az veya toksik olmayan formlara dönüştürerek harika organize edilmiş bir mikrobiyolojik prosedürü takip ederler. Mikroorganizmalar, çevre dostu ve değerli genetik materyalleriyle bilinir. Mikroorganizmalar beslenme açısından çok yönlülüğe, uyarlanabilirliğe sahiptir ve ayrıca çok seyreltik çözeltilerde bulunan kirleticiler üzerinde de etki edebilirler; bu nedenle herhangi bir çevre koşulunda yaşayabilirler ve kirleticilerin biyoremediasyonu olarak kullanılır… Biyoremediasyon süreci yalnızca hidrokarbonlar, yağlar, ağır metaller, pestisitler, boyalar vb. gibi organik bileşikleri metabolize ederek enzimatik bir şekilde parçalayabilir. Yaygın olarak kullanılan bakteriler Staphylococcus, Bacillus, Pseudomonas, Citrobacter, Klebsiella ve Rhodococcus’tur. Birçok mantar ve alg ailesi de kullanılır… İmmobilizasyon işlemi toprak bakterileri tarafından kontrol edilir…  Biyosorpsiyon, algler, bakteriler ve mantarlar gibi mikroorganizmaların metal iyonlarını emdiği bir fiziko-kimyasal işlemdir. Bu işlem enerjiye bağlı değildir ve emilen metal iyonu konsantrasyonu bu organizmalar tarafından azaltılır.”
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0045653522035925


“Mikroorganizmalar toksik elementleri suya, karbondioksite ve daha az toksik bileşiklere dönüştürebilir ve bunlar mineralizasyon olarak adlandırılan bir süreçte diğer mikroplar tarafından daha da parçalanır. Biyoremediasyon bakteri, mantar, alg vb. kullanılarak gerçekleştirilebilir. (Arsenikten tutun da cıvaya kadar çeşitli ağır metalleri ve toksik elementleri çözen bakterilerin listesine buradan ulaşabilirsiniz: https://www.frontiersin.org/files/Articles/1183691/fagro-05-1183691-HTML/image_m/fagro-05-1183691-t002.jpg)

Mikroorganizmalar, biyolojik çoğaltma olarak adlandırılan bir işlemde toksik kirleticilerle beslenmeleri için kirli alanlara özel olarak eklenir. Bu, çok etkili, hızlı ve uygun maliyetli bir biyoremediasyon yöntemidir. Kirli alanlara, yerleşik mikropları çoğaltmak için harici mikroplar eklenir… Kirlenmiş bir bölgeye eklenen Burkholderia sp. FDS-1’in, pestisitlerle kirlenmiş toprakta bulunan nitrofenolik bileşiği, hafif asidik pH’ta ve yaklaşık 30° C sıcaklıkta daha az toksik bir forma dönüştürdüğü bildirilmiştir. (Bu tabloya göz atın: https://www.frontiersin.org/files/Articles/1183691/fagro-05-1183691-HTML/image_m/fagro-05-1183691-t003.jpg)” 
https://www.frontiersin.org/journals/agronomy/articles/10.3389/fagro.2023.1183691/full


İşte bakteriler, mikroplar ve parazitler insan vücudunda da, ölü hücre atıklarını, ağır metaller gibi toksik malzemeleri parçalayıp tüketerek onları hem ortamdan süpürmek hem de vücut için faydalı ya da zararsız maddelere dönüştürmek için böyle mücadele verir.

Onların görevi budur.

Aşı enjeksiyonları sonucu kan – beyin bariyerini aşan aşı içeriklerindeki ağır metaller yüzünden “otizm” hasarı almış çocukların beyinlerinde ve daha başka ağır metal birikiminin olduğu organlarda görülen parazitler, o sorunun kaynağı değiller; o sorunu iyileştirmek için oradalar.

Artık bu gerçeğin anlaşılması gerekiyor.

Bu arada birçok insan geçmişte ya da şu aralar, “doğal antiparaziter” diye adlandırılan bazı otları, bitkileri yediğinde ya da çay olarak içtiğinde kendisini iyi hissettiğini hatırlıyor olabilir. Pelin otu, sarımsak, kişniş, çörek otu ve daha birçok bitki sayılabilir.
Örneğin pelin otu gibi bitkiler ilginçtir ki özellikle ağır metallerle kirlenmiş toprakları büyümek için seçiyor, bir parazit gibi… Ardından hızla toprağı biyolojik olarak temizlemeye, topraktan ağır metalleri emip toksik olmayan metillenmiş bir maddeye dönüştürüyor. Bu açıdan mükemmel bir ortam temizleyici ve çevre temizleyicisidir diyebiliriz. Pelin otu, sarımsak, kişniş gibi “antiparaziter” olarak adlandırılmış bitkileri tükettiğinizde, bunlar, ağır metal şelatlama ve detoksifikasyon özellikleri sayesinde sizleri ağır metallerin, plastiklerin, kimyasalların ve diğer türlü toksik maddelerin maruziyetinden koruyorlar. Böylece parazitlerin iş yükü hafifliyor ve hatta üzerinden alınıyor ve böylece orada bulunmalarına gerek kalmadan geri çekiliyorlar.
Bu açıdan bu bitkilerin “doğal antiparaziter” ya da “doğal antibiyotik” diye adlandırılması yanlıştır. Bu bitkiler bakterilerinize, mikroplarınıza ve parazitlerinize zarar vermeden ortam temizliği yapıyor ve toksisite bölgesine bakterilerin, diğer mikropların ve parazitlerin yoğunlaşlaşmasına gerek kalmıyor.
Bu bitkileri kullandıktan sonra bu sebeple iyi hissediyorsunuz.


Artık toparlarsam;

Bulaş diye bir şey yoktur.
Enfeksiyon diye bir şey yoktur.
Bakteriyel ya da paraziter hastalıklar diye bir şey yoktur.
Mikrop teorisi ortaya atıldığından bu yana tek bir bakterinin, mikrobun ya da parazitin dahi canlı dokuya saldırdığına, hastalık yaptığına dair tek bir bilimsel kanıt yoktur.

Hastalıkların tek sebebi sadece çeşitli şekillerde gerçekleşen toksisite maruziyeti yani zehirlenmedir.
Vücudu neler zehirler?
– Kötü beslenme
– Güneşten yeterince faydalanmama
– Rafine tuz
– Yetersiz kaya tuzu tüketimi
– Yetersiz su tüketimi
– Mineral eksikliği
– Rafine şeker
– Trans yağlar
– İşlenmiş gıdalar
– Pastörize sütler ve pastörize süt ürünleri
– Rafine tahıllar, “hamur işi” ağırlıklı beslenme
– Zirai ilaçlar
– Stres, korku, kaygı gibi psikolojik olumsuzluklar
– EMF’ye maruziyet
– EMR’ye (elektromanyetik radyasyon) maruziyet
– Klorlu, florürlü vs. şebeke suyu
– Ağır metaller
– Toksik tüm cilt bakım ürünleri
– Kimyasallar
– Toksik temizlik ürünleri
– Egzersiz eksikliği
– Kötü uyku
– Sigara
– Alkol
vs.

ve elbette ki
– Aşılar
– İlaçlar
– Antibiyotikler

Alüminyum, cıva, polisorbat 80, formaldehit, kürtajdan gelen filtrelenmemiş insan fetüs hücreleri, hayvan hücreleri gibi toksik ya da kan dolaşımında toksik etki gösterecek malzemelerin doğrudan sistemik dolaşıma verildiği aşı uygulamaları, tek başına şiddetli toksisite maruziyetini oluşturmaya yeterlidir. Aşı zehirlenmeleri, hasarların ya kısa vadede ya uzun vadede ama mutlaka kendini göstereceği en kötü zehirle(n)me biçimidir.

İlaçlar sadece semptom baskılar (semptom, vücudun toksisite maruziyetinden kurtulma çabasının, toksinlerden arınarak ve asit – baz dengesini sağlayarak kendini tekrar sağlıklı çizgiye çekmek istediğinin göstergesidir) ve alttaki gerçek nedeni iyileştirmediği için, sorunu büyütüp ileri vadede daha çok şiddetlendirir. Ağrıları dindirebilir, vücudun toksisite itiliminde çektiği sancının üzerini kapatıp o anı kurtarabilirler ama bu, iyileştirme değil sadece sorunu ötelemektir. İlaçlar sorunu biriktirerek öteler, bu sebeple sorun ileri vadede daha çok şiddetlenip ortaya çıkacaktır.

Özellikle antibiyotiklerin “hepatotoksisite”ye, yani karaciğer için toksik etkilere yol açtığı bilinir, hepatotoksisitenin de karaciğer hastalığı ve akut karaciğer yetmezliğinin nedeni olduğu… (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/7491842/, https://academic.oup.com/jac/article/66/7/1431/783484?login=false, https://link.springer.com/article/10.1007/s15010-009-9179-z) Çünkü antibiyotikler, antiparaziter ilaçlar; bakterilere, diğer mikroplara ve parazitlere zarar verir, onların görevlerine sekte vurur. Bağırsak florası ve diğer flora bu durumdan ciddi şekilde zarar görür. Bir örnekle; oral yolla, gıda ile gelen ağır metal partikülleri bağırsaklara indiğinde, antibiyotiklerin etkisiyle bakteriler ve parazitler de hasar almış ve flora bozulmuşsa, bu partiküller yeterince iyi parçalanıp ortamdan temizlenemez. Bu durumda yine antibiyotik kullanımı sonrası sıklıkla görülen “kronik ishal” baş gösterebilir ve vücut ağır metallerin içinde olduğu bu toksin yükünden ishal yoluyla kurtulmak isteyebilir. Fakat en kötü olasılıkta ağır metaller kana karışır ve bu, hâlâ “ağır metal maruziyeti”nden kaçınmadan, antibiyotik kullanımının istikrarıyla da kayda değer oranda artarsa karaciğer, bu kanı filtrelemekte bir hayli zorlanacaktır. Antibiyotik kullanımı sonrası kısa ya da uzun vade sonunda neden mi karaciğer sorunları meydana gelir? İşte böyle.


Yukarıda saydığım vücudu zehirleyen etkenler hiçbir şekilde hesaba katılmadan, spesifik antikorları belirlemeyen, “özgül ve yüksek duyarlılıklı” olduğu asla söylenemeyen antikor testlerinin hilesi ile, basit bir kene ısırığına, bir kedi tırmığına, bakteri ya da parazit bulaş riski olduğu söylenen başka tür vakalara karşılık vs. enfeksiyonu önleme palavrasıyla reçete edilen antibiyotikler ve antiparaziter ilaçlar, “hastalığın etiyolojik ajanı” sandıkları trilyonlarca bakteriden bir tipi hedef alma iddiasıyla topyekun bir mikrobiyotayı bozmanın aracıdır.
Antibiyotikler ve antiparaziter ilaçlar, topyekun mikrobiyotayı bozmanın ve beraberinde nice sağlık sorunlarını peyda etmenin en basit yoludur.

Burada bir parantez açıp antibiyotiklerin de tıpkı ilaçlar gibi altta yatan gerçek sorunu iyileştirmeyip, bazı durumlarda sadece anı kurtardığına vurgu yapmak gerekir. Toksik birikimin ve haliyle asitlenmenin arttığı, dolayısıyla bakterilerin toksik maddeleri çözmek için yoğunlaşacağı bölgelerde antibiyotikler, bakterileri engelleyerek çözülmenin önüne geçebilir ve çözülme sürecinin ürünü olan iltihaplanma da engelleneceğinden bu durum o an için bir “iyileşme görünümü” verebilir. Oysa gerçek bir iyileşme söz konusu değildir, zira o bölgedeki toksik birikim ve asitlenme giderilmemiştir. İleri vadede sorun büyüdüğünde o bölgeye daha dirençli yani aslında daha güçlü çözücü bakteriler gelmek isteyecektir. Antibiyotiğe dirençli bakteriler? İşte onlar, sorun büyüdükçe ona göre ortam temizliğe yapmaya, iyileştirmeye gelen daha güçlü bakterilerdir.
Antibiyotikler, bakterileri hep engellemek isteyerek altta yatan sorunun gerçekten iyileşmesinin önüne geçer.

Aşıların, ilaçların, antibiyotiklerin geçmişten günümüze, gerçekte tek bir hayat kurtardığına dair tek bir kanıt yoktur. Bilakis aşılar, ilaçlar ve antibiyotikler; “mikrop teorisi” beraberinde genel halk üzerinde kullanılmaya başlandıktan sonra ve günümüze dek, sebebini mikroplara bağladıkları hastalıklardan açık ara daha fazla sağlık problemlerine ve ölümlere yol açmıştır. Mikrop teorisinin getirisi olan bu uygulamaların, belki de en doğru kıyaslama ile ifade edecek olursak, öldürdüğü insan sayısı hiç kuşkusuz dünya savaşlarında ölen insan sayısından daha fazladır.

Özellikle aşılama programları, nüfus kontrolünün topla, tüfekle, tankla vs. değil, “tıp” eliyle aksiyona geçirilmesidir.

En klasik yalanlarından biridir: “Salgınlar, aşılar sayesinde eradike edilmiştir.”
Bunu söyleyenler, en başında mikropların hastalığa ve salgınlara sebep olduğu yalanını da söylemiş, salgınların esas nedenini (toksik ortama, zehirli gazlara, kimyasallara, ağır metallere vs toplu maruz kalınması, sanitasyon yetersizliği ya da eksikliği, kötü beslenme/besinsizlik, radyo frekanslarının yayına geçişi, 1800’lerden itibaren toplu aşılamalar, ilaçlar gibi faktörler) gösteren doğru verileri, incelemeleri, istatistikleri vs neredeyse ortadan kaldırarak literatürü baştan aşağı manipüle etmiştir.

“Bu aşıların ve ilaçların her birinin görünürdeki amacını başaramaması gizlendi; sık görülen tehlikeli etkileri gizlendi ve hastalık istatistikleri istenen sonuca doğru manipüle edildi veya sıklıkla çok geniş bir ölçekte kasıtlı olarak tahrif edildi.” Dr. Herbert Snow

Sadece aşı yaralanmaları ve ölümleri apayrı bir yazı konusu olacağından, bu konuyu ayrıca başka bir yazı dizisinde anlatmak gerekir. Fakat şu bilinmeli ki, aşıların tek bir hayat kurtardığına dair tek bir kanıt yokken, sayısız hayatı mahvettiğine ve sonlandırdığına dair pek çok kanıt vardır.
Aşılar
İlaçlar
Antiparaziter ilaçlar
Antibiyotikler
Dezenfektanlar
vs. hepsi sadece birer zehirdir!


3-) IVERMECTIN, ANTİPARAZİTER İLAÇLAR, ANTİBİYOTİKLER CANLILIK KARŞITI ZEHİRDİR

Ivermectin zehri, hiç şüphe yok ki, en çok Covid sahtekârlığı sürecinde sükse yapmıştı.
Merck gibi Ivermectin üreticileriyle çıkar anlaşmaları muhtemel olan sosyal medya etki ajanları Covid’in bir parazit enfeksiyonu olabileceğini öne sürmüştü ve yine Merck gibi ilaç şirketlerinin “büyük fonlayıcıları” tarafından fonlanan birkaç manipülatif çalışmayı Ivermectin’in Covid’i tedavi ettiği yönünde propagandalar yürütmek için kullanmışlardı.

Bir salgın yoktu ama antiparaziter ilaç tavsiyeleri havada uçuşuyordu.

Sonuç itibariyle kimileri aşı zehirlerini aldı, kimileri “parazit enfeksiyonu” palavrasına kapılıp Ivermectin zehrini… İlaç şirketleri aşıya karşı duranları bir şekilde antiparaziter ilaçlarıyla yakalamayı başardı.

Aşıyla birçok toksik malzemeyi nice insanın sistemik dolaşımına verirken, Ivermectin ile insanların mikrobiyotasını bozdular. Vücutta atıkları, zararlı maddeleri parçalayıp çözen ve o maddeleri biyoyararlanıma kazandıran bakteri, parazit gibi yapılara şiddetle zarar vererek, insanları toksisite maruziyetine karşı olabildiğince hassaslaştırdılar.

