ABD’li Dr. Andrew Kaufman, Dr. Thomas Cowan, Kanadalı biyolog David Crowe, araştırmacı gazeteci Jon Rappoport, Alman Dr. Wolfgang Wodarg ve şimdi de İtalyanların 2018’de Nobel Tıp Ödülü’ne aday gösterilen doktoru, Prof.Dr. Stefano Scoglio’ya göre, Covid-19 olarak adlandırılan hastalık tablosuna neden olduğu öne sürülen Sars-Cov2 virüsü, bu yönde çıkmış bilimsel yayınların iddiasının aksine, bugüne kadar saflaştırılarak ortaya konulabilmiş, biyokimyasal özellikleri tanımlanmış değil.
Amerikan CDC’sinin 13 Temmuz 2020 tarihli dokümanındaki itirafına göre de, 2019-nCoV [Sars-Cov2] virüsüne ait izolat bulunmamakta.
CDC bu cümleyi, var olmayan virüsün teşhisi için geliştirdiği PCR testinin kullanım kılavuzunda kuruyor. Testle, adı konulmuş ancak kendisi bir türlü gösterilememiş bu virüse ait olduğu varsayılan bir RNA dizilimi aranıyor.
Yukarıda ismi geçen ve Sars-Cov2 virüsü ve mutasyonlarını hastalardan elde edip izolasyonunu gerçekleştirdikleri iddiası ile kaleme alınmış yayınların tümünü inceleyen uzmanlar, virüsün mevcudiyetine dair ortada bilimsel hiçbir kanıt olmadığı ve yapılanın bilimsel aldatma ve dolandırıcılık tanımına girdiğinin altını çizmekte.
Dr. Andrew Kaufman’ın YouTube tarafından yayını yasaklanan sunumundan, virüs saflaştırma işleminin teknik olarak hangi aşamalardan oluştuğunu ve Sars-Cov2 virüsü izolasyonu yapıldığı iddiasıyla kaleme alınmış makalelerdeki kusurları öğrenebilirsiniz.
Prof Scoglio da, 6 Kasım 2020’de konuk olduğu ve Oval Media avukatlarının sorularını yanıtladığı Corona Ausschuss’un 26. oturumunda, virüs izolasyonu konusunda şu açıklamaları yapıyor:
“Benim bu konuda herhangi bir önyargım yok ki. Bu zatürreye yol açan şey-ki dediğim gibi, literatürde bu zatürre tipinin aşı ve ilaçlarla bağlantısını ortaya koyan yığınla çalışma vardır–buna yol açan aşı değil, ilaç değil, hava kirliliği değil, başka hiçbir şey değil ama virüstür deniyorsa, o zaman gayet basit bir şekilde virüsün bu hastalığa yol açtığının ispat edilmesini beklerim.
Bu noktada iş yine Koch Postülaları’na geliyor. Bu postülaların mantığı çok basit ve gayet de sağduyulu. Hastalık yapan bir mikroorganizma var deniyorsa hasta kişiden o mikroorganizma alınır, diğer her şeyden ayrıştırılarak tek başına ortaya konur [izolasyon], kültüre konup çoğaltılır, oradan alınıp kobay hayvana enjekte edilir ki aynı hastalık tablosunu oluşturup oluşturmadığı görülebilsin. Baktınız orijinal hastalığı bu şekilde oluşturabiliyorsunuz, o zaman evet, bu mikroorganizma ile bu hastalık arasında bir korelasyon var diyebilirsiniz. Peki koronavirüs için bu yapılmış mı? Hayır, kimse yapmamış. Yaptıklarını söylüyorlar, fakat o yayınları açıp okuduğunuzda, yapılmamış olduğunu görüyorsunuz.
Çin CDC’sinin (CCDC) Wuhan ekibinin ilk çıkardığı yayın ve daha sonra Na Zhu ve ark.’nın yayını ve bunu takip eden tüm yayınlar… Hepsi aynı metodolojiyle virüsü izole ettiklerini iddia ediyorlar. Yayınladığım makalelerde de izah ettiğim gibi, burada yaptıkları şu:
Hastanın boğazından veya ciğerinden bir miktar sıvı alıyorlar. 150 mikrolitre kadar bir şey bu. Sonra bunu bir cihazdan [filtre aracı] geçirip sözümona virüs RNA’sını sıvıdaki diğer partiküllerden ayırıyorlar. Oysa kullandıklarını söyledikleri cihazın teknik kullanım kılavuzuna bakıyorsunuz orada yazan şey şu; filtre, sıvıda ne kadar ‘nükleik asit’ varsa, DNA’sını da RNA’sını da, hepsini alıyor ve sıvıdaki diğer partiküllerden ayrıştırıyor.
| DNA → Deoksiribonükleik asit RNA → Ribonükleik Asit |
Basit bir hesap yaptım, insan fizyolojisine göre alınan o 150 mikrolitre sıvıda nereden baksanız 30 milyar nükleik asit olması lazım; bakteridir, insan hücresidir, küftür, parazittir, yok virüstür, hepsinin genetik materyali var orada. Dediklerine bakacak olursak, bu 30 milyarlık nükleik asit yekunu oluyor bizim izole edilmiş virüs! Ve diğer tüm çalışmalar da bu metodolojiyle yapılmış. Hepsi aynı.