Parazitlerin ağır metalleri, plastikleri de dahil toksik maddeleri parçalayıp tükettiğini ve böylece dokuların bu toksik maddeleri absorbe etmesinin büyük oranda önüne geçmek için çabaladığını bildiğinizde, Ivermectin gibi antiparaziter ilaçların tehlikelerini daha iyi anlayabiliyorsunuz.
Ivermectin için bugünlerde de sık sık “kansere çare” diye pazarlama çalışmaları yürütülüyor. “Kanserin sebebi parazitlerdir” gibi bir palavra ortaya atarak, öyle görünüyor ki, kemoterapi almak istemeyen kanser hastalarını bu defa antiparaziter ilaçlarıyla yakalamanın yolunu yapıyorlar.


Bakıyorsunuz ki birçok ünlü doktor Ivermectin reklamı yapıyor, röportajlar veriyorlar. Vücutta şiddetli toksisite baş gösterdiğinde bu problemle mücadele veren, savunma sisteminin askerlerine/parazitlere Ivermectin ile zarar vermek, onları düşürmek kutsanıyor. Antiparaziter bir ilacın, parazitlere zarar vermesi bir başarıymış gibi anlatılıyor. Parazitlerin hastalığa neden olduğuna dair mevcutta tek bir bilimsel kanıt olmadan…


Kathleen Ruddy isimli bir doktor, Ivermectin ile ilgili verdiği röportajda şunu söylüyor: “Ivermectin şeker haplarından bile daha güvenli.” Bu röportaj tüm dünyada milyonlarca insan tarafından izleniyor.
Tüm sosyal medya platformlarında hâlâ daha paylaşılıyor da paylaşılıyor…

Bu kişiyi biraz araştırdığınızda uzun zamandır meme kanserine bir “virüs”ün sebep olduğu gibi akla hayale sığmaz bir iddiada bulunduğuna şahit oluyor ve bunun üzerine tüm eylemlerini “Clinton Küresel Girişimi” için “Eylem Taahhüdü” olarak sunduğunu öğreniyorsunuz. https://www.salon.com/2017/10/15/could-we-be-doing-more-to-fight-breast-cancer/

Kathleen Ruddy, Clinton Vakfı bünyesindeki “Clinton Küresel Girişimi” üyesidir.
https://www.ellevatenetwork.com/member-spotlights/192

Kendisinin “pinkvirusfilm” adında bir internet sitesi var ve bu site üzerinden sözde meme kanseri virüsü araştırmalarına (Clinton Vakfı’na adadığı araştırmalara) bağış toplanıyor.
https://pinkvirusfilm.com


ABD’de Aralık 2018’de bir Temsilciler Meclisi Gözetim Alt Komitesi, Clinton Vakfı’nın ve “Clinton Küresel Girişimi”nin “yardım dolandırıcılığı” üzerine bir duruşma düzenlemişti. Alt Komite, Clinton’lar tarafından fonların özel kullanım için açılması ile ilgili tanıklık dinlemişti. Tanık John Moynihan’ın şu ifadeleri çok önemlidir: “Vakıf, fonları esasen bir kumbara olarak kullanıyor. Bu fonun kıdemli işletmecileri bunu vakıf işi, kişisel bir iş, seyahat ve kişisel harcamalar olarak görüyorlar.”
https://www.c-span.org/video/?c4767670/user-clip-clinton-foundation-charity-fraud

Yani buna göre, Clinton Vakfı bağışlanan paraları iç ediyor.

Kathleen Ruddy’nin bir Clinton Vakfı üyesi olarak, “pinkvirusfilm” internet sitesi üzerinden ve vakfın desteklediği kampanyalarla, “meme kanseri virüsü çalışmaları” diyerek topladığı bağışlar, sormak lazım, gerçekten nerede kullanılıyor? Bu bağışlar insan sağlığı ve hayatı için mi harcanıyor?

Şimdi bu kişi, “Ivermectin şeker hapından bile daha güvenli” diyor, bu sözün gerisinde bilimsel hiçbir dayanağın mevcut olmadığını kendi de bildiği hâlde… Böylece nice insanın özellikle kanser hastasının gidip bu ilaçları almasına sebep oluyor.
Söz konusu insanları ilaç şirketlerinin ağına düşürmek ise, en çok doktorların ilaç şirketleriyle çıkar anlaşmasına girebileceği ve bu kişilerin yalan söyleyebilme konusunda belki de birçok yetkili ağızdan daha yetkin olabileceği gerçeğini göz önünde bulundurmak gerekiyor.

Yine söz konusu bir ilacın “x hastalığına çare” olarak tanıtımını yapan herhangi bir çalışmanın bağımsız olmadığını düşünmek, ilgili çalışmayı yapan yazarların ilaç şirketleriyle çıkar anlaşmasına girebileceği gerçeğini göz önünde bulundurmak gerekiyor. Ve söz konusu Ivermectin ise, pazarda büyük oranda pay sahibi olan Merck’in ve Merck’in en büyük finans destekçisi Bill & Melinda Gates Vakfı’nın, Ivermectin üzerine yapılan çalışmalar üzerinde manipülatif güç kullanmayacağını düşünmek en hafif tabirle saflık olur.

Bir örnek verelim;

Ivermectin’in kansere çare olabileceği yönünde yapılan propaganda için en çok kullanılan çalışmalardan biri: “Eprinomektin’in (Ivermectin’in bir türü) metastatik PC3 prostat kanseri hücreleri üzerindeki antikanser etkilerinin değerlendirilmesi.”
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0041008X20301952#:~:text=Eprinomectin%20(EP)%20suppressed%20the%20malignant,%2C%20Oct3%2F4%20and%20CD44.

Bu çalışmanın baş yazarı Angela Lincy Prem Antony Samy isimli doktor, çalışmayı yayınladığı sene, “dünya çapında ciddi hastalıklarla yaşayan insanlar için sağlam bir ilaç hattı geliştirmek amacıyla CRISPR gen düzenlemesinin gücünden yararlandığını” iddia eden “Editas Medicine” isimli bir tıbbi kuruluşta çalışıyor.
https://www.linkedin.com/in/angela-lincy-prem-antony-samy-277068128

Editas Medicine’ın en önemli finansörleri arasında Bill & Melinda Gates Vakfı’nın olduğunu biliyor muydunuz?
https://www.benzinga.com/general/biotech/16/01/6113476/editas-medicine-backed-by-google-and-bill-gates-files-100-million-ipo

Finans sağlayıcılar aynı zamanda çıkar gruplarıdır ve o şirketin çalışma politikası, misyonunu, eylem planını ve eylemlerini dolaylı olarak etkiler veya çoğu durumda doğrudan belirler. Bu şirketin bir çalışanının ortaya koyduğu çalışma da öyleyse, malum çıkar gruplarıyla ters düşemez. Hâliyle böyle bir çalışma bağımsız değildir. Böyle bir çalışma bilimsel değildir.

Ben bir örnek verdim ama sadece bir örnek dahi diğer “Ivermectin uyuzdan kansere her hastalığa çare” minvalinde mesajlar veren çalışmaların bağımsız olmadığını anlamanıza yetecektir. O tip çalışmaların yazarlarının geri planda ilaç şirketleriyle ya da diğer çıkar gruplarıyla anlaşmasının, birlikteliğinin olup olmadığı araştırılmalıdır. Fon her zaman internet ortamında herkesin görebileceği şekilde sağlanmaz, gizli bir şekilde de sağlanır. Burada önemli olan o sözde bilimsel çalışmanın insanları ilaçlara ve aşılara yönlendirip yönlendirmediğinin kıstas alınmasıdır.
Hatta bir doktor bir ilacı ya da aşıyı öneriyorsa, o doktorun bağımsız olduğunu düşünemezsiniz. En iyi ihtimalle sadece aklı bağımsız değildir…

Hayır, Ivermectin ve diğer tüm antiparaziter ilaçlar, antibiyotikler hiçbir hastalığa çare olamaz!
Benzetme yaparsak, bu ilaçların kullanımı, yangın mahalline yetişip yangını söndürmek için çabalayacak olan itfaiye erlerinin (bakteriler) ve yangının şiddetine göre yangın mahalline takviye kuvvet olarak yetişmek isteyecek ekibin (parazitler) önünü kesip yangının söndürülmesine engel olmaya çalışmak gibidir. Yangın büyür, büyür ve büyür… Ve artık söndürülmesi hiç mümkün olmayacak bir raddeye gelir, kısa veya uzun vadede…

Bakterilerin, mikropların ve parazitlerin hastalığa neden olduğuna dair tek bir bilimsel kanıt yoktur.
Fakat bu organizmaların ağır metal dahil toksik malzemeleri çözüp tükettiğine, ortam temizliği yaptığına ve zararlı maddeleri zararsız maddelere dönüştürüp biyoyararlanıma soktuğuna yani onların sağlığımıza, canlılığımızı idame ettirmemize muazzam katkıları olduğuna ise sayısız bilimsel kanıt mevcuttur.

Bilimsel kanıtları olmayan ve zaten bilimle uzaktan yakından alakası olmayan bir iddianın/mikrop teorisinin peşine takılıp da aşıları ve/veya antibiyotik, antiparaziter ilaçları almanın sağlığa olumlu etkilerinin olduğuna dair tek bir bilimsel kanıt yoktur.
Fakat aşıları ve/veya antibiyotik, antiparaziter ilaçları almanın sağlığa yıkıcı etkilerin olduğuna dair sayısız bilimsel kanıt mevcuttur.

Ivermectin sonrası (muhtemel ki sadece kısa vadede ortaya çıkanlar) görülen gastrointestinal sıkıntılardan, nörolojik sorunlara kadar bir dizi hasar:
https://www.drugs.com/sfx/ivermectin-side-effects.html

Söz konusu bir ilaç sağlık için büyük önemi ve görevi olan bakterileri, mikropları ve parazitleri işinden men etmeyi taahhüt ediyorsa, orada “yan etki”den bahsedemeyiz zira amaçlanan sadece hasar bırakmaktır.


Üstelik Ivermectin üzerine yapılan çalışmalara göz attığımızda bu ilacın erkeklerde ve kadınlarda kısırlık hasarı bırakma amacında olduğunu net bir şekilde anlıyoruz.


Ivermectin En Şiddetli Kısırlık Toksinlerinden Biridir!

“Sonuçlar, Ivermectin (IVM) ile tedavi edilen grubun testislerinde IGFBP-3 ve HSPA1 ekspresyon düzeylerinin kontrol grubuna göre anlamlı şekilde arttığını ortaya koymuştur. Ayrıca, Ivermectin enjeksiyonu serum testosteron düzeyinde, sperm sayısında, hareketlilik yüzdesinde, canlı sperm yüzdesinde ve üreme organlarının indeks ağırlığında anlamlı bir azalma ve sperm anormalliklerinde anlamlı bir artış göstermiştir.”
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28880400/

Erkek albino sıçanları üzerinde Ivermectinin toksikolojik ve patolojik çalışmayla, Ivermectin verilen beyaz albino sıçanlarının sperm sayısı ve anormal spermi incelendi:
“Sperm anormalliğinde önemli bir artışla birlikte toplam sperm sayısında önemli bir azalma olduğu gösterilmiştir.”
https://www.semanticscholar.org/paper/Toxicological-and-pathological-studies-of-on-male-Rabab-Elzoghby/6204addbc08f0caa04679185ab285ac67e468671


“Sonuçlar, Ivermectin’in haftada bir kez 8 hafta boyunca uygulanmasının hafif doğurganlık bozukluklarına neden olduğunu ortaya koymuştur.“
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21783912/


“Sonuçlar Ivermectin verilen dişi tavşanların doğurganlığında kayda değer oranda azalma olduğunu göstermiştir.”
https://www.worldwidejournals.com/indian-journal-of-applied-research-(IJAR)/recent_issues_pdf/2015/September/September_2015_1492522744__22.pdf

“Ivermectin’in, hafif dejeneratif değişikliklerden spermatogenik hücrelerin tam nekrozuna ve spermlerin tamamen yokluğuna kadar değişen terapötik veya çift terapötik dozlar alan erkek tavşanlar üzerinde olumsuz bir etkiye sahip olduğu sonucuna vardık. Bu arada, dişi genital sistemi ciddi şekilde etkilenmişti ve uterusta ciddi dejenerasyon ve kanama ile yumurtalıklarda atritik foliküller ve dejenerasyona uğramış yumurtalar gösteriyordu.”

“Şekil 13: Günlük 0.4 mg/kg vücut ağırlığı S.C dozunda Ivermectin almış ve bodur büyüme hamileliğin 28. gününde kesildiği gösteriliyor. Şekil 14: Günlük 0.4 mg/kg vücut ağırlığı S.C dozunda Ivermectin alan ve gebeliğin 28. gününde kesilen gebenin yumurtalığı, yumurtalık stromasına dağılmış çok sayıda dejenere ve atritik folikülleri gösteriliyor. (H&Ex100) ”
https://www.semanticscholar.org/paper/Pathological-studies-on-effects-of-ivermectin-on-GabAllh-El-Mashad/ae8ed3606f95ee747ad87632f371c2c31a85fca5

“Test edilen hastaların sperm sayısında ve sperm motilitesinde önemli bir azalma gözlemledik. Morfolojide anormal sperm hücrelerinin sayısında önemli bir artış vardı. Bu, iki kafa, çift kuyruk, beyaz (albino) spermler ve olağanüstü büyük başlı formlarını aldı. Hastaların sperm hücrelerinin önceden belirlenmiş parametrelerinde yukarıdaki değişikliklerin sadece Ivermektin ile tedavilerinin bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır.”
https://www.scholarsresearchlibrary.com/articles/effects-of-ivermectin-therapy-on-the-sperm-functions-of-nigerian-onchocerciasis-patients.pdf


Dr. Mike Yeadon’ın Ivermectin hakkındaki konuşmasını dinleyin:
“Ivermectin görebileceğiniz en kötü kısırlaştırıcı ilaçtır.”
“İlginç bir şekilde Covid aşılarına karşı çıkan bazı doktorlar bu ilacı övüyor… Burada büyük bir organizasyon var gibi görünüyor.”
https://rumble.com/v5bfmgd-dr-mike-yeadon-ivermectin-anti-fertility-bombshell-one-of-the-most-violent-.html?utm_source=substack&utm_medium=email


Ivermectin’in insan kullanımı için piyasaya sürülme hikayesi, Afrika’da görülen, yine parazitlerin suçlandığı, kara sineklerin de parazitleri taşıdığı iftirasına uğradığı, “nehir körlüğü” sorununa umut olabileceği söylemleriyle Merck tarafından Ivermectin’in “Mectizan” adı altında üretilmesiyle başlıyor. DSÖ, GAVI, Bill & Melinda Gates Vakfı vs. Merck’in Mectizan’ına büyük destek veriyor.
https://mectizan.org/mec/

“1991’den beri UNICEF ortağı olan ilaç şirketi Merck & Co., nehir körlüğü ile mücadele etmek için Mectizan’ı (başlangıçta Ivermektin olarak bilinir) bağışlıyor. Merck, ilacı ihtiyacı olan herkese ücretsiz dağıtmak için UNICEF ve diğer kuruluşlarla birlikte çalışır.”
https://www.forbes.com/sites/unicefusa/2022/01/30/progress-on-the-fight-against-neglected-tropical-diseases/


“Merck; nehir körlüğünün tedavisi için, ihtiyaç duyan herkese, gerektiği kadar uzun süre, ücretsiz olarak Mectizan/Ivermectin tedarik edeceğini söyledi… Bu, küresel sağlık tarihinde, Berlin Duvarı’nın yıkılmasının demokrasi için önemli olması nedeniyle önemlidir… Ve hatta Dünya Bankası bile Mectizan dağıtımı için bir fon geliştirmeye dahil oldu.”
https://www.gatesnotes.com/Story-of-A-Hero-Bill-Foege?WT.mc_id=10_06_2015_Foege_BG-FB_&WT.tsrc=BGFB&linkId=17742477

Bill Gates, notlarında Mectizan için bunları söylüyor. Aslında Gates Ivermectin’in insan kullanımına açılmasınını Berlin Duvarı’nın yıkılması kadar önemli görüyor. Neden acaba? Gates’in bu söylemini, daha doğrusu bu büyük kutlamasını, Ivermectin’in kısırlık meydana getirdiği bilgisi ile düşünmeli artık.

Dünya Bankası’nın Ivermectin reklamından, bazı kareler görebilenler için Ivermectin ile gerçekte neyi amaçladıklarını, üzerine hiçbir yoruma yer bırakmadan kendi başına açıklıyor

“Kişi başına yılda sadece bir veya iki hap.”


“İSTİSNA YOK”

“İŞİ BİTİR”

https://mectizan.org/news_resources/world-bank-river-blindness-video/
Geride Ivermectin ile sözde “nehir körlüğü” mücadelesine destek olan kuruluşların sıralandığını
görüyorsunuz.


DSÖ 2030 hedefleri için, Mectizan’ın/Ivermectin’in 10 ülkede doğrulanmasını yani 10 ülkenin bu ilaç için denek sahası olmasının ve hatta nüfusun %100’ünün bu ilaçları kullanmasını talep ediyor.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6820451/

DSÖ’nün 2030 hedefleri içerisine Ivermectin’i alması neden önemli/tehlikeli? Buradan, “nehir körlüğü” gibi parazit kaynaklı olduğunu iddia ettikleri hastalıklar için harika yeteneklerinin olduğunu söyledikleri KISIRLAŞTIRICI ZEHİR IVERMECTİN’in (başta Merck olmak üzere diğer ilaç şirketlerinin çeşitlik toksik maddelerle formülasyonuyla ve farklı isimlerle) tüm dünyada insanlara dayatılacağını anlıyorsunuz. Yani istisnasız herkes bu ilacı kullanmalı, “GERİDE KİMSE KALMAMALI.”
Son dönemler zaten tüm Ivermectin reklamları apaçık bir şekilde bu amaca hizmet ediyor.
Bu, şüphe götürmez.


Bill & Melinda Gates Vakfı “Ivermectin ile parazit mücadelesi” stratejisine “görünürde” 24 milyon dolar ayırıyor.
https://philanthropynewsdigest.org/news/gates-foundation-commits-24-million-for-tropical-disease-research
Ivermectin’e neden bu kadar önem veriyorlar, artık anlaşılıyor mu?
PARAZİT OLARAK NEYİ/KİMİ GÖRÜYORLAR?

Neden sivrisinek hikayelerine ihtiyaçları var?
Neden “kedi, köpek, kene, pire, kum sineği, kara sinek vs. hastalık bulaştırır” diye sürekli ve sürekli yalan söylüyorlar?
Neden muhtemel ki geri planda Merck gibi ilaç şirketleriyle çıkar anlaşmalarına girmiş ve onlar tarafından fonlanmış doktorların Ivermectin övgülerini toplamaları gerekiyor?
Çünkü “nehir körlüğü” ile başladıkları bu sürecin sonunda bakteri, parazit kaynaklı gördükleri her probleme karşı, hatta parazit kaynaklı olduğu yalanını söyledikleri her hastalık için KISIRLAŞTIRICI ZEHİR IVERMECTİN’i kurtarıcı gibi sunabilecekler. “Ivermectin sıtmadan kansere dek her hastalığa çare olabilecek harika bir ilaçtır” diyerek insanları avlamak isteyecekler ve çoktandır bunu yapıyorlar da…


Onlar durmayacak, hayali bir virüs uyduracak, bakterileri, parazitleri suçlayacak ama aşıları ve ilaçları servis edebilecekleri ortamı hazırlamak isteyecek ve bir salgın tiyatrosu çevirecekler.

Onlar durmayacak, “mikrop teorisi” gibi sahte bilimsel varsayımlara yaslanıp bebekleri doğar doğmaz, kordon bağı kesilir kesilmez alüminyum, cıva, formaldehit, polisorbat 80 gibi zehirlerle aşılayacak, onlarda SMA, otizm gibi nörodejeneratif hasarlara yol açacak ve bunları “genetik hastalık” diye pazarlayacaklar.

Onlar durmayacak, sayısız bebeği ve çocuğu sakat bırakacak, hayatından edecek ama işin sonunda mikropları yine ve yeniden suçlayarak “bizler çocuklarımızı mikroplardan koruyoruz” diyecek ve aşıları hep savunacaklar.

Onlar durmayacak, basit bir kene ısırığı sonrası ya da çok daha basit saçma sapan nedenlerden dolayı nice insanın mikrobiyotasını bozacak, kısa ya da uzun vadede böbrek ve karaciğer hasarları çıkaracak, gastrointestinal problemlerden, nörolojik problemlere dek birçoğunun müsebbibi olan antibiyotikleri övecek, önerecek ve reçete edecekler.

Onlar durmayacak, ana akımda daha baskın seslerle “x hastalığının sebebi bir virüstür” diyerek öncelikle çare olarak aşı sunacak, aşıdan kaçanları da o çevrenin arasına yerleştirdikleri etki ajanlarının aracılığıyla “parazitler de bu hastalıkta etken/parazitler bu hastalığın nedeni” diye diye aldatarak KISIRLAŞTIRICI ZEHİR IVERMECTİN ile avlayacaklar.

Onlar durmayacak, ta ki insanlar mikrop teorisini gerçekten sorgulayıncaya kadar!
İnsanlar; “MİKROPLAR HASTALIK YAPMAZ, ONLAR BİZİM DOSTLARIMIZDIR” diyebildiğinde, bulaş diye bir şeyin olmadığını bildiğinde, hastalıkların dışarıdan gelmediğini anladığında gücü eline alacak ve özgürleşecek!
Mikroplara yönlendirilen her suçlamanın insanları sakatlamanın, hasta etmenin, yavaş ve sinsice azaltmanın en vahşi araçları olan ilaçların ve aşıların kullanımına yol açtığı anlaşıldığında, insanlar gerçek düşmanlarının kimler olduğunu da ayan beyan görebilecek!

Ve o vakit onlar sonsuza dek durdurulacaklar!



BU ÖNEMLİ YAZIYI SOMUT 3 TESPİTLE BİTİRMEK İSTİYORUM:

TESPİT 1: Artık anlıyoruz ki, bugün ilaç ve aşı kartellerine karşı verdiğimiz bu mücadeleyi meğer yıllar önce gerçek bilim adamları, gerçek doktorlar da vermiş ve bugün gerçeği ararken vardığımız doğru sonuçların aynısına ve hatta katbekat fazla çalışmalarla, deneylerle varmışlar, sayısız makalelerle de bu gerçekleri anlamışlar. Üstelik, onlar da bizler gibi benzer sansürlere, dışlanmalara, yok sayılmalara maruz kalmışlar. Ve onlar da bu dayatılan “mikrop teorisi” şarlatanlığının bir avuç şeytanlaşmış sermaye denetimindeki sahte bilimcilerin sahtekârlık dolu, bilim dışı sözde çalışmalarının gene o sermaye tarafından öne çıkarılıp gerçek bilimsel sonuçların yok sayılmasıyla sahte bir tıbbın toplumları kandırarak sunulduğu gerçeğini tespit etmişler.

“Mikrop teorisi” aldatmacası üzerinde bu araştırma yazısını hazırlarken yeterince kaynağa ulaşabilecek miyim, diye düşünürken zannettiğimin çok ötesinde kaynağa ulaştım ve bu arada o dönem gerçek bilim adamlarının bu safsataya karşı mücadele ederken duydukları üzüntüyü, isyanı, insanlığa çektirilen işkenceler karşısında çırpınışlarını somut olarak hissettim.

Şükürler olsun ki her şeye rağmen bizlere çok esaslı çalışmaları bırakmışlar, şeytanlaşmış sermayenin onca sansürüne, onca perdelemesine ve gerçeğin üstünü örtüp derinlere gizleme çabalarına rağmen bu çalışmalar bir şekilde günümüze hazine değerinde miras gibi bırakılmış.

Hepsine insanlık adına şükranlarımızı iletiyoruz, gerçek tıp ve gerçek bilim adına.

Ve artık gerek bugün bizlerin gerekse geçmişteki bilim adamların araştırmaları ve çalışmaları ile şu somut gerçeği haykırma imkânı tüm kanıtlarla ortaya çıkmıştır: “MİKROP TEORİSİ ŞARLATANLARIN, SAHTEKÂRLARIN, MAFYALAŞMIŞ SERMAYENİN İNSANLIĞI İÇİNE ATTIĞI ÇOK BÜYÜK BİR TUZAKTI AMA ARTIK SONA GELDİ. MİKROP TEORİSİ YIKILDI VE ONUN YERİ EN KÖTÜLERİN YER ALDIĞI TARİHİN ÇÖPLÜĞÜDÜR. Bizlere ise bu gerçeği haykırmak düşmektedir sadece, aksi takdirde mücadele söz konusu bile olamaz. Artık elimizde somut kanıtlarla netleşen güçlü bir doğrumuz var ve sarsılmaz bir gerçek olarak “mikrop teorisi”nin sonunun geldiğini gösterdi. Bu doğru bilgiye sahip olan herkes bu mücadelede yenilmez ve yanılmaz bir yetenekle tüm yalanları püskürtebilir bundan sonra!

TESPİT 2: 2020 sahte Covid salgını saldırısı ile hepimiz şu gerçeği pratikte defalarca yaşadık: Covid diye başladıkları korkutmalara, “mutasyon” diye devam ettiler, ardından “varyant” diye yeni söylemlerine geçtiler, ardından “HIV” dediler, ardından “Batı Nil virüsü” dediler o da bitmedi “Maymun Çiçeği” dediler, “kızamık” dediler, “Bill Gates’in Sivrisinek Tesisleri” dediler, o da bitmedi “Ukrayna Laboratuvarı” dediler, “Kuşlarla virüs” dediler, “Köpeklerden kuduz” dediler, “keneden bulaşıyor” dediler… Sonu gelmeyen, hep aynı yöntemle her seferinde yeni bir “bulaş” aktörü ile ara vermeden bazen de haftada, ayda bir sosyal medya tekrarlarıyla korku propagandası, “bakteri, virüs, parazit” söylemleriyle insanların beyinlerini esir aldılar. Hepsinin ortak noktası toplumun beynine bir dış etkenin insanlara güya bulaşarak hasta edeceği temasını işlemek oldu. Bu söylemleri ise önce sahte bir test, ardından ya aşı ya da bir ilacın önerilmesi şeklinde modern tıbbın yeni tuzağı olarak devam etti.

Her test, aşı ya da ilaç dayatması öncesi mutlaka “mikrop teorisi” yalanına uygun “bulaşma” reklamı ve korkutması stratejisi takip edildi, ardından da çözüm gibi sundukları kendi tuzakları geldi. Her seferinde yaslandıkları en temel yalan, toplum içinde “BULAŞMA TEORİSİ / MİKROP TEORİSİ”nin canlı tutulması için hiç ara vermeden televizyonlarda, internette, sosyal medyada olmayan virüslerin tekrarlanması, suçlu olmayan bakterilere, parazitlere kabahat yüklenerek, olumsuz imaj çizilerek tekrar tekrar dillendirilmesiydi.

Gerek DSÖ, gerek WEF’çiler, gerek işbirlikçi politikacı ve akademisyenler biliyorlardı ki eğer toplum “Virüs izole edilmedi, virüs diye bir şey yok, ‘mikrop teorisi’ baştan aşağı yanlış” derse, “BÜYÜK SIFIRLAMA” süreci de dahil olmak üzere tüm planları çökecek ve yıllardır tekrarladıkları “bulaşma teorisi”ni, “mikrop teorisi”ni kullanamaz hale geleceklerdi. Bu nedenle sosyal medyaya, “Covid aşılarına karşıyız ama eski aşılara hele ki çocukluk aşılarına karşı değiliz” diyen, “Maskeye karşıyız ama virüs var” diyen, “Aşı olmadım ama Ivermectin ile çözüm olur” diyen, “Virüs izole edilmedi ama lab’da üretildi” diyen pek çok kontrollü muhalif yapıyı yerleştirdiler ve organize ettiler. Bunları takip eden iyi niyetli pek çok insan da enerjilerini buralara harcayarak yanlış bir mantığa hapsoldu. Bir noktadan sonra da adeta sistem adına olmayan “virüs”leri anlatan, parazit gerçeğinden habersiz sivrisinekler üzerinden korku yayan, yani kısacası sistemin korku yayma, propaganda aracına dönüşen bir noktaya düştüler. Toplum çok daha önce gerçeği çözecekken bu kontrollü muhalefet yapıları tarafından sürekli oyalandı, olduğu yerde patinaj attırıldı. İşte bu yazıda “mikrop teorisi”nin nasıl bir aldatmaca olduğunu somut şekilde ortaya koymakla, aslında mücadelede de bir somutlaşmaya gidiyoruz ve aramıza sızmış kontrollü muhalefeti de anlayıp sırtımızdaki bu yükten kurtulma imkanı yakalıyoruz.

Bazı insanlar bugüne kadar iyi niyetle inanmış olabilir ancak bu kanıtlardan sonra hala eski söylemlere devam ediliyorsa bu açıkça ve bilerek ihanet içinde olmayı seçmektir, insanların hayatıyla oynayan DSÖ gibi, WEF gibi yapılara ortak olmaktır, küreselci hedeflere verilen sinsi bir destektir.
Bu DSÖ kumpaslarında da zarar gören her insanın hayatına kastetmektir. Ve bunlar mücadeleyi de bozan, her seferinde baltalayan noktadadırlar “mikrop teorisi” yalanlarını savundukça!

Gerçeği görüp buna rağmen yalanı tekrarlayan en büyük suçludur, en büyük sorumludur.

Bu devasa saldırı hepimize ne kadar insan olup olmadığımızı da gösterme imkanı sunuyor.
Ve bu mücadele insan kalabilenlerin, dürüst davranabilenlerin omuzlarında yükselecek, gerçeğe sırtını dönenlerin değil!


TESPİT 3: Bir söz vardır; “Emperyalizm saldırıya geçtiğinde, kendi mezarının kazmasını ve küreğini de beraberinde getirir.” Sizin da rahatça göreceğiniz üzere bu söz, eğer doğru hareket edilirse saldıran düşmana yenilgi yaşatılacağını ve bu fırsatın iyi değerlendirilmesi gerektiğini anlatır. Bir saldırı varsa eğer, yapılması gereken en önemli tespit düşmanın kim olduğunu, tehdidinin karakterini, elindeki araçları, yaslandığı kuvvetleri ve saldırma stratejisini doğru belirlemektir. 2020 öncesi modern tıp çocuklara aşı dayatarak, kemoterapileri de hastaya seçme hakkı vererek, onam formaları imzalatarak, grip aşılarını önerip ama zorunlu tutmayarak kısmen “seçim sizin” modunda götürüyordu stratejisini. Toplumda ufak tefek modern tıp eleştirisi olsa da “efendim işte bu ilaç sektörü de dünyanın en çok para kazanan sektörü” eleştirisinin önüne geçmiyordu. 2020 sahte salgınından bir süre önce toplumda alternatif sağlık arayışları artmaya başlamıştı, su, kaya tuzu, sebzeler, doğal gıdalarla çözüm arayışları amatör düzeyde ifade ediliyordu ama sonuçta toplum modern tıptan bıkmaya başlamıştı, yavaş yavaş sistemi sorguluyordu. İşte, 2020 sahte salgını “BÜYÜK SIFIRLAMA” hedefiyle ilan edilip politik kimlik de kazanıp topluma aşı, maske, kapanma planıyla dayatılınca ve artık emperyalist modern tıbbın bundan sonra ZORLA dayatma aşamasına geçeceği hissedilince, toplumun uyanan kesimlerinde de kararlı bir direniş başladı.