İtalya‘nın izolasyon çalışmasını da okudum. Tabii ben bunları söyler söylemez insanlar dünyanın dört yanından izolasyon yayını gönderip peki bu ne, bu da mı kusurlu demeye başladı. Hepsini okudum, hepsi de aynı metodolojiyi kullanıyor, çünkü virüs izolasyonu için dünyada başka metodoloji yok şu an.
Bu işlemden ve buna da “izole edilmiş virüs” dedikten sonra PCR’a geçiyorlar. Burada virüsün RNA’sını ortaya çıkaracaklar artık. Fakat bir problem var, o da, virolojiye paralel bir alan olan ”Ekstraselüler Veziküller ve Eksozomlar” alanından araştırmacıların yayınlarında gayet net ve açık dile getirdiği gibi, bilmediğiniz-tanımadığınız, yeni bir mikroorganizmayı gidip bu 30 milyar nükleik asitlik matrikste aramaya çalışmak, samanlıkta iğne aramaya benziyor! Yayımlanmış bir makalede aynen bu sözleri sarfediyor uzmanlar. Virüs yeni diyorsun, nedir ne değildir bilmiyorsun. O zaman tahmin edeceksin! Değil mi? Belki biraz Sars-Cov1’e benzeyen bir şeyler uydurup onu bu sıvıya atıp, bakalım eşleşeceği bir şeyler çıkacak mı diye bakıyorsun. Attığın şey o sıvıdaki bir şeylerle illa ki eşleşecek! Ama o eşleştiğinin aradığın virüs olduğunu, başka bir şey olmadığını nereden biliyorsun?! Bu sürüntü testleriyle toplanan numuneden çıkan nükleik asitlerin %99’unun insan DNA’sı olduğunu ispatlamış yayınlar var. İnsana ait bunlar! İnsana ait ekstraselüler vezikül, eksozom veya başka bir şey… Ama insana ait! Velhasıl, hiçbir şekilde virüs izole etmiş filan değiller.
Fakat bu meselenin bir de sonraki adımı var; virüs filan izole edilmiş değil ve tabii bu hem çıkarmak istedikleri aşı için problem teşkil ediyor–neye karşı aşı hazırladığınızı zannediyorsunuz ki aşıyı daha virüs neye benziyor bilmezken?– ve de tabii PCR testleri için… Ellerinde virüs olmayınca, kullandıkları PCR testinin de altın standardı olamıyor tabii; testin çıkardığı sonucun doğruluğunu sınayabileceğiniz, sağlamasını/kontrolünü yapabileceğiniz bir “marker” yok demektir bu. Ne olduğunu bile bilmediğiniz bir şeyi arıyorsunuz yani PCR testleriyle.
Bunu demişken, olayın hayli enteresan bir diğer yönünden da bahsetmemiz lazım: Patojenisite.
| Patojenisite: Patojen olma niteliği; bakteri, virüs vb.bir etkenin hastalık yapma yeteneği. |
Çünkü, bir diğer Çinli ekip virüsü sözümona izole etmiş ekipten, Zhu ve arkadaşlarından bunu alıp, aynı semptomları oluşturacak mı diye farede deniyor. Peng Zou ve ark.’nın Nature’da yayımlanan ve virüsün hastalık yaptığına kanıt olarak dünyaya sunulan bu çalışmada, izole filan edilmemiş virüs farelerde deneniyor. İzolasyon filan yok ama hasta kişiden aldıkları sıvı var. Eh, bu kişi hasta olduğuna ve balgam filan oluşturduğuna göre, kendisinden alınan sıvı örneğinde virüsün (nükleik asitlerin) daha da konsantre halde (fazla sayıda) olmasını ve başka canlıya verildi mi de hasta etmesini bekliyoruz, değil mi? Alın size kanıt: Virüs dolu sıvıyı başkasına verdin ve hasta oldu. Kendi içinde ilginç bir deney esasen bu patojenisite deneyi.
Pekala, hastadan sıvıyı alıyorlar ve iki farklı fare grubuna enjekte ediyorlar, doğal fareler ve transgenik fareler (yani, genleriyle oynanarak özel olarak, virüsün hücreye girişini kolaylaştırıyor dedikleri o ACE-2 enzimlerini daha bol üretmesi sağlanmış fare türü). “Virüs izolatı” diye kabul ettikleri (fakat virüs izolatı filan olmayan) bu patojenik sıvıyı farelere zerk ettiklerinde, doğal farelerde-normal sağlıklı insanın yerine kullandıkları fareler yani-yarattığı etki ne oluyor? Sıfır! Hiçbir etki gözlemlenmiyor. Genetiği özel olarak geliştirilmiş farelerde ise çok hafif bir etki görülüyor; hayvanların tüylerinde biraz değişim oluyor ve ilk hafta içinde %8’lik kilo kaybı yaşıyorlar, fakat sonradan o verdikleri kiloyu da geri alıyorlar zaten. Yani sonuç itibariyle onlarda da herhangi bir hastalık yapıcı etkisi olmuyor. İzolasyonu filan bir tarafa bırakıp kullandıkları yöntemin geçerliliğini kabul etseniz bile, görüldüğü üzere patojenisite filan yok ortada, kanıtlanmış değil.
Sonuç itibariyle bu virüs, izole edilmiş değil, patojenik değil. Ortada dahi olmayan bir şey olay haline getirilmiş durumda.”