Bir yanda tıp adı altında küreselci zengin ve kontrolündeki akademisyenlerin dayatmaları, yalanları, diğer tarafta da halkın çelişkileri gören ve kendi doğrularını anlatan mücadelesi başladı. Ve en önemlisi, bu süreci derin araştırmalarla geçiren ve doğru mücadele eden öncülerin de bilimsel kanıtları halkın elini güçlendirdi, sistemi korkuttu; sosyal medyada sansürler geldi, “aşı karşıtlarını susturun, virüs yok diyenleri susturun” cümleleri sık duyulur oldu. Küreselcilerin elinde yalanlar birikirken halkın elinde doğrular birikmeye başladı. Aslında onların yalanları deşifre olduğuna ve kimse de yıllardır bunlardan sağlık bulamadığına göre o halde onların dediğini yapmayan bizler hangi tıp anlayışına yöneldik ve sağlığımıza kavuştuk bir de bunu tespit edelim yani onların “salgın/bulaş” modeline karşı bizim önerdiğimiz nedir? İşte bu süreçte bu da netleşti ve İNSANLAR SAĞLIĞIN BESLENMEYLE İLGİLİ OLDUĞUNU, SU İLE, KAYA TUZU İLE İLGİLİ OLDUĞUNU YANİ VÜCUDUMUZUN “İMMÜN SİSTEM” İLE DEĞİL “TAMPON SİSTEMLER”DEKİ ASİT – BAZ MEKANİZMASININ pH AYARLAMASIYLA ÇALIŞTIĞINI ÖĞRENDİ. Zaten bir kez bunu öğrenen bir insan modern tıbbın tüm yalanlarını daha rahat görebilir duruma kendiliğinden geçiyor çünkü suyun, kaya tuzunun verdiği sağlığı dünya üzerinde hiçbir BigPharma sözde araştırması, makalesi veremiyor, hiçbir enfeksiyoncu, onkolog veremiyor. Bu da bizlere bir doğru ile bin yalana karşı koyma yeteneği kazandırıyor.

2020 ile başlayıp tamamen politikleşen modern tıbbın da Covid yalanıyla gelen dayatmaları aslında bize bu sistemin teorilerini toptan sorgulama imkânı verdi ve biz de süreci kendi lehimize çeviriyoruz. Kendi doğrularımızı gerçek bilim düzleminde ilan etme imkânı buluyoruz.

Doğruları savunarak doğrunun düşmanlarıyla mücadele veriyoruz.

HASTALIKLAR DIŞARIDAN GELMEZ.
BULAŞ YOKTUR.
VİRÜSLER YOKTUR.
BAKTERİLER GİBİ TÜM MİKROPLAR VE PARAZİTLER HASTALIK YAPMAZ VE CANLILIĞA DOSTTUR.

VÜCUDUN ÇALIŞMA MEKANİZMASI “İMMÜN SİSTEM” DEĞİL “TAMPON SİSTEMLERDİR.”
HASTALIKLAR VÜCUDUN ASİT – BAZ DENGESİNİN BOZULMASIYLA ORTAYA ÇIKAR.
KAYA TUZU SAĞLIKTIR.
DOĞRU BESLENMEK ÇÖZÜMDÜR.


Çözüm insanın elindedir, insanlık düşmanlarının değil.

Vücudunuzun mükemmel dizaynına güvenin.
Vücudunuzdaki her bir organizmanın barışçıl ve korumacı bir görevi olduğunu bilin.
Ona doğru yakıtı sağlayın, yeter.

Bunları bilirseniz önce özgürlük gelecek, ilaç şirketlerinin üzerinizdeki hakimiyeti sona erecek!
Ve ardından mutlaka sağlık…

Zamanı gelmiş bir doğrunun önünde hiçbir güç duramaz!
KORKMAYIN!
GÜVENİN!

Gül TEMEL
8.10.2024

‘Gerçek Bilim’ vs. ‘Kâbus Film’ – 1. Bölüm

‘Gerçek Bilim’ vs. ‘Kâbus Film’ – 1. Bölüm

İki tıp sisteminin karşılaştırmasını sunuyoruz; biri Pastör’ün mikrop teorisine [monomorfizm/tek biçimci ekol] dayanıyor, diğeri Béchamp’ın hücre teorisine [pleomorfizim/çokbiçimci ekol].

Mikrop teorisine göre dışarıda hazır bekleyen mikroplar var ve bunlar insan bedenine girerek nedensiz yere hasta ediyor.

Hücre teorisine göre ise bedenimizdeki ölümsüz organizmaların kirlenen iç ortamın gerektirdiği şekilde temizleme – yıkımlama – dönüştürme görevlerini ifa için girdiği değişik biçim ve çalışmalarının sonucu olarak açığa çıkan metabolik atıkların oluşturduğu yük yüzünden rahatsızlık yaşıyoruz.

“Organizma değil hasta eden, o organizmaların metabolik faaliyet sonucu ortaya çıkardığı atık ürünler. İnsan bedeninde metabolizma tamamen dengedeyse hiçbir hastalığın oluşması mümkün değildir”

– 1944, The Smithsonian Enstitüsü yıllık raporu, Rife Mikroskobu).

Hastalık Paradigması

“Bir düşünce akımı (modern tıp ve monomorfik perspektif) diyor ki, hasta düşmemizin sebebi ekseriya statik, hastalık yapıcı bir tür mikroptur (mikrop teorisi). İyileşmek için mikrobu ÖLDÜRMEK gerekir. Seni hasta eden şey neyse onu ÖLDÜRMELİSİN. İlaçtır, antibiyotiktir, kemoterapidir, radyasyondur, ameliyattır; ÖLDÜR AT.  

Diğer bir düşünce akımı (hakim tıp dışında kalan diğer çoğu iyileştirme sanatı bu kategoriye giriyor) da diyor ki, hastalıkların çoğu bedendeki dengenin bir şekilde bozulması yüzünden oluşuyor. Ya beslenmede, ya elektrik sistemimizde, yapısal, toksikolojik veya biyolojik denklemimizde, bir yerde denge şaşmış oluyor. Iyileşmek için ise vücudumuzu yapmaya çalıştığı şeyin tersine zorlamak yerine onunla işbirliği yapıp, işine yardımcı olmak suretiyle dengeyi yeniden sağlamamız gerekiyor.”

Görülebileceği gibi, Béchamp’ın hücre teorisi Batı tıbbının bugünkü uygulanış şekliyle taban tabana zıt.

Batı tıbbı olarak adlandırılan hakim sistem mikrop teorisinin ve elbette ABD’de 1910’da hazırlanan Flexner Raporu’nun ürünü. Finansmanını ülkede petrol kaynakları ve demiryolu kurulum ve işletim ağlarının sahibi işadamlarının sağladığı bu raporla, ülkede tıp eğitiminin kalitesinin mikrop teorisi eksenli olarak artırılması gerektiği sonucu üzerinden, o zamanki hâkim tıp sistemleri olan naturapati ve homeopati eğitim kurumları ve hastaneleri hızla kapatılarak, yer yer iş 4 katlı doğal bilimler kütüphanelerinin yakılmasına kadar vardırılarak, mikropla mütemadi savaş mantığı üzerinden petrokimya ürünü ilaçların dispanseri konumuna gelen allopatik tıp modeli “modern”, “gelişmiş” ve “bilimsel” etiketleri ile yaygınlaştırılıp, neredeyse zorla yerleştiriliyor.

İntihal ve bilimsel aldatma suçları işlediğine dair kanıtların yayımlandığı kitapları Princeton Üniversitesi yayınları arasında bulabileceğiniz Lui Pastör’ün iddiası, belli birtakım mikropların belli birtakım hastalıkları oluşturduğu yönünde. O halde mikrobu öldürdük mü hastalığı da kontrol altına aldık demektir diye düşünüyoruz. Ve fakat bu düz mantığın bizi bugün getirdiği nokta pek de beklenildiği gibi değil. Bu tıp ekolünün kalesi olan ABD’de sağlık sistemi yarattığı hastalık yükü nedeniyle kendi üzerine çökmek üzere, insan ömrü ortalaması düşüşte, tıbbın elinde hayatını kaybedenlerin sayısı eskiden savaşlarda yitirenleri çoktan geçmiş durumda.

Pastör’ün teorisi monomorfizm temeline dayanıyor. Değişmez, sabit mikroplar var ve bunların herbiri kendine özgü, ayrı bir hastalık yaratıyor inancı bu. Oysa Béchamp ve Profesör Claude Bernard gibi kendi çağdaşlarının savı pleomorfizme dayanıyor; buna göre hücreler, bilhassa tek hücreli mikroorganizmalar belli koşullar altında biçim değiştirerek farklı hücre tiplerine dönüşüyor. Bu bilimadamlarının dediğine göre, mikrop nereden çıkmış olursa olsun, ancak ve ancak bedenin “iç ekolojisi” birtakım nedenlerle yıpranmış ve denge bozulmuş haldeyse tehlike oluşturabilir.

Kendini bilime adamış, kendi halindeki bu ahlâklı bilimadamlarının değil, gün, saraydan kendine maaş bağlatmayı başaran Pastör’ün oluyor ve tüm dünya mikrop teorisini doğru kabul ediyor.

Yanlış işte burada başlıyor ve 19. yüzyıl sona ererken bir yanda Béchamp, Enderlein ve İsveç’ten Ernst Almquist (1852-1946)’in pleomorfizmi, diğer yanda da Pastör ve Robert Koch’un (1843-1910) monomorfizmi şeklinde iki ayrı düşünce kampı beliriyor.


Pastörcü Mikrop Teorisi ile Béchamp’ın Hücre Teorisinin Karşılaştırması

MİKROP TEORİSİ (Pastör)HÜCRE TEORİSİ (Beschamp)
1. Vücut dışından aldığımız mikroorganizmalar yüzünden hasta oluruz.1. Hastalığı yapan vücut içindeki mikroorganizmalardır. 
2. Mikroorganizmalardan mümkün mertebe kaçınmak gerekir.2. Hücre içindeki bu mikroorganizmalar normalde bedenin metabolik faaliyetlerini yürütmesine yardımcı olur, bu işe yarar.
3. Mikroorganizmaların işi sabittir, değişmez; hep aynı işi görür.3. Organizma öldüğünde yahut yaralandığında, bu mikroorganizmalar şekil değiştirerek bu defa da bedenin katabolik (yıkımlayıcı, parçalayıp ortadan kaldırıcı) proseslerine yardımcı olmaya girişirler ki bahsi geçen yıkımlama prosesi kimyasal da olabilir mekanik de. 
4. Mikroorganizmaların rengi, şekli de bellidir; sabit kalır, değişmez.4. Mikroorganizmalar, içinde bulunduğu “ortam”ı [vasat; besiyeri] yansıtacak şekilde renk ve şekil değiştirirler. 
5. Her hastalığın altında bir mikroorganizma yatar.5. Hastalıkların her biri belli durum ve koşullarda ortaya çıkar.
6. Hastalık oluşumunun baş aktörü, birinci dereceden fail mikroorganizmalardır. Konakçı organizma güçten düştükçe, mikrororganizmalar da “patojenik” (hastalık yapıcı) hale geçer. 6. O yüzden de, hastalığın birinci derecede müsebbibi konakçı organizmanın hâl ve durumudur [kondüsyon].
7. Hastalık herkesi “vurabilir”. İş, mikropla karşılaşmana bakar.7. Hastalık, sağlıksız koşullar varsa ortaya çıkar.
8. Hasta olmamak için kişi gardını kuvvetlendirmeli,etrafına  “defansif duvarlar” örmelidir.8. Hasta olmamak için sağlık yaratmak, kendine bakmak gerekir. 

Son yüzyıla baktığımızda da hakim bilim ve tıbbın monomorfizm teorisinin yanlışlığını ortaya koyan bilimadamı doktorları görüyoruz; Enderlein, Rife, Reich, Livingston-Wheeler, Naessens ve daha genç kuşaktan ABD’den Dr. Robert O. Young (San Diego) ve Dr. David Jubb (New York) bu isimler arasında sayılabilir.

Royal Raymond Rife ve kendi icadı olan Üniversal Rife Mikroskobu. ABD Tabipler Birliği (AMA) patentini edinmeye çalışıp başarılı olamayınca laboratuvar FDA tarafından basılıp cihaza el konuluyor.

Monomorfizm ve pleomorfizm teorileri arasındaki farklar, kullanılan mikroskopi teknikleri ve numunelerin hazırlanış şeklinden ileri geliyor. İşin can alıcı noktası da bu, diyebiliriz. Pastör zamanında ve tabii 20. yüzyıla girilme aşamasında kullanılan mikroskoplar 1000 katlık büyütme gücüne sahip ve incelenmek üzere alınan kan örnekleri de kimyasalla boyama işlemine tabi tutuluyor. Bu boyaların ise kanda canlı ne organizma varsa öldürdüğü unutulmamalı.

Gaston Naessens ve Somatid Mikroskobu

Öte yandan, Rife, Livingstone, Naessens gibi bilimadamlarının kullandığı mikroskoplar 20.000 ila 30.000 katlık büyütme gücüne sahip ve bu teknikte numuneler boyanmıyor. Düşük güçteki mikroskoplar “virüs” (eksozom) boyutundaki partiküllerden daha küçük bir şey varsa seçemiyor ve elbette renk ayırt edemiyor. Oysa Rife, Livingstone ve Naessens’ın kendi tasarladıkları özel yapım mikroskoplarda kanda yaşayan ne organizma varsa en küçüğüne kadar görebiliyor, hareketlerini dahi gözlemleyebiliyorsunuz. [Bu üç bilimadamının da resmi makamlarca [Amerikan Tabipler Birliği (AMA), Gıda ve İlaç İdaresi FDA ve Kanada’daki muadili kuruluş] çalışmalarının engellendiğini ve hapse atılmaya çalışıldıklarını biliyoruz.]

Naessens’in geliştirdiği kanser/aids/otoimmün hastalık ilacı insan iyileştirmeye başlayınca hapse gönderilmek üzere düğmeye basılıyor. Hastaları ve sevenleri mahkeme önünde lehinde protesto düzenliyor.

Pleomorfizm: Béchamp kendi zamanında, tüm hayvan ve bitki hücrelerinde bulunan ve canlı öldükten sonra dahi yaşamanı sürdüren, hatta kendisinden birtakım mikroorganizmalar da türeyebilen mini minnacık parçacıkların varlığını kanıtlıyor. Mycrozymas (Mikrozimler) isimli kitabında Béchamp’ın pleomorfizm konseptinin temellerini attığını görüyoruz.

Doğa gözlemlerimizden biliyoruzdur, ne zaman bir canlı yaşamının sonuna gelse çürümeye başlar, bir şeyler bedeni yavaş yavaş yer, yok eder. Aynının hücrenizde gerçekleştiğini düşünün şimdi. Hücre içi ortam sağlığını kaybedip değişmeye başladığında mikrozimler (Naessens’in ‘somatid’i, Enderlein’ın ‘protit’i) sinyali alarak mikrobik yapılara dönüşmeye başlar ve kendi doku hücrelerinizden çıkarak bedende nerede bir toksin (zehirleyici madde) veya çürümeye yüz tutmuş yer varsa burayı yıkımlayıp çeri çöpü temizlemeye girişir [INfection vs OUTfection!]. Mikrop dediğimiz yapıların işi, görevi budur.

Béchamp der ki, mikrobik yapılar hastalık durumunun ortaya çıkardığı SONUÇTUR, sorunun/hastalığın kaynağı değil!

Enderlein’ın ‘protit’ dediği bu inanılmaz derecede küçük organizmalar (somatid/mikrozim) havada, suda içtiğiniz şarapta vs hep var ve görevleri de yine kendisine göre şeker yemek. Bitki veya hayvan, yaşayan her canlıda olduğu gibi bu protitler dediğimiz gibi, her yerdeler. Şarap örneğinden gidecek olursak, form değiştirip maya hücrelerine gönüşüyorlar ve görevlerini, yani üzümün şekerini yiyip fermante etme işini ifa ediyorlar.

Somatit / Protit / Mikrozim Nedir?

Büyüklükleri bakımından kabaca fikir vermek üzere çizilmiş görsel,; tam orantıyı yansıtmıyor.

Naessens’in mikroskobuyla alınmış görüntü. Okla işaret edilen minik parlak noktalar, somatid/protitler. İçi boş büyük daireler şeklinde görülenler de alyuvarlar.

Bu minik parlak tanecikler tüm fiziksel yaşamın başlangıcı ve sonu aynı zamanda. Bechamp’a göre tüm hücreler, organlar ve yaşam formları bu “minik taneler” sayesinde vücut buluyor. Protitler, içinde bulunduğu organizma ölse dahi yaşamaya devam ediyor ve kendisinden birtakım mikroorganizmalar ürüyor.

Naessens işte Béchamp’ın bu dediğini mikroskobu ile canlı olarak izliyor ve kaydediyor. Bu görüntülere ve Naessens’in açıklamalarına dair yazıyı burada bulabilirsiniz.

Naessens’in bahsettiği somatit/protid/mikrozim yaşam döngüsü şuna benziyor:


Somatid yapılarının verim döngüsünü görüyorsunuz; aynı organizma ortam koşullarının gerektirdiği şekilde biçim değiştirerek (pleomorfizm) spor, bakteri ve mantar yapılarına dönüşüyor. Bu yapıların kaynağı olan somatidler vücut dışından gelmiyor, bizzat hücrelerimizin içinde, kanımızda, lenfimizde mevcutlar. Vücut iç ekolojisinde denge bozulduğunda, göreve koşuyorlar.




Devam edecek…

Peki Ama Bu İnsanlar Neden Ölüyor?

Peki Ama Bu İnsanlar Neden Ölüyor?

COVID-19 Resmi Mortalite Verileri Yaşanan Ölümlerin Viral Hastalık Kaynaklı Olamayacağını, Ana Etmenin Tedavi için Kullanılan İlaçlar Olduğunu Gösteriyor


COVID-19’un virüs kaynaklı bir salgın olduğu hipotezi giderek güç ve dayanak kaybederken, aralarında ölüm de olmak üzere ağır yan etki listesine sahip ilaçların kullanımının bu süreçteki payı gitgide daha iyi anlaşılmaya başlıyor. Tıbbi tedavi için önerilen ilaçların zarar potansiyelinin halihazırda zirveyi zorladığı, hatta çoktan zirveye yerleştiği düşünülecek olursa, yapılacak herhangi bir değerlendirmede bu kalemin neden atlanmaması gerektiği daha net anlaşılacaktır.

TO ERR IS HUMAN: BUILDING A SAFER HEALTH SYSTEM, Institute of Medicine, 1999https://www.nap.edu/resource/9728/To-Err-is-Human-1999–report-brief.pdf


“Reçeteli ilaçlar, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’da kalp hastalığı ve kanserden sonra en çok öldürenler listesinde üçüncü sıradadır.” –  Peter C.Gøtzsche

Gøtzsche, Peter C., Our prescription drugs kill us in large numbers, Polskie ArchiwumMedycyny Wewnetrznej, Epub October 30, 2014

“İstastiki bulgular arasında en çarpıcı olanı ise konvansiyonel tıbbın yol açtığı ölümlerin toplamının yılda 783,936 gibi astronomik bir sayıya ulaşmış olması. Şu anda Birleşik Devletler’de en fazla ölüm ve incinmeye yol açanlar listesinde Amerikan tıp sisteminin başı çektiği aşikardır. (Değerlendirmenin yapıldığı aynı yıl (2001)  kalp hastalığına bağlı ölümler 699.697, kanser ölümleri ise 553.251,5’de kalmıştır.)” 

Death By Medicine; Gary Null, PhD; Carolyn Dean MD, ND; Martin Feldman, MD; Debora Rasio, MD; and Dorothy Smith, PhD, pg 1. http://www.webdc.com/pdfs/deathbymedicine.pdf

 


AYNI VİRÜS – AYNI SÜREÇTE COĞRAFİ SINIRLARA GÖRE NASIL BUNCA FARKLI DAVRANABİLİYOR?


Gözlemsel veriler 2020’nin ilk 6 ayı içerisinde Avrupa ülkelerinin birçoğunda ‘olağanın üstünde ölüm’ (excess mortality) gerçekleşmemiş olduğunu göstermekte. O yüzden, tüm dünyayı tuttuğu söylenen bir viral salgında, aynı kıtada 6 ay boyunca sadece bazı ülkelerde ölüm sayısı artıyorsa, burada suçlu virüs değil, belli ki başka şeylerdir.

Avrupa’da İspanya, Fransa, İngiltere; okyanusun diğer tarafında ise ABD’de görülen orantısız ve hastaların zamanından önce bu dünyadan göçmesi ile ortaya çıkan can kaybı istatistiklerinin Hidroksiklorokin, Kaletra ve Azitromisin gibi preparatların kitlelere deneysel biçimde uygulanması yüzünden oluştuğunu gösteren yığınla kanıt bulunmakta.

2020’nin ilk altı ayı boyunca Avustralya’da intihar ölümleri CV-19 ölümlerinden yüksek seyrederken, tıpkı Almanya ve Portekiz gibi bu kıtada da olağanın dışında, fazladan ölüm kaydedilmemiş olması, hatta Almanya ve Portekiz’de önceki yıllara göre ölüm oranlarının daha da düşük seyretmiş olması ortada ölümcül bir viral salgın olduğu hipotezini çürütüyor.

Bu ülkelerde ölümlerin düşük seyretmiş olması hükümetlerin aldığı korona tedbirlerine de bağlanamaz, zira ölümlerin esaslı bölümü yaşlılar evinde ağır sağlık sorunları nedeniyle zaten ölümün eşiğinde olan kesimden çıkmış olup, her ne tedbir alırsanız alın bunlar zaten önlenemeyecek olan ölüm vakalarıdır.

İtalya, İspanya, Fransa, İngiltere, Belçika, Hollanda ve ABD, 2020’nin ilk yarısında önceki senelere göre ölümlerde belirgin artışların görüldüğü ülkeler oluyor. Bunlar aynı zamanda, Hollanda haricinde, en sıkı karantina önlemlerinin uygulandığı ülkelerdir. Oysa aynı süreçte hemen hiçbir karantina önlemi alınmamış İsveç’te aynı virüsün benzer ivme göstermemiş olması yine, hem karantina önlemlerinin “viral salgın”da etkinliğini sorgulatmakta hem de bunun gerçekte bir viral salgın olup olmadığını. 


SINIR TANIYAN VİRAL SALGIN


Belçika, komşusu Almanya’dan (100 bin kişi başına) 8 kat fazla ölüm çıkarıyor; İspanya Polonya’dan 22 kat; İspanya’nın kapı komşusu Portekiz ise olağanın üstünde hiç ölüm kaydetmiyor.

Popülasyon geçişliliğinin bunca yüksek olduğu günümüz dünyasında virüsün her siyasi sınır aşımında karakter değiştiğini mi ileri süreceğiz?

Yoksa akla yatkın olan çıkarımı yapıp, Avrupa’da ülkeler arası ölüm istatistiklerindeki derin ayrılıkların, ülkelerin uygulamayı seçtiği agresif tedavi yöntemlerine göre şekillenmiş olduğunu mu düşünmeliyiz?

İlginç olan, bu bahsi geçen ülkelerde olağanın üstünde kaydedilmiş “fazladan ölümler”in en büyük bölümünün çok çok kısa bir zaman diliminde gerçekleşmiş olması; Nisan başından ortasına kadarki 2-3 hafta içinde vuku buluyor ölümler. Euromomo’da kayıtlı ölüm istatistiklerine göre İspanya ve İngiltere’de çizelgeler Mart sonuna kadar gayet monoton bir tablo sergilerken birden fırlıyor ve daha sonra Nisan ortası gibi başladığı gibi düşüveriyor, böylelikle “pik” oluşturmuş oluyor. Ölenler ise demografik bakımdan ağırlıklı olarak ileri yaşlılardan oluşuyor. 

Kaynak: https://www.euromomo.eu/graphs-and-maps/


Yani, sadece bir iki hafta içinde yılın bu zamanında normalde görülenden 60 – 70 bin fazla ölüm kaydedilmiş oluyor bu Avrupa ülkelerinde. ABD’de ise önceki 2 yıla kıyasla 2020’nin ilk 6 ayı içinde 130 bin fazladan ölüm kaydediliyor (ABD’de 2020’nin ilk yarısında ölüm hızı %0.48; 2018 ve 2019’da %0.44). Avrupa ülkeleri ve ABD arasındaki tek fark ise, Amerika’nın tablosunda “pik”in biraz daha geniş/yayvan bir eğri oluşturması (yani Nisan’da sadece 2 haftada kalmıyor, tüm aya yayılıyor; dünya genelinde dramanın başlatıldığı yer olan İtalya’dan 2 hafta kadar sonra, 11 Nisan’da ABD’de pik yaşanıyor.)

Kaynak: https://www.cdc.gov/coronavirus/2019-ncov/covid-data/covidview/02122021/images/chart-deaths.jpg

Normal grip sezonunun dışında, bir virüsün bu şekilde 2 hafta içinde onbinleri silip süpürmesi mümkün değil, solunum yollarını tutan bir virüs bu şekilde davranmaz. Hadi diyelim denildiği kadar ölümcül bir virüs olsun bu, o zaman hayatı kilit alma taraftarlarının iddiası uyarınca en başta okulları, işyerlerini kapatmayan, maske de kullanmayan İsveç’te ölüm oranlarında muazzam pik görülmüş olması gerekirdi, ki yok. İsveç’in Nisan’da kaydettiği ölümler mevsim normallerinin çok üzerinde değil, 2017-2018’deki %0.46 yerine 2020’nin ilk 6 ayında ölüm hızı %0.48 olarak kaydedilmiş.

Ekonomi Eğitim Vakfı’nca hazırlanan 9 Ekim 2020 tarihli analiz raporu “İsveç’in Stratejisi’nin İşe Yaradığını, Karantina Tedbirlerinin Boşa Çıktığını Gösteren 5 Grafik”in vardığı sonuç, viral salgında sağlık tedbiri olarak hayatı kilit altına alma uygulaması ile COVID-19’a bağlı ölümler arasında ilişki bulunmadığı, tersine, karantina uygulamalarının tartışmasız biçimde zarar oluşturduğu yönünde oluyor.

Kaynak: https://fee.org/articles/5-charts-that-show-sweden-s-strategy-worked-the-lockdowns-failed/

Grafikte de görüldüğü gibi yıl sonunda, hayatı sıkı kilit alan ülkelerden İspanya İsveç’ten tam 25 kat; Fransa 10 kat; İngiltere ise 7 kat fazla ölüm çıkarıyor.

İtalya’da da Nisan ayında bir “pik” var, ancak tıpkı İsviçre’de olduğu gibi burada da ölümler nedense sadece belli bölgelerde yoğunlaşmış durumda ve bunlardan biri de Bergamo. Ölümcül bir virüs kol geziyor, lakin belli ki öldürücülükte herkese ve her yere eşit davranmıyor. 

Almanya’nın verileri yakından incelendiğinde de virüs tezi hiç ikna edici olamıyor. Alman Federal İstatistik Bürosu ölüm rakamlarını haftalık olarak raporluyor. 

Kaynak: Alman Federal İstatistik Bürosu

Mart 2019’da Almanya’da yaklaşık 86.500 kişi hayatını kaybediyor. 2018 mart ayında ise sert bir grip sezonu geçiren Almanya’da ölümler 107.100’e ulaşıyor. Görüldüğü üzere, koronavirüsle bir pandemiye gerek olmadan da, tipik grip dönemlerinde ölüm oranlarında büyük dalgalanmalar meydana gelebiliyor. 2020 yılının ölüm oranları eğrisine bakıldığında da, geçmiş senelere  kıyasla ortada anormal bir durum, önceye göre ölümlerde bir artış ivmesi bile görülmüyor. Duisburg-Essen Üniversitesi’nin yürüttüğü ve The Journal of Infection dergisinde yayımlanan “Almanya’da COVID-19’a Bağlı Gerçekleşen Fazladan Ölümler” başlıklı araştırmasına göre, ileri yaş grubundaki nüfustaki artış da hesaba katıldığında Almanya’da COVID-19’un ilk dalgasında geçmiş seneye göre 4926 daha az ölüm vakası kaydedilmiş olduğu ortaya çıkıyor.

“Excess mortality due to COVID-19 in Germany”, Andreas Stang et al.,2020 nov., J Infect.,PMID: 32956730 DOI: 10.1016/j.jinf.2020.09.012

Federal İstatistik Bürosu’nun 22 Ocak 2021’de yayımladığı ve 2020 genelinin istatistiklerini içeren raporda da ortalığı kırıp geçiren bir virüsün varlığına işaret edecek bir veri bulunmadığı görülüyor. 2016-2019 arası dönemde kaydedilen ölüm ortalamasına göre 2020’de 41.000 kadar, yani %4’lük bir artış var, 2018’e göre ise 20.000 fazladan ölüm var (%2.1). Ancak tabii 2020’de Alman nüfusu 2016’dakine göre 1 milyon artmakla kalmamış, öldü denilenlerin de yarıdan fazlası 80 yaşın üzerindekilerden oluşuyor—ki bu yaş grubu 2016’dan 2019’a kadar %5.8 ila %6.8’lik bir artış görmüş durumda. Tüm bunlar, yanında 2020 yaz sonunda Almanya’yı vuran ve normalin üstünde 9000 kişinin daha ölümüne yol açan sıcak dalgası da hesaba katıldığında, 2020’deki fazladan 41.000’lik ölümün epey bir kısmı açıklanmış oluyor zaten.

Ölümcül olabilecek yüksek doz ilaçlarla uygulanan deneysel tedavi protokolleri gerisini “rahatlıkla” açıklıyor. Tüm dünya genelinde yürütülen resmi deneylerde kullanıldığı gibi deney kapsamı dışında da uygulandığı bilinen bu ilaçlarla on binlerce insanın canına kıyılmış durumda. 

Almanya’daki 2018-2019 dönemine kıyasla Nisan 2020’de yaşanan birkaç binlik fazladan ölüm, bu ülkede o ara devreye sokulan hidroksiklorokin adlı sıtma ilacının yüksek dozdan deneysel olarak uygulamaya alınmasıyla aynı zamana rastlıyor. Spiegel dergisinin haberine göre, Alman sağlık sigortası şirketi AOK kayıtları, ilacın mart ayı itibariyle hayli revaçta olduğunu gösteriyor. Bir önceki aya göre martta hidroksiklorokin reçete edilen hasta sayısı neredeyse 10.000 artıyor ve bunlar da çoğunlukla yaşı oldukça ileri, ağır sağlık problemleri bulunan hastalar. İlacın, özellikle de önerildiği dozlar göz önüne alındığında, oluşturacağı toksik etki bakımından hayati tehlike riskini doruğa ulaştıracağı hasta grubu bunlar. Nisan ve mayıs ayları, reçete edilen hidroksiklorokin adedinin düşüşe geçtiği aylar oluyor. Haziran ayına gelindiğinde hidroksiklorokin için rakamlar, bir önceki sene averajının altında kalıyor.

Görünüşe göre Almanya’da COVID-19 paniğinin bilhassa yoğun olduğu martın ikinci yarısı, yüksek toksisiteye sahip hidroksiklorokin ve Kaltera adlı antiviral ilaç preparatının (Lopinavir/Ritonavir) en fazla rağbet gördüğü zaman dilimi oluyor. Yine de, bu ilaçların Belçika ve İngiltere’deki kullanım oranlarına bakıldığında, Almanya’daki kullanımın devede kulak kaldığı görülüyor. 

20 Mart 2020’de Russia Today TV kanalı ile röportajında Alman doktor Claus Köhnlein’ın bu ilaçların hayli yüksek dozlarda hastalarda denenmesine getirdiği eleştiriler büyük yankı uyandırıyor, Köhlein, bu ilaçların her defasında bağışık sistemini baskıladığını ve halihazırda sağlık durumu kritik hastalara verildiği takdirde ölüme yol açabileceğini söyledikten sonra ülke genelinde antiviral ilaçlara rağbet azalma eğilime giriyor.

Daha sonra Ärzteblatt tıp dergisinde yayımlanan mektubunda Claus Köhnlein şu yorumu yapıyor: 

“Almanya’nın süreci nispeten az hasarla atlatabilmiş olmasının sebebi tedavi konusunda en başından beri aşırı invazif girişimlerden kaçınmış olmamız ve/veya İtalya, İspanya, Fransa ve İngiltere’deki kötü deneyimlerden ders alıp antiviral ilaç kullanımına ihtiyatlı yaklaşmış olmamızdandır.”

Engelbrecht, Torsten; Köhnlein, Claus, COVID-19 (excess) mortalities: viral causeimpossible—drugs with key role in about 200,000 extra deaths in Europe and the US alone,www.realnewsaustralia.com, October 1, 2020

Yaşanan mega korona paniğinde tüm dünya daha krizin başında, COVID-19 hastalarındaki etkileri daha doğru dürüst çalışılmadan bir dolu yan etkiyle gelen ilaçları denemeye başlıyor. Örneğin, Pharmazeutische Zeitung dergisi daha 28 Ocak 2020’deki haberinde, koronavirüslerin bilinen bir ilacı olmamasına rağmen tedavide—deneme-yanılma yöntemi ile— birtakım HIV ilaçlarının kullanılmakta olduğunu yazıyor. Bahsi geçen HIV ilaçlarının, hele de yaşlı ve sağlık durumu ileri derecede bozuk kişilerin hayatına mâl olabileceği bilinirken, tercih edilen yol bu oluyor.

Basında yer alan bir başka habere göre de, Amerikan ilaç firması AbbVie, Çin sağlık bakanlığından yetkililerin HIV ilaçları Kaletra’yı talep ettiğini duyuruyor. Kaletra, Lopinavir ve Ritonavir karışımı bir preparat ve elbette diğer antiviral ilaçlar gibi ölümcül yan etkilere sahip.

Hüttemann, Daniela, Lungeninfektionen: Wie wird eine Coronavirus-Infektionbehandelt?, www.pharmazeutische-zeitung.de, January 28, 20201390 Lopinavir / Ritonavir, www.aidsinfo.niv.gov

Yüklü deneysel ilaç uygulamalarına kapı aralayan ise muhtemelen 18 Şubat 2020’de The Lancet tıp dergisinde yayımlanan tek vakalık Covid tedavi sunumu gibi yayınlar oluyor. Biraz titizlikle irdelense rahatlıkla bu tarz ilaç tedavilerine kalkışılmaması için uyarı niteliği kazanabilecekken, maalesef hiç düşünmeksizin kritik durumdaki hastalara deneysel ilaçların boca edilmesinin yolunu açıyor bu yayın.

Vaka sunumu yapılan hasta 50 yaşında; ateş, üşüme-titreme, öksürük, halsizlik ve nefes darlığı şikayetiyle geliyor ve “COVID-19” hastası olarak yatışı yapılıyor. Ve antiviral ilaçlarla tam bir taarruza maruz bırakılıyor: interferon alfa-2b, lopinavir ve ritonavir, antibiyotiklerden moxifloxacin ve meropenem, yanında yüksek doz kortizon (metilprednizolon). Bu sayılan ilaçların her biri, tek başına uygulandığında bile ölüm de dahil olmak üzere oldukça ağır yan etkilere yol açabilen maddeler. Hastanın otopsisinde karaciğer hasarı tespit ediliyor ve en azından bunun, verilen ilaç tedavisi yüzünden gelişebileceği yayın yazarları tarafından da kabul ediliyor. Elbette, hastanın bizzat ilaç toksisitesine bağlı olarak hayatını kaybetmiş olabileceği göz ardı edilemeyecek bir ihtimal.

Henüz 50 yaşında ve altta yatan bilinen bir sağlık sorunu da olmayan biri bile ağır grip semptomları için verilen ilaç kokteyline dayanamayıp vefat edebiliyorsa, “COVID-19” hastası denilerek kanser hastaları da dahil olmak üzere sağlık durumu son derece nazik 70-80 yaşındaki insanlara verildiğinde bu muazzam toksik ilaç karışımlarının etkisi ne olur, herhalde tahmin edebiliyoruzdur.


Peki ama doktorlar bu 50 yaşındaki hastaya niye bu tedaviyi verdiler? The Lancet yayınında neden kapanış yorumu olarak hastanın “şiddetli akut solunum yetmezliği sendromu koronavirüs 2 (SARS-CoV-2)’den öldü”ğü yazıyor? Başka hiçbir şey değil, virüs öldürmüş yani bu insanı? Tıp camiasına hakim tünel vizyonundan neden olarak sadece virüs gözüküyor, içlerine işlemiş inançları onlara kurtuluşun bir tek ilaçta olduğunu söylüyor, korkularını bir tek bununla avutabiliyorlar da ondan. İlaca mutlak güven ve denenmedik ilaç bırakmama güdüsü tıp camiasının ruhuna işlemiş durumda da ondan. Hele de “pandemi” ortamının yarattığı panikle, çare olarak daha fazla ilaca sarılmaları olağan. 

50 yaşındaki bu zavallı nefes darlığı çekiyor diye kortizon veriliyor. Kortizon nedir? İnflamatuar yanıtı yatıştırıp yavaşlatan bir lenfosit baskılayıcı. Öyle olunca ateş de düşüyor tabii, başka semptomlar da azalıyor. Hasta geçici olarak kendini biraz daha iyi hissediyor, nefes alabilmeye başlıyor. Lakin bir de faturası var bu rahatlamanın: immün sistem fena halde baskılanmış olduğundan hasta için ölüm tehlikesi ortadan kalkmıyor ve hatta burada olduğu gibi kişiye bir de kendi içinde hayati tehlike oluşturan başka ilaçlar da verilmekteyse, sonuç kaçınılmaz olabiliyor. 

Gelgelelim, Lancet yayınının vardığı sonuç hastanın virüsten ölmüş olduğu. İlaç tedavisine rağmen ölmüş hem de, ilaçlar yüzünden değil. Tıp camiasında sözü kanun addedilen The Lancet gibi bir dergi kalkıp böyle bir yayın yapınca da ne oluyor, bu “tedavi” şekli COVID-19 için model terapi haline geliveriyor

Bir iki haftaya kalmadan, yukarıda yüksek mortalite görülen ülkeler olarak ismi geçenlerin hepsinde (ve başka yerlerde de) çok yüksek toksisitedeki ilaçlar tamamen deneysel olarak ve hatta ruhsat almış oldukları endikasyonlar dışında (off-label) bol keseden hastalara verilmeye başlıyor. Daha da kötüsü bu ilaçlar bu şekilde en çok, testi COVID-19 pozitif çıkmadan önce de ağır hastalıkları bulunan yaşlı insanlara veriliyor.

Resmi veriler, yüksek seyirli ölüm oranlarının İtalya’dan havalanıp, bir çırıpıda İspanya ve Fransa’yı kat edip, İngiltere ve Belçika’ya konuverdiğini gösteriyor. Buradan sonra göç sırası elbette ABD ve Brezilya’ya geliyor.

İtalya’da, bilhassa Lombardiya’da “ilaç çılgınlığı” 17 Mart gibi başlıyor, en çok da huzurevleri ve bunların kliniklerini tutmuşa benziyor. İtalya’dan 9 nisan 2020’de çıkan şu ölüm istatistiği ise ibretlik ve kendi içinde çok şey anlatıyor; ölen hastaların %84’ü başta azitromisin olmak üzere antibiyotik tedavisi görmüş olanlar, %55’i antiviral ilaç almış, %33’ü kortikosteroid ilaç alırken %18.6’sı ise bu üçünü birlikte almış.

Azitromisin (Zitromax / Zmax) İle ilgili olarak 2013 yılında FDA’nın yayımladığı ve kalpte ölümcül olabilecek ritim düzensizliğine yol açtığı ile ilgili bir uyarı bulunmakta.

https://www.fda.gov/drugs/drug-safety-and-availability/fda-drug-safety-communication-azithromycin-zithromax-or-zmax-and-risk-potentially-fatal-heart

https://www.drugs.com/fda-alerts/300-0.html

Antiviral ilaçların ölümcül olabileceği de bilimsel olarak kafi derecede ispatlanmış durumda. 

Bunlar arasında, yukarıda bahsi geçen 50 yaşındaki hastaya da verilmiş olan  Lopinavir-Ritonavir de bulunmakta. 

https://kaletra.com/
https://www.drugs.com/mtm/lopinavir-and-ritonavir.html

Kortikosteroidler için ise 10 Nisan 2020’de Journal of Infection’da yayımlanmış bir çalışmaya göre “Kortikosteroidler daha ziyade ağır sağlık problemlerine sahip hastalara gerekmektedir. Koronavirüs pnömonisi geliştirmiş hastalarda kortikosteroid kullanımı ise ölüm riskinde artış ile ilişkilendirilmiştir.” Yazarlar, yayınlarında “kortikosteroidlerin COVID-19 tedavisi için kullanımında ihtiyatlı olunması gerektiği” yönünde uyarıda bulunuyorlar, ancak bakıldığında ortaya çıkan şey esasen, bu bağlamda kortikosteroid kullanımını haklı çıkaracak veya mazur gösterecek tıbbi kanıtın olmadığıdır.

https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0163445320301912https://doi.org/10.1016/j.jinf.2020.03.062

Fransızların Culture dergisi, girişilen kitlesel ilaç deneyinin pratikte neye benzediğini dökümlüyor. Başlık: “Covid-19: Fransa, İtalya, İspanya ve Almanya’da doktorlar bu hastalıkla nasıl mücadele ediyor?”

İtalya’nın Fransa sınırındaki Liguria bölgesindeki Imperya ili Tabipler Birliği başkanı, nörolog  Francesco Alberti pandemi nedeniyle işe geri dönüyor ve şu açıklamayı yapıyor:

“Öncekilerden çok farklı ve hastasına göre ağır da seyredebilen bu hastalık için haliyle çok sayıda tedavi denemesi yapıp bir yandan da türlü klinik deneyler yürütmekteyiz. Hastanın salt ateşi varsa ve 4-5 günden fazla sürmüyorsa bu durum, paracetamol veriyoruz. Bu süre aşıldığında ise hastalığın ilerlemesini durdurmak için antiviral tedavisine başlıyoruz; en çok kullandıklarımız hidroksiklorokin (Plaquenil markayı kullanıyoruz), yanında hidroksiklorokin’in kalp ritmi problemleri oluşturabildiğini de gözeterek azitromisin adlı antibiyotiği veriyoruz. Bunun dışında diğer antivirallerden remdesivir ve favipiravir’i de kullanıyoruz. İmmün sistem virüsle başa çıkamayacak gibiyse, bu durumda romatoid hastalıklarda kullanılmakta olan tocilizumab aslı immünolojik ilacı da hastalarda denemekteyiz.“

https://www.franceculture.fr/sciences/covid-19-en-france-italie-espagne-allemagne-comment-les-medecins-sattaquent-a-la-maladie

Alberti sözlerine devam ediyor: “Tek bir tedavi protokolü yok bu iş için. İlaçları ruhsatlı endikasyonlarının dışında kullanmaktayız (off-label). İtalya Sağlık Bakanlığı ve İlaç Dairesi, başka hastalıkların tedavisine yönelik olsalar da bu ilaçları kullanmamıza izin verdi.”

Hastaların entübasyonla suni solunuma alnması ile ilgili olarak da Paris’teki Bichat hastanesi’nde Enfeksiyon Hastalıkları Hasta Canlandırma ve Yoğun Bakım ünitesi şefi Jean-François Timsit şunları söylüyor:

“Yoğun bakıma alınan hastalarda can kaybı oranının şu an için %30 düzeyinde olduğu tahmin ediliyor. Entübe edilmiş olanlarda ölüm oranının %50’ye çıktığını görüyoruz.”

%30 zaten yüksek bir oran, hele bir de entübasyonla yarı yarıya can kaybını düşünün. İlk başlarda entübasyona bu kadar yönelinmesinin ardındaki sebep ise, hastaya normal (ve daha az korumalı) maske ile oksijen verildiği takdirde hastanın soluğundan etrafa ve personele viral enfeksiyon bulaşından çekinilmesi. Oysa ta 2002-2003’teki ilk SARS salgınından bu yana hastaların entübasyonla hayatını kaybetme riskinin çok yüksek olduğu bilinmekte. Ancak yine de bu trend, COVID-19 tedavisinde de devam ettiriliyor.  Şubat 2020’de The Lancet’te yayımlanan bir makalenin çizdiği tablo oldukça karanlık: Entübasyona alınan 22 hastadan yalnız 3’ü hayatta kalıyor.

Clinical course and outcomes of critically ill patients with SARS-CoV-2 pneumonia in Wuhan, China: a single-centered, retrospective, observational study, The LancetDOI:https://doi.org/10.1016/S2213-2600(20)30079-5
https://www.thelancet.com/journals/lanres/article/PIIS2213-2600(20)30079-5/fulltext

23 Aralık 2020’de, focus.de’de yayımlanan “Entübasyondaki Fazlasıyla Yüksek Ölüm Oranları” başlıklı makalede göğüs hastalıkları uzmanı Thomas Voshaar’ın yaptığı açıklama: 

“Korona ile mücadelede hastanın hemen entübasyona alınması yapılabilecek en büyük hatadır.”

Voshaar, COVID-19 mağduru diye etiketlenmiş hastaların entübasyonunun can kaybı oranlarını fırlatan faktör olduğunu söylüyor.

“İnvazif bir şekilde ventilasyona alınan COVID-19 hastalarının yüzde ellisi hayatını kaybediyor. Tıbben farklı bir yönteme geçmemiz gerektiğine en açık işarettir bu.”

Voshaar’ın meslekdaşlarına bu yöndeki çağrıları ne yazık ki dikkate alınmıyor.


YÜKSEK DOZ HİDROKSİKLOROKİN TRAJEDİSİ 


İtalya’da salgın öncesinde de hastalara yaygın biçimde önerilmekte olan hidroksiklorokin’in salgınla birlikte aşırı yüksek dozlarda ugulanmaya başlaması sayısız insanın hayatına mal olmuş durumda.

Hidroksiklorokin’in ağır yan etkileri arasında kalp aritmisine bağlı ölüm de bulunmakta. Bu yan etki riskini özellikle artıran husus ise yüksek doza çıkılması. İtalya, İspanya, Fransa, İngiltere ve ABD’de COVID-19 hastalarına yapılan şey de tam olarak bu işte. İlaç düşük dozda verildiğinde iyileştirici etki sağlayabileceğini belirten Yale Üniversitesi’nden epidemiyolog Harvey Risch yazdığı bir e-postada şöyle diyor:

“Hidroksiklorokin’in doz aşımı durumunda işlevini yitireceği ve toksisiteye gideceği hususunda hemfikirim.” 

İspanya’nın İlaç ve Tıbbi Ürün Denetleme İdaresi (Agencia Española de Medicamentos y Productos Sanitarios – AEMPS) 16 mart 2020’de ‘Özel Durumlara Yönelik İlaç Yönetimi’ [Management of Medicines in Special Situations (MSE)] yönetmelikleri üzerinden ülke geneline hidroksiklorokin ve bunun biraz daha toksik çeşidi olan klorokin dağıtımına başlıyor. Barselona’nın 150 km kuzeyinde, hemen Fransa sınırı altındaki Cerdenya Hastanesi’nden Miquel Barceló nisan başında Fransız Culture dergisi ile söyleşisinde şöyle diyor:  

“Bu ilaç [hidroksiklorokin ] ile ilgili bir başıboşluk durumu yaşanmakta … Bizde yoğun bakımda yatan sayısı da can kaybı da Occitania’ya [sınırın hemen ötesindeki Fransız bölgesi] göre fazla. Ortalığı kasıp kavuran bir hastalık olunca insanlar bir şeyler yapmak lazım diye düşünüyor. O yüzden bu ilacın kullanımına fazla itiraz eden yok gibi.” 

Bundan hemen 2 gün sonra ise (18 Mart) WHO direktörü Tedros Adhanom Ghebreyesus kamuoyuna, COVID-19’a karşı ilaçla mücadele için geniş çaplı çalışmalar başlatıldığını açıklıyor:

“Farklı metodolojiler üzerine kurulmuş irili ufaklı deneyler ile insan hayatı kurtaracak tedavi yönteminin hangisi olduğuna karar verebilmemiz güç olacağından WHO ve ortakları birçok ülkede birden bir deney düzenleyerek bu testten geçmemiş tedavilerden bir kısmını birbiriyle kıyaslama yoluna gitmeye karar vermiştir. İhtiyacımız olan veriyi üretecek şekilde tasarlanmış bu geniş çaplı uluslararası deneyle en çok hangi tedavilerin işe yaradığını anlayabileceğiz. Bu deneyimizin adı “COVID DAYANIŞMASI” (SOLIDARITY) olarak belirlenmiştir.”

“COVID DAYANIŞMASI” deneyi kapsamında araştırılan remdesivir; lopinavir/ritonavir (Kaletra); Interferon-β’nin Kaltera, hidroksiklorokin ve klorokin ile birlikte kullanımı oluyor.

İnsanlar üzerinde yürütülen deneylerde kişilerin haklarını korumak amacıyla kurulmuş ‘Alliance for Human Research Protection’ grubundan doktor Meryl Nass’ın konuyla ilgili tespitleri ise şöyle:

“Lakin, WHO’nun denenecek ilaçlar listesinde herhangi bir doz yönergesi olmadığı gibi, yine WHO’nun 8 Nisan tarihli klorokin dozaj konsültasyonunda da şaşırtıcı biçimde hangi dozların kullanıldığına dair bilgi yer almamaktadır.”

WHO’nun düzenlediği toplantı tutanaklarından hazırlanan raporun giriş bölümünde şu bilgi geçmekte: 

“Deney için seçilen klorokin ve hidroksiklorokin doz şemasında iki oral doz yükleme seçeneği (250 mg/tablet CQ veya 200 mg/tablet HCQ) bulunmakta, bunu takip eden on gün boyunca idame sozu olarak da günde iki kez oral doz alımı öngörülmektedir. Bu toplantı, deney için belirlenen bu dozların uygun olup olmadığını görüşmek üzere düzenlenmektedir.”

Ancak Dr. Nass dozaj konusundaki bu bildirimlerin kasıtlı olarak muğlak bırakılmış olduğu ve hatta yanıltıcı olduğu görüşünde, zira “COVID DAYANIŞMASI” deneyinde gerçekte kullanılan dozun ilk 24 saatte 2.400 mg, bunun üzerine de sonraki 10 gün içerisinde eklenen 9.2 gram [9.200 mg] şeklinde olduğunu tespit ediyor.

Seçilen bu haddinden fazla yüksek bu dozaj, WHO’nun klorokinin muhtemel rolü ile ilgili 13 mart 2020 tarihli gayri-resmi konsültasyon raporu dikkate alındığında daha tuhaf kaçıyor. Görünüşe göre klorokinin farmakokinetiğini araştıranlar arasında Gates Vakfı da var (toplantıdaki 25 katılımcının 5’i Gates Vakfı’ndan). Raporda dediğine göre, “Tedavide yüksek dozlara çıkılması öngörülmektedir; yani ilk baştaki kilogram başına 10 mg’lık baz yükleme dozunun ardından yedi gün boyunca günde 2 kez kilogram başına 5 mg verilecektir.” (250 mg’lık klorokin tablette 150 mg “baz” ilaç bulunmakta.)

70 kiloluk birine bu ilacın bu protokolle verildiğini düşünelim: yükleme dozu olarak kişi 700 mg baz, yani 1.200 mg klorokin alacak demektir. “COVID DAYANIŞMASI” deneyinde ilk 24 saatte hidroksiklorokin için öngörülen 2.400 mg’lık doz yüklemesine göre hayli düşük kalıyor bu.   

Klorokinin de hidroksiklorokinin de vücutça yıkımlanması hayli güç ilaçlar olduğu unutulmamalı; hatta vücuttan atılma yarı-ömürleri bir ila iki ay civarında. Bu hesaba katıldığında alınan dozların çok çabuk birbiri üzerine eklenerek ölümcül etkiler ortaya çıkarabileceği aşikardır, yaşlılar için bu daha da olası bir problemdir.

1986’da Alman tıp dergisi Zeitschrift für Rechtsmedizin’de yayımlanmış makalenin başlığı: “Tod nach Gabe von 1250 mg Chloroquin bei Porphyria cutanea tarda“. (Porfiria kutena tarda [metabolik bir hastalık] vakasında 1250 mg [1.25 g] klorokin uygulamasından sonra gelişen can kaybı).

Porfiria kutena tarda: Karaciğerde işlev bozukluğu, güneş ışınlarına aşırı duyarlık sonucu deride kızartı ve büller oluşması, hiperpigmantasyon, sertleşme, idrarda aşırı üroporfırin bulunuşu ile belirgin kalıtsal porfiri


Başka kaynaklar bu ilaç için ölümcül dozu 2 ila 3 gram olarak vermiş.

1979’da WHO, H. Weniger adında bir araştırmacı tutarak kendisinden klorokinin toksisitesini değerlendirmesini istemiş. Weniger, klorokin zehirlenmesi yaşamış 335 erişkin vakanın raporlarını incelemiş. Raporunun 5. sf’sında Weniger, “1.5 – 2.0 g’lık klorokin bazı [= 2.5 – 3.3 g klorokin] ölümcül olabilmektedir”, diye yazıyor. 

Review of side effects and toxicity of chloroquine / by H. Weniger,
https://apps.who.int/iris/handle/10665/65773?show=full

https://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/65773/WHO_MAL_79.906.pdf?sequence=1&isAllowed=y

“COVID DAYANIŞMASI” deneyinde kullanılan ve klorokinle hayli benzer özellikteki hidroksiklorokin’in daha ilk 24 saatte 2.4 gram dozunda verildiği, üzerine de sonraki 10 gün boyunca toplamda 9.2 gram daha eklendiği bu noktada dikkatlerden kaçmamalıdır.

Dr. Nass şunları söylüyor: “Tüm uzmanlar Goldfrank’in Toksikolojik Acil Durumlar kitabında belirttiği şu konuda hemfikirdir: Klorokinin ‘toksik – terapötik doz marjini’ çok küçüktür”. Doğru kullanıldığında son derece emniyetlidir bu ilaç, ancak çok az bir fark kafidir doz aşımı için ve ölümcül olabilir. WHO’nun klorokin bazlı ilaçlar üzerine düzenlediği her iki konsültasyonda da görev alan Wellcome Trust vakfı baş akademisyeni ve sıtma tedavisinde uzman Prof. Nicholas White da bunu doğrulamıştır.” 

WHO‘nun raporunda klorokin dozlaması ile ilgili geçen şu ifade dikkat çekici: 

“Toplantıda genel kanaat bu ilacın doğuracağı riske karşın sağlayacağı faydanın makul düzeyde olacağı yönünde olmuşsa da, şu an öngörülmekte olan protokol dahilindeki ‘minimalistik güvenlik verisi toplama’dan kastın tam olarak ne olduğu konusunda kuşku ve çekinceler dile getirilmiştir”.

Dr. Nass’ın bununla ilgili yorumu şu: “COVID DAYANIŞMASI deneylerinde çıkılan yüksek dozların tıbbi gerekçesi ve açıklaması yoktur. Standart ilaç deneyleri ile karşılaştırıldığında güvenlik verisi toplamadaki eksiklikleri yüzünden bu deney dizaynı, ilacın toksik etkilerinin anlaşılmasını güçleştirebilir. Bu durum tamamıyla etik dışıdır.”

Ve fakat dünya genelinde pek çok ülke bu DAYANIŞMA deneyine katılma kararı alıyor, bunlar arasında (çokça nisan ayıyla sınırlı olmak üzere) hayli yüksek fazladan ölüm oranları çıkaran İspanya, Fransa, İsviçre ve Belçika gibi ülkeler de var.

İsmin çağrıştırdığı tüm iyi niyete rağmen COVID DAYANIŞMASI deneyi çıkılan aşırı yüksek dozlar ve elbette çoğu kez yanında başka toksik ilaçların da veriliyor olması nedeniyle tam bir felaketle sonuçlanıyor. Klorokin’in ne denli tehlikeli olabileceği Brezilya örneği ile iyiden iyiye görünür hale geliyor. 13 Nisan’da Chicago Tribune gazetesi, Brezilya’da koronavirüs hastalarının tedavisi için devlet tarafından önerilen klorokin protokollerinde yüksek doz alan hastalarda ölümle sonuçlanabilen kalp aritmileri gözlemlenmesi nedeniyle uygulamanın askıya alınmak zorunda kaldığını yazıyor. Deneyde hastalara klorokin ile birlikte, kendisi de benzer risklere sahip azitromisin (zitromax) de veriliyor.

Toronto Üniversitesi’nde klinik farmakoloji bölüm başkanı Dr. David Juurlink’in yorumu şöyle oluyor:

“Bana göre bu deneyin ortaya çıkardığı tek faydalı bilgi olmuştur, o da klorokin’in elektrokardiyogram’da [kalbin elektriksel aktivitesini ölçümlüyor] doz-bağımlı olarak anomaliyi arttırdığı, bunun da hastaları ani kalp krizi nedeniyle ölüme yatkınlaştırdığıdır.”  

Deneye dahil olan hastaların kabaca yarısına beş gün süreyle günde iki defa alınmak üzere 450’şer miligram klorokin veriliyor; toplamda 4.5 gram alınmış oluyor. Geri kalan hastalar ise 10 gün boyunca 12 saatte bir, 600 miligram alıyorlar; yani toplamda 12 gram ediyor. Bu ilaç düzenine geçilmesinin 3. gününde araştırmacılar ‘yüksek doz’ grubunda kalp aritmileri baş gösterdiğini fark ediyor. Tedavinin altıncı gününde 11 hasta hayatını kaybetmiş oluyor, bunun üzerine deneyin ‘yüksek doz’ kolu derhal durduruluyor.

İsviçre 16 hastaneyle COVID DAYANIŞMASI deneyine katılıyor ve orada da ampirik kanıtlar, yaşanmaya başlanan fazladan ölümlerin bizzat ilaçlara bağlı olduğu şüphesini doğuruyor. Ülkenin federal istatistik bürosundan gelen veriler, genelin üstünde (fazladan) ölümlerin ülkenin yalnızca İtalyanca ve Fransızca konuşulan kantonlarında görülmekte olduğunu, Almanca konuşulan bölgelerinde görülmediğini ortaya koyuyor. 

Dili Almanca olan kantonlardan Zürih 1.521.000 nüfusuyla, kendisinden çok daha küçük (353 bin nüfuslu) ve dili İtalyanca olan Ticino ile aynı ölüm oranına sahip. Mevzubahis bir solunum yolu virüsüyse şayet, aynı ülkede kantonuna göre davrandığını ve buralara farklı güçlerde saldırdığını düşünmek tamamıyla akıl dışıdır

Ölüm öbeklenmelerinin bazı yerlerde müthiş çabuk geliştiği de dikkate çarpmakta. Örneğin, (COVID DAYANIŞMASI deneyine iştirak eden Valais bölgesindeki) Saas-Grund’a bağlı San Antonius yaşlı bakım ve huzur evinde, İsviçre devlet televizyonun verdiği habere göre ilk “pozitif” test sonucu 1 Nisan 2020’de çıkıyor, ilk ölüm 17 Nisan’da gerçekleşiyor ve bunun hemen ardından peşpeşe 14 ölüm daha geliyor; huzurevi sakinlerinin neredeyse üçte biri bir anda yitip gidiyor.

Huzurevi yöneticisi Patricia Pfammatter: 

“Virüs tespit edilmiş ancak durumu gayet iyi olan birçok yaşlımız vardı, hatta yedi-sekiz gün sonra dedik ki tamam, atlattılar artık virüsü, fakat sonra ne olduysa birden işler tersine dönüverdi. Birkaç saat içinde şuurları kapanıyor, tepki vermez oluyorlardı, ölümün kıyısına geldiklerini anlıyordunuz.” 

Dr. Meryl Nass bu durumu şöyle eleştiriyor: 

“COVID DAYANIŞMASI deneyleriyle hidroksiklorokin’in Covid-19’a karşı bir faydası olup olmadığı değil de, hastaların toksik, non-terapötik dozlara dayanıp dayanamayacağı ölçülmekte sanki.” 

Fakat iş “COVID DAYANIŞMASI” deneyleriyle kalmıyor. 22 Mart’ta Fransız biyomedikal araştırmalar idaresi INSERM, Avrupa’da KEŞİF (DISCOVERY) adıyla ilave bir deneyin koordinasyonunu başlattıklarını, WHO’nun izinden giderek oluşturdukları bu modelin de yedi ülkeden, 800’ü Fransa’dan olmak üzere 3.200 hastayı kapsayacağını açıklıyor. Açıklamaya göre burada denecek ilaçlar da, klorokin hariç, aynı.   

8 Nisan tarihli Newsweek haberi, 22 Mart’ta KEŞİF deneyine seçilmiş Nice’teki üniversite hastanesinde (CHU) hidroksiklorokin ile tedavi deneyinin durdurulmak zorunda kaldığını bildiriyor. Fransa’nın günlük yayın yapan gazetelerinden Nice-Matin’e verdiği röportajda, CHU bünyesindeki Pastör Hastanesi’nin kardiyoloji bölüm başkanı Emile Ferrari, bazı hastaların baş gösteren kalp ritim bozukluğu nedeniyle tedaviyi yarıda bırakmak zorunda kaldığını açıklıyor.

Ferrari’ye göre kalp ritminde bozulma riski, hidroksiklorokin yanında azitromisin verildiği takdirde artış gösteriyor. Bu tedavinin verildiği hastaların bir kısmı için ilaçlar, hastalığın kendinden daha tehlikeli gözükmekte diyor Ferrari. Almanların eczacılara yönelik dergisi Deutsche Apotheker Zeitung’da da, “Devam etmekte olan birçok başka COVID-19 deneyi de bulunduğundan, bu gözlemler özellikle önemli,” deniyor.

Fransa’da hakikaten hayli büyük ilaç denemelerine ev sahipliği yapıyor bu süreçte. L’Express gazetesinin 23 Mart tarihli haberi, ülkenin Halk Sağlığı Yüksek Konseyi’nin (Haut Conseil de santé publique), “verili bir tedavinin işe yarayıp yaramadığını süratle anlamanın en emin yolu bu olduğundan doktorlarımızın ülkede devam etmekte olan türlü ilaç denemelerine mümkün olduğu kadar çok hastayı dahil etmesi açğrısından bulunuyoruz,” dediğini yazıyor. 1 Nisan 2020 itibariyle yayımlanmış, ülkede yürürlükte olan COVID-19 tedavi projelerinden oluşan listede adı geçen diğer pekçok ilacın yanısıra remdevisir, kaletra ve hidroksiklorokin’in de listede yerini almakta.

Belçika’da sağlık bakanlığı tarafından yayımlanmış 8 haziran 2020 tarihli bir kılavuzdan, KEŞİF deneyi çerçevesinde Avrupa Birliği genelinde yüksek dozlarda hidroksiklorokin uygulaması yapılmış olduğu anlaşılıyor.

Peki deney yolculuğu burada bitiyor mu? Elbette hayır!

3 Nisan 2020, İngiltere hükümeti yalnızca 15 günde ülke genelindeki 132 hastaneden 1000 kadar hastanın dahil edildiği ve daha binlercesinin de katılımının beklendiği, muhtemelen  dünyanın en geniş katılımlı randomize-kontrollü COVID-19 tedavi denemesi olacak İYİLEŞME (RECOVERY) adını verdikleri programı duyuruyor. Bu programda da çok sayıda ilaç var denenen. Bunlar arasında ismi geçenlerden bazıları şöyle: Lopinavir-Ritonavir, [anti-inflamatuar ilaç] Dexamethasone, Hidroksiklorokin

İYİLEŞME deneyinde başarısı sınanacak diğer ilaçlar arasında yine azitromisin ve tocilizumab’ın yanısıra, koronavirüsü hedef alan monoklonal antikor bileşimi olarak adlandırılan REGN-COV2 de var.

Bir bölümü Wellcome Trust ve Bill & Melinda Gates vakfınca karşılanan İYİLEŞME deneyi görülmemiş bir hızla ilerliyor, çok kısa sürede İngiltere genelinde ulusal sağlık sistemine bağlı 175 hastane’den 11.000 hasta deneylere kaydoluyor. Ancak bir süre sonra deneyin hidroksiklorokin kolu bir anda askıya alınıyor. Gerekçe olarak, hidroksiklorokin’in COVID-19 nedeniyle hastaneye kaldırılmış hastalarda can kaybını önlemede göze çarpan bir avantaj sağlamamış olduğunun görülmesi veriliyor. Oysa bu açıklama gerçeği örtbas etmek yapılmış edebi kelamdan başka bir şey değil, çünkü hidroksiklorokin tedavisi uygulananların dörtte biri o deneyde ( %25,7) kaybediliyor. 

İYİLEŞME deneyinde öngörülen hidroksiklorokin dozunun DAYANIŞMA deneyindekiyle benzerliğine bakınca sonuç o kadar da şaşırtıcı gelmiyor aslında. Oxford Üniversitesi Tıp fakültesinde görevli profesör doktor ve aynı zamanda İngiltere bazlı İYİLEŞME deneyinin eş başkanlarından Martin Landray’in, Fransız internet gazetesi France-Soir’a 6 Haziran 2020’de verdiği bilgiye göre, “[hidroksiklorokin için yükleme dozu] ilk 24 saatte 2.400 mg, 2. günden 10. güne kadar da günlük 800 mg. Toplamda 10 günlük bir tedavi protokolü bu”. Yani, nereden baksanız 2.4 gramı daha ilk günden olmak üzere toplamda 10 grama yakın hidroksiklorokin veriliyor insanlara. 

Dr. Meryl Nass’in dikkat çektiği gibi, “burada hastanın kilosuna göre doz ayarı yapılması gerektiği gibi gerçekler göz ardı edildiği gibi, böbrek veya karaciğer fonksiyonu gibi faktörlerin de gözetilmediği görülüyor. İYİLEŞME deneyinde, hastaneye kaldırılmış, durumu zaten ağır Covid-19 hastalarına tedavilerinin ilk 24 saatinde 1860 gramlık hidroksiklorokin bazı (2400 mg hidroksiklorokin) veriliyor ki bu muhtemelen ölümcül bir dozdur.”

Landray’a İngiltere’de hidroksiklorokin için çıkılabilecek maksimum doz şudur gibi bir yönerge olup olmadığı sorulduğunda cevaı ciddi ciddi, “Bir bakmam lazım ama 2400 mg’dan çok daha fazla olması lazım, en az altı veya 10 katı filan,” oluyor. Ardından kendisine İngiltere’nin İlaç ve Tıbbi Cihaz Denetleme Kurumu (MHRA) tarafından hidroksiklorokin için belirlenmiş bir öldürücü doz değeri bulunup bulunmadığı sorulduğunda ise cevabı, ”Tedavi veren doktorların hiçbirinden ölümlerin herhangi birinin hidroksiklorokin kaynaklı olabileceğine dair bir bildirim almadık. Deneyin hidroksiklorokin koluna da güvenlik sorunu nedeniyle değil, işe yaramadığı için son verildi. COVID gibi yeni bir hastalık için onaylı doz protokolü olmasını zaten bekleyemezsiniz. Ancak dediğim gibi, deneyde verilen hidroksiklorokin dozu sözgelimi amipli dizanteri için  kullanılandan farklı değil.”

İYİLEŞME deneyinin baş müfettişi Peter Horby her ne kadar France Soir gazetesinin Landry’nin sözlerini yanlış anladığını ve aktardığını iddia etse de, bu sözler bir tıp adamına yakışmayacak pervasızlıktadır ve büyük sorumsuzluk olarak addedilmelidir.

Ingiltere’nin hidroksiklorokin için günde aşılmaması gereken doz miktarı olarak belirlediği değer 6,5 mg/kg’dir, yani günde yaklaşık 500 mg civarındadır. İnanılır gibi değil ama, İYİLEŞME deneyinde daha ilk 24 saatte 2.400 mg olarak verilen hidroksiklorokin dozu, Fransa’nın L’autorisation de mise sur le marché (AMM) kurumunca belirlenmiş ve alındığı takdirde kişinin acilen hastaneye kaldırılmasını gerektiren 25mg/kg’lık (örn.. 75 kg’lık biri için günde 1875 mg) doz aşımı değerinden de yüksektir. Ayrıca İYİLEŞME’de kullanılan doz, France Soir’ın 8 Haziran 2020 tarihli “İyileşme deneyi: Brexit ve dozaşımı” başlıklı makalesinde belirttiği gibi, Fransa’daki Dünya Tabipler Birliği’nce (WMA) önerilenin de hayli üstündedir. 

İYİLEŞME ve DAYANIŞMA deneylerinin ikisinde de çalışmanın hidroksiklorokin kolu ani bir şekilde, biri 5 diğeri de 17 haziranda olmak üzere sonlandırılıyor ve tesadüf o ki bu tarihler tam da insanların ilacın ölümcül dozlarda kullanılmakta olduğunu fark edip, Twitter gibi sosyal medya ortamlarında “#Recoverygate” gibi etiketler altında seslerini yükselttikleri zamana denk geliyor.

Bir başka tuhaflık da, hidroksiklorokin deneyi sonlandırılmadan hemen önce, 28 Mayıs’taki İYİLEŞME Denetleme Komitesi toplantısında ‘hidroksiklorokin ile ilgili hiçbir sorun yoktur, o yüzden 11 Haziran’daki bir sonraki toplantıya kadar deneye katılımcı alımına aynen devam edilmelidir’ kararı çıkmış olması. Kurulun 22 Mayıs tarihli ve 96.000 hastanın kaydı incelenerek yürütülmüş Lancet çalışmasından haberdar olmadığı anlaşılıyor buradan. Bu çalışmada da, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında  hidroksiklorokin alan hastalarda ölüm oranlarının daha yüksek seyrettiği, hatta hidroksiklorokin ile birlikte makrolidlerden azitromisin de verilen hastalarda ölüm oranlarının daha da yükseldiği ortaya konuluyor. 

Fakat fiyaskonun sonu bir türlü gelmiyor. 29 Mayıs tarihinde Hindistan Tıbbi Araştırmalar Konseyi, WHO’ya İYİLEŞME deneyinde kullanılmakta olan olağanüstü yüksek dozdaki hidroksiklorokin konusunu iletiyor, dozun Hindistanda yürütülmekte olan deneylerdekinin dört katı olduğu haber veriliyor. 4 Haziran’da İngiliz İlaç ve Tıbbi Cihaz Denetleme Kurumu, İYİLEŞME deneyini yürüten ekipten hidroksiklorokin verilerini incelemesini istiyor. Fransız sağlık bakanı da 23 Mayıs 2020’de aynı talimatı veriyor. Dört gün geçmeden 27 Mayıs’ta Fransa, Milli İlaç ve Tıbbi Cihaz Güvenliği Denetleme Kurulu’ndan aldığı olumsuz rapora istinaden hidroksiklorokin kullanımına son veriyor. 

Bunu 4 Haziran’da The Lancet’te yayımlanmış ve hidroksiklorokin (ve yanında antibiyotiğin) öldürücülüğünü ortaya koyan geniş çaplı çalışmanın dergi tarafından geri çekilmesi izliyor. 

Ardından, aşırı yüksek dozlarda uygulanıp sayısız ölüme yol açıldığının itirafı yerine, ilacın işe yaramadığı gerekçesi ile İYİLEŞME ve  DAYANIŞMA deneylerinde hidroksiklorokin kullanımına son verilmesi ile birlikte bu defa da sahne, Remdevisir adlı bir diğer toksik ilaca kalıyor. 

Fakat burada atlanmaması gereken bir diğer önemli nokta da, Ingiltere için hidroksiklorokinde çıkılabilecek maksimum dozun ne olduğu sorusu üzerine Dr. Landray’ın verdiği şu cevap:

“Bir bakmam lazım ama 2400 mg’dan çok daha fazla olması lazım, en az altı veya 10 katı filan …  deneyde verilen hidroksiklorokin dozu sözgelimi amipli dizanteri için  kullanılandan farklı değil.”

Bu sözlerle ilgili olarak enfeksiyon ve tropik hastalıklar profesörü Christian Perronne, France Soir gazetesine şu yorumu yapıyor:

“1975’te, enfeksiyon hastalıklarının kabesi sayılan Claude Bernard hastanesinde internken bir sürü amip vakası gördüm ancak klorokin o zaman bile kullanılıyordu bu hastalık için, çoktan terk edilmişti. Amipli dizanteri için insanda süper toksik dozlarda hidroksiklorokin  kullandığımızı ilk defa [Martin Landray’den] duyuyorum açıkçası. Kolonik amiplerin klasik tedavisi tilikuinol ve tilbrokuinol karışımı olan hidroksikinolin’dir, Intetrix markası ile satılır. Kendine doktor diyen bu zat hem bilgisiz hem de tehlikelidir. Tam bir skandaldır bu.”

Landray’in France Soir’a hidroksiklorokin için neden “ölümcül değil; güvenlik nedenleriyle değil, etkinliğinin yetersiz olması nedeniyle kestik” dediğini biraz daha düşünmemiz lazım. 

Belki de, İYİLEŞME deneyinin (randomize şekilde standart bakım uygulanan) kıyas grubundaki can kaybı oranının yüzde 23.6 olması ve esasen hidroksiklorokin grubundaki can kaybı oranlarından (yüzde 25.7) fazla da düşük olmaması yüzündendir? İyi ama burada bir terslik var; ölüm oranı olarak yüzde 23,6 anormal yüksek kalmıyor mu?

Örneğin 11 Mayıs 2020 tarihinde Amerikan Tabipler Birliği’nce yayımlanmış ve hastanede yatmakta olan ağır Covid hastaları arasında hidroksiklorokin + azitromisin kombinasyonu ile tek başına hidroksiklorokin, tek başına azitromisin ve ne hidroksiklorokin ne de azitromisinin kullanıldığı tedavisi protokollerinin sonuçlarının karşılaştıran çalışmada, bu ilaçlar kullanılmadığında karşılaşılan ölüm oranı yüzde 12,7 olarak belirtilmiş. The New England Journal of Medicine dergisindeki bir başka çalışmada da hidroksiklorokin alan grupta entübasyona gitme veya ölüm görülme oranı %32,3 iken, hidroksiklorokin kullanılmayan grupta %14,9 çıkmış. 

Verdiğimiz son iki çalışma New York eyaleti özelindeki verileri kapsıyor. Bu veriler bize, New York bölgesinde hidroksiklorokin aldığında insanların iki kat daha fazla öldüğünü gösteriyor. Ne yazık ki bunlar gözleme dayalı çalışmalar olduğundan yazarlar, işlenmemiş verilere bakıp ilaç toksisitesine bağlı can kaybından şüphelenmek yerine uyguladıkları istatistiksel model nedeniyle sonuç bildiriminde hidroksiklorokin’in can kaybında artışla ilintili olmadığını bildirmişler.

ABD’de yaşanan ilaç çılgınlığına örnek olarak hekim ve moleküler biyolog Andrew Kaufman şunları söylüyor:

“ABD’de insanları ventilatöre (solunum cihazına) bağlamak için, ayık ve bilinçleri yerinde olduğundan, dünyanın ilacını vermek zorunda kaldılar. Paralitik (ileri düzeyde kas gevşetici) ilaçlar (kürar zehrinden elde edilenler), sakinleştiriciler (sedatifler) ve anestezik ilaçlar verildi insanlara. Profilaktik ilaçlar da kullanıldı bu insanlarda; proton pompası inhibitörleri, pıhtılaşmayı önleyici ilaçlar vs. Tüm bunlar tabii antibiyotiklerin, antivirallerin/kemoterapi ilaçlarının, hidroksiklorokin ve kortikosteroid gibi ilaçların yanında veriliyor bir de. Keşke en yoğun ölümlerin yaşandığı yerlerde hastaların epikriz raporlarını inceleyip herbirinin gerçekte neden ölmüş olduğunu anlama imkanımız olsaydı.”


Bitti zannediyorsanız yanılıyorsunuz, işler burada kalmıyor. Bir çalışma daha başlatılıyor, adı REMAP ve bu defa hedef kitle suni solunum cihazına bağlanmış yahut şokta, yani ölüm döşeğinde olan hastalar ve tıpkı İYİLEŞME ve DAYANIŞMA deneylerinde olduğu gibi burada da hastalara (ilk 24 saat içerisinde 2,4 g olmak üzere) hidroksiklorokin yükleme dozu uygulanıyor, takip eden altı gün boyunca da 6,4 g veriliyor.

Dr. Meryl Nass’in tespit ettiği problemlere bakalım:

  • Deney dokümanlarına göre katılım için ölüm döşeğinde olmak gerekiyor. 
  • Tek başına hidroksiklorokin de alabiliyorsunuz, her biri kendi içinde ölümcül olabilen iki ilaçla (lopinavir/ritonavir) birlikte de verilebiliyor. Oysa lopinavir/ritonavir de tıpkı hidroksiklorokin gibi QT interval uzamasına neden olan ilaçlar. (QT interval uzunluğu, ventriküler repolarizasyonda yaşanan gecikmenin ölçüsüdür, yani kalbin iki atım arasında şarj olma süresi uzar. Senkop ve ani kardiyak ölümlere yol açabilen bir durumdur). İlacın kendi prospektüsünde ise, “Qtc- veya PR interval uzamasına yol açan ilaçlarla birlikte kullanımından kaçınılmalıdır” yazmakta. 
  • Şok halinde yahut solunum cihazına bağlı hasta size klinik deneye katılmak isteyip istemediğine dair rıza veremeyebilir. Ancak deneyi yürüten ekip hasta rızası aranmasının gereksiz olduğuna hükmetmişler.
  • Hap yutamayacak kadar durumu ağır olan hastalara ise besleme borusundan ilacı veriliyor. Bu da elbette o borunun takılabilmesi için hastaya ekstra tıbbi girişimlerin uygulanması demek.

REMAP deneyleri 14 ülkede 200 sağlık biriminde yürütülüyor; bunlar arasında Belçika, Hollanda, İspanya, İngiletre ve ABD de bulunmakta. Dikkat edilecek olursa, bunların hepsi çok kısa süre zarfında normalin üstünde ölümlerin yaşanmış olduğu yerler.

Engelbrecht, Torsten; Köhnlein, Claus, COVID-19 (excess) mortalities: viral causeimpossible—drugs with key role in about 200,000 extra deaths in Europe and the US alone,www.realnewsaustralia.com, October 1, 2020


Bunca büyük ve invazif insan deneylerine girişilmeden önce keşke geçmiş deneyimlere dönülüp aynı hataları yapmaktan kaçınılabilse. Pharmazeutische Zeitun’daki daha önce bahsini ettiğimiz makalede dediği gibi: “2002/2003 SARS pandemisinde de hastalara kortikosteroidler ve Ribavirin adlı hepatit C ilacı verilmişti. 2007’de girişilen literatür derlemesi bu dönemde gelen ilk bildirimlerin ümit vaadedici olduğunu, ancak daha sonra ribavirin’in toksisitesinin hastaların kaldırabileceğinin çok üstünde olduğunun anlaşıldığını yazıyor. Ayrıca kortikosteroidlerin doz ve tekrar düzeneğinin de şaibelere yol açmış olduğunua değinilirken, dönemin HIV ilacı Kaletra’nın da deneme maksadıyla SARS hastalarına verildiği ortaya çıkıyor. Bu ilaçta lopinavir ve ritonavir adlı iki ayrı HIV proteaz inhibitörü bulunmakta.”

Hüttemann, Daniela, Lungeninfektionen: Wie wird eine Coronavirus-Infektionbehandelt?, www.pharmazeutische-zeitung.de, January 28, 2020

Makalede ayrıca WHO tarafından yazılmış ve SARS hastalarında kullanılan ilaçlara yönelik eleştiri yüklü yorumların bulunduğu bir rapora da atıfta bulunuluyor ki şaşırtıcı olmaması lazım bunun, zira bu tedavide kullanılan ilaçların çoğu olabilecek en ağır yan etkilere sahip.  

Stockman, Lauren J. et al., SARS: Systematic Review of Treatment Effects, PLoSMedicine, September 12, 2006, e343

Not: Bu yazdıdaki bilgiler için ‘Virus Mania’ adlı kitaptan yararlanılmıştır.

Aşı Adjuvanı Alüminyum ile İlgili Yayın ve Görüşler

Aşı Adjuvanı Alüminyum ile İlgili Yayın ve Görüşler

Not: Bu bölüm, Türkçeye kazandırılmış olan Miller’ın Eleştirel Aşı Literatürü Derlemesi kitabından, yazar ve yayınevinin yazılı izni alınarak paylaşılmıştır.

miller_dizgi_son-II

Bu video, Amerikalı ünlü pediatr Bob Sears ve Immunıty Education Group tarafından hazırlanmıştır.

Altyazı için araç çubuğundan Türkçe’yi seçiniz.

Ayrıntılı bilgi için buraya tıklayınız.

Başta nanopartiküler alüminyum olmak üzere, bunun beraberinde aşı ile vücuda tanıtılan içeriklerin bedenimizde izlediği yol ve açtığı hasara dair tıbbi bilgilendirme için pediatr Larry Palevsky’nin Amerikan eyalet meclisinde verdiği ifadeyi dineleyelim